عالمان به تأویل متشابهات: تفاوت میان نسخه‌ها

تأويل آيات متشابه قرآن را چه كسي مي‌داند؟

آيه هفتم سوره آل عمران ، عالم به [[تأویل قرآن|تأويلِ]] آيات متشابه را فقط خدا معرفي مي‌داند؛ اما اگر (واو) پس از كلمه الله در (وَ مَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا) را حرف عطف در نظر بگيريم،علاوه بر خدا، راسخان در علم نيز عالم به تأويل خواهند بود كه در روايات متعدد،پيامبر و اهل بيت او مصاديق راسخان در علم معرفي شده‌اند.

[[علامه طباطبائی]] می‌فرماید: از ظاهر تعبیر قرآن انحصار استفاده می‌شود و روشن می‌گردد که علم به تأویلات متشابهات، فقط مخصوص خداست.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان فی علوم القرآن، انتشارات اسراء، ج۳، ص۵۸.</ref> و تأویلات قرآن را فقط خدا می‌داند و به هرکسی بخواهد مانند [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] می‌آموزد.

در واقع منشأ اختلاف در معنای «واو» در عبارت {{قرآن|وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ}} بعضی از مفسّرین که این آیه را انحصار در خداوند تفسیر می‌کنند و علم تأویل را مخصوص خدا گرفته‌اند؛ «واو» را به معنای استیناف و به منزله شروع جمله می‌دانند و قائل هستند که هرچند راسخان در علم، پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) هستند و تأویل قرآن را می‌دانند، اما این مطلب از روایات و آیات دیگر قابل اثبات است نه از این آیه.<ref>ر. ک؛ المیزان، ج۳، ص۶۲–۵۸.</ref>

== عالم به تأویل خدا و راسخان در علم ==

اما بیشتر مفسرین از ظاهر آیه این‌طور نتیجه گرفته‌اند که تأویل [[متشابهات]] را [[خدا]] و [[راسخان در علم]] می‌دانند. راسخان در علم؛ کسانی هستند که در علم و دانش، ثابت قدم و صاحب نظراند. روایات متعددی وارد شده است که راسخان در علم را پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) تفسیر نموده‌اند. این افراد معنای «واو» را عاطفه می‌دانند و راسخان به علم را به خدا عطف می‌کنند، بنابر این معنای آیه اینطور می‌شود که «در حالی که تأویل آن را جز خدا و راسخان در علم نمی‌دانند.»<ref>ر. ک؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۲۵.</ref>

[[امام صادق(ع)]] فرمودند: «پیامبرخدا(ص) بزرگ‌ترین راسخان در علم بود و تمام آنچه را که خداوند نازل فرمود از تأویل و تنزیل قرآن می‌دانست، خداوند هرگز چیزی به او نازل نکرد که تأویل آن را به او تعلیم نکند، او و اوصیای وی همه این‌ها را می‌دانسته‌اند».<ref>نگاه کنید به العروسی الحویزی، نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، ذیل سوره ال عمران آیه ۷؛ و نگاه کنید به البحرانی، هاشم، البرهان، ذیل آیه ۷ سوره آل عمران.</ref>

*تفسیر نمونه، حضرت آیه الله مکارم شیرازی، ج۲، ص۳۱۹.

 

*علوم قرآنی، محمد هادی معرفت، ص۳۷۷.

 

*المیزان، علامه طباطبائی، ج۳، ص۵۸.

 

|شاخه فرعی۱ = محکم و متشابه

|شاخه فرعی۲ =

|شاخه فرعی۳ =

  | بازبینی نویسنده =