پیشگویی‌های پیامبر(ص) درباره امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از سلمان فارسی صحابه پیامبر(ص) نقل شده است که پیامبر(ص) در آخرین لحظات عمر، علی(ع) را فراخواند و فرمود: یا علی، قریش در حق تو ظلم خواهند کرد. اگر اعوان و انصاری یافتی با آن‌ها برای گرفتن حقّت مبارزه و مجاهده کن ولی اگر یار و انصاری نیافتی صبر پیشه کن و دست نگه‌دار و خودت را به کشتن نده.<ref>تحقیق انصاری زنجانی، محمد باقر، کتاب سلیم بن قیس هلالی، ص۱۳۲.</ref> این بیان رسول خدا بیانگر اطلاع آن حضرت از وقایع بعد از رحلت و رفتار بد قریش با خاندان نبوت می‌باشد که حضرت علی(ع) را به صبر دعوت می کند. در روایت دیگر نقل شده است پیامبر(ص) در اواخر حیات خود خبر داد که برخی افراد هم پیمان شده اند که نگذارند حکومت به دست امام علی(ع) برسد. امیر مؤمنان از پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم خواست که تکلیف را در آن زمان بیان کند. حضرت فرمودند: «اگر یارانی یافتی با آنان بجنگ و در غیر این صورت بیعت کن و خون خود را حفظ کن».<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، تحقیق بهادری، ابراهیم، تهران، اسوه، ۱۴۱۳ ه.، ج۱، ص۲۱۵.</ref>

سال ششم هجری در جریان صلح حدیبیه که بین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و مکیان منعقد شد آن جا که نماینده قریش، سهیل بن عمرو، برای انعقاد قرارداد صلح آمد و علی(ع) قرارداد را می نوشت. وقتی که به نام پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رسید علی(ع) نوشت قرار داد بین محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و سهیل بن عمرو نماینده قریش، منعقد می شود. سهیل اعتراض کرد و گفت اگر ما به نبوت محمد اقرار داشتیم که کار به این جا نمی کشید پس نام محمد و پدرش را بنویس ولی حضرت علی پافشاری کرد. حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خودش لفظ (رسول الله) را پاک کردند و به حضرت گفتند علی جان روزی را می بینم که عده ای با تو چنین برخوردی می کنند. بعد از گذشت سالیان متمادی در جریان جنگ صفین که بین علی(ع) و معاویه بود که در نهایت با ساده لوحی گروهی علی(ع) مجبور به مصالحه شد و قرار شد صلح نامه نوشته شود کاتب نوشت این صلح نامه بین علی امیر المؤمنین(ع) و معاویه بن ابی سفیان منعقد می گردد که در این لحظه عمرو بن عاص همان کرد که سهیل بن عمرو با پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم کرد.<ref>ابن اثیر، عز الدین، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ ه.، ج۳، ص۳۲۰ و شیخ مفید، الارشاد، قم، مهر، ۱۴۱۳ه، ج۱، ص۱۲۰ ۱۲۱.</ref> یعنی نگذاشت که عنوان امیر المؤمنین کنار نام علی(ع) باشد.

 

این جا بود که سخنان پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم که بیش از سی سال پیش بیان فرموده بود و چنین روزی را پیش گوئی کرده بود به واقعیت پیوست.

از ابو سعید خدری نقل است: که بعد از جنگ حنین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مشغول تقسیم غنائم جنگی میان اصحاب بود که فردی به نام ذو الخویصره تمیمی به حضرت اعتراض کرد که چرا عدالت را رعایت نمی کند! در این زمان عده ای از اصحاب از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خواستند که اجازه بدهد تا گردن این شخص را بزنند ولی حضرت اجازه نداد و فرمودند: رهایش کنید و او را به حال خود واگذارید من روزی را می بینم که اصحاب و پیروان این مرد در حالی که نماز می خوانند و قرآن قرائت می کنند بسان تیری که از کمان خارج می شود از دین خارج می شوند و در برابر بهترین مسلمین قرار می گیرند. ابو سعید می گوید: من شاهد بودم همان گونه که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده بود این عده در زمان خلافت علی(ع) با همان خصوصیات که پیامبر فرموده بود در برابر علی(ع) قرار گرفتند و جنگ نهروان را به¬راه انداختند.<ref>ابن اثیر، عز الدین، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ه.، ج۲، ص۲۰.</ref>