۸٬۳۹۶
ویرایش
جز (Rezvani صفحهٔ الهی بودن منصب امامت از نظر قرآن را به الهی بودن امامت در قرآن که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'هاست' به 'ه است') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
===انتخاب امام از طرف خداوند=== | ===انتخاب امام از طرف خداوند=== | ||
خداوند در آیاتی از قرآن اشاره | خداوند در آیاتی از قرآن اشاره کرده است که تنها اوست که تعیین میکند چه کسانی سزاوار مقام امامت هستند و اطاعت از ایشان را برای مردم واجب دانسته است: | ||
* خداوند در [[آیه ۱۲۴ سوره بقره]] میفرمایند: «هنگامی که پروردگار، ابراهیم را به اموری آزمود و او از امتحانهای الهی سر بلند بیرون آمد، پروردگار به او فرمود: تو را امام و پیشوای مردم ساختم، سپس ابراهیم گفت: از ذریه من نیز کسی امام خواهد شد؟ پروردگار فرمود: عهد من نصیب ظالمان نمیگردد». این آیه به صراحت بیان میکند مقام امامت، مقامی است که از جانب خداوند به اشخاص داده میشود، یعنی انتصابی است و خداوند باید امام را نصب کند، نه انتخابی که با رأی مردم انتخاب شود. زیرا [[حضرت ابراهیم(ع)]] بعد از موفقیت در امتحانهای زیادی که خداوند برای ایشان مقرر فرموده بودند، به مقام امامت منصوب گشتند یعنی بعد از امتحان الهی، توسط باری تعالی به عنوان امام در میان مردم نصب گردید. | * خداوند در [[آیه ۱۲۴ سوره بقره]] میفرمایند: «هنگامی که پروردگار، ابراهیم را به اموری آزمود و او از امتحانهای الهی سر بلند بیرون آمد، پروردگار به او فرمود: تو را امام و پیشوای مردم ساختم، سپس ابراهیم گفت: از ذریه من نیز کسی امام خواهد شد؟ پروردگار فرمود: عهد من نصیب ظالمان نمیگردد». این آیه به صراحت بیان میکند مقام امامت، مقامی است که از جانب خداوند به اشخاص داده میشود، یعنی انتصابی است و خداوند باید امام را نصب کند، نه انتخابی که با رأی مردم انتخاب شود. زیرا [[حضرت ابراهیم(ع)]] بعد از موفقیت در امتحانهای زیادی که خداوند برای ایشان مقرر فرموده بودند، به مقام امامت منصوب گشتند یعنی بعد از امتحان الهی، توسط باری تعالی به عنوان امام در میان مردم نصب گردید. | ||