پیشگویی‌های پیامبر(ص) درباره امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

سال ششم هجری در جریان صلح حدیبیه که بین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و مکیان منعقد شد آن جا که نماینده قریش، سهیل بن عمرو، برای انعقاد قرارداد صلح آمد و علی(ع) قرارداد را می نوشت. وقتی که به نام پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رسید علی(ع) نوشت قرار داد بین محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و سهیل بن عمرو نماینده قریش، منعقد می شود. سهیل اعتراض کرد و گفت اگر ما به نبوت محمد اقرار داشتیم که کار به این جا نمی کشید پس نام محمد و پدرش را بنویس ولی حضرت علی پافشاری کرد. حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خودش لفظ (رسول الله) را پاک کردند و به حضرت گفتند علی جان روزی را می بینم که عده ای با تو چنین برخوردی می کنند. بعد از گذشت سالیان متمادی در جریان جنگ صفین که بین علی(ع) و معاویه بود که در نهایت با ساده لوحی گروهی علی(ع) مجبور به مصالحه شد و قرار شد صلح نامه نوشته شود کاتب نوشت این صلح نامه بین علی امیر المؤمنین(ع) و معاویه بن ابی سفیان منعقد می گردد که در این لحظه عمرو بن عاص همان کرد که سهیل بن عمرو با پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم کرد.<ref>ابن اثیر، عز الدین، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ ه.، ج۳، ص۳۲۰ و شیخ مفید، الارشاد، قم، مهر، ۱۴۱۳ه، ج۱، ص۱۲۰ ۱۲۱.</ref> یعنی نگذاشت که عنوان امیر المؤمنین کنار نام علی(ع) باشد.

این جا بود که سخنان پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم که بیش از سی سال پیش بیان فرموده بود و چنین روزی را پیش گوئی کرده بود به واقعیت پیوست.

از ابو سعید خدری نقل است: که بعد از جنگ حنین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مشغول تقسیم غنائم جنگی میان اصحاب بود که فردی به نام ذو الخویصره تمیمی به حضرت اعتراض کرد که چرا عدالت را رعایت نمی کند! در این زمان عده ای از اصحاب از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خواستند که اجازه بدهد تا گردن این شخص را بزنند ولی حضرت اجازه نداد و فرمودند: رهایش کنید و او را به حال خود واگذارید من روزی را می بینم که اصحاب و پیروان این مرد در حالی که نماز می خوانند و قرآن قرائت می کنند بسان تیری که از کمان خارج می شود از دین خارج می شوند و در برابر بهترین مسلمین قرار می گیرند. ابو سعید می گوید: من شاهد بودم همان گونه که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده بود این عده در زمان خلافت علی(ع) با همان خصوصیات که پیامبر فرموده بود در برابر علی(ع) قرار گرفتند و جنگ نهروان را به¬راه انداختند.<ref>ابن اثیر، عز الدین، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ه.، ج۲، ص۲۰.</ref>

پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم در یکی از خطبه هایش که معروف به خطبه شعبانیه است به اوصاف روزه داران اشاره کرده و اعمال این ماه را تشریح نمودند. امیر المؤمنیان(ع) از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سوال نمودند: یا رسول الله، بهترین اعمال در این ماه چیست؟ حضرت فرمودند: بهترین اعمال در این ماه دوری جستن از محرمات الهی است. بعد از بیان این جمله حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم گریه کردند، علی(ع) از سبب گریه پیامبر پرسيد حضرت فرمود: یا علی گریه ام برای آن است که در این ماه پیش آمدی ناگوار بر تو وارد می شود؛ گویا می بینم که تو مشغول به نمازی و شقی ترین (پست ترین ) فرد از اولین و آخرین، برادر و هم ردیف پی کننده (کشنده) شتر صالح، ضربتی بر جلوی سرت می زند که محاسن تو را به خون سرت رنگین می نماید.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا ـ(ع) ـ ، تحقیق حسین اعلمی، بیروت، موسسه اعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۶۶.</ref> حدود سی سال بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در سال چهلم هجری قمری ۱۹ رمضان در مسجد کوفه این پیشگوئی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در مورد علی(ع) تحقق یافت.