نقدها به کتاب روضة الشهداء: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی نویسندگان به شدت از محتوا و صحت مطالب آن انتقاد نموده‌اند. محققان این اثر را با همه زیبایی‌های ادبی و تأثیرات مثبتی که از زمان نگارش تا امروز بر ایجاد گرایش عاطفی به اهل بیت و تشیع داشته، سرمنشاء بسیاری از تحریفات در خصوص واقعه عاشورا می‌دانند که مجعولات فراوانی حول حماسه عاشورا از این کتاب مشهور سرچشمه گرفته است.<ref>جدیدی، حمیدرضا، «نقش روضه الشّهدای کاشفی در گسترش تحریفات تاریخ عاشورا»، تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، دوره ۱۳، بهار ۱۴۰۰، شماره ۴۷، ص۲۳۰.</ref>

[[ابوالحسن شعرانی]] (درگذشت ۱۳۵۲ش) در مقدمه روضة الشهداء مصحح خود نوشته است «از نقل ضعیف در روضة الشهدا عجب نباید داشت، چون در ادای مقصودِ واعظ قوی است اگرچه برای مقصودِ مورخ کافی نیست. [[سید محمدعلی طباطبایی]]، مطالب آن را بی‌ارزش و از درجه اعتبار ساقط می‌داند. [[محدث نوری]] در کتاب [[لؤلؤ و مرجان (کتاب)|لؤلؤ و مرجان]]، گزارش‌های تاریخی این کتاب را بدون پشتوانه تاریخی می‌داند. [[صاحب اعیان الشیعه]] روایات این کتاب را غیرمستند و غیرمنطبق با واقعیات تاریخی می‌داند.<ref>جدیدی، حمیدرضا، «نقش روضه الشّهدای کاشفی در گسترش تحریفات تاریخ عاشورا»، تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، دوره ۱۳، بهار ۱۴۰۰، شماره ۴۷، ص۲۳۹.</ref> [[افندی]] در قرن دوازدهم هجری منابع کتاب روضة الشهدا را مورد انتقاد قرار داده است.<ref>جعفریان، رسول، تأملی در نهضت عاشورا، انصاریان، ص۳۲۰.</ref>

گفته شده است کاشفی بیش از آنکه به فکر تأثیر بر عقل خوانندگانش باشد، به دنبال تهییج عواطف و اثرگذاری بر احساسات آنهاست.<ref>جدیدی، حمیدرضا، «نقش روضه الشّهدای کاشفی در گسترش تحریفات تاریخ عاشورا»، تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، دوره ۱۳، بهار ۱۴۰۰، شماره ۴۷، ص۲۵۰.</ref> از نقاط ضعف این کتاب آورده‌اند که شمول آن به پاره‌ای از مطالب سخیف می‌باشد که ضعف و بی‌پایه بودن آنها مسلّم و قطعی است. به عنوان مثال او داستان عروسی [[حضرت قاسم(ع)]] را با آب و تاب فراوان، ذکر می‌کند و نوعی مجلس‌آرائی و صحنه‌سازی انجام می‌دهد در صورتی که این امر در آن حشر عظیم و در آن گیرودار هولناک، نه تنها صورت عملی و وقوعی ندارد، بلکه بسیار دور از عقل و منطق و شئون عرف، می‌باشد.<ref>کاشفی، ملا حسین، روضة الشهداء، مقدمه مصحح، ص۱۵. نوید اسلام. عقیقی بخشایشی، عبد الرحیم.</ref> در این کتاب از راویان ضعیف و مجهول‌الحال نقل شده است. غثّ و سمین، قوی، ضعیف، معتبر و نامعتبر هر دو با هم، و در کنار هم قرار گرفته‌اند.<ref>کاشفی، ملا حسین، روضة الشهداء، مقدمه مصحح، ص۱۴. نوید اسلام. عقیقی بخشایشی، عبد الرحیم.</ref>

مرتضی مطهری، شدیدترین و صریح‌ترین انتقادها به کتاب روضة الشهداء را داشته است. او این کتاب را کتاب دروغ و نویسنده آن را بی انصاف می‌نامد و این اثر را سبب افسانه پردازی در قضیه عاشورا می‌داند.<ref>مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، تهران، صدرا، ۱۳۹۰ش. ج۱۷، ص۹۵.</ref>

مطهری در نقد کتاب روضة الشهداء می‌گوید: «دیدم حتی اسم‌ها جعلی است؛ یعنی در میان اصحاب امام حسین اسم‌هایی را می‌آورد که اصلًا چنین آدم‌هایی وجود نداشته‌اند؛ در میان دشمن‌ها اسم‌هایی می‌برد که همه جعلی است؛ داستان‌ها را به شکل افسانه درآورده است. چون این کتاب اولین کتابی بود که به زبان فارسی نوشته شد، [مرثیه خوانها] که اغلب بی سواد بودند و به کتاب‌های عربی مراجعه نمی‌کردند، همین کتاب را می‌گرفتند و در مجالس از رو می‌خواندند. این است که امروز مجلس عزاداری امام حسین را ما «روضه خوانی» می‌گوییم. در زمان [[امام حسین (ع)]] روضه خوانی نمی‌گفتند. از پانصد سال پیش به این طرف اسم این کار شده «روضه خوانی». روضه خوانی یعنی خواندن کتاب روضة الشهداء، همان کتاب دروغ. از وقتی که این کتاب در دست و بالها افتاد، دیگر کسی تاریخ واقعی امام حسین را مطالعه نکرد و شد افسانه سازی روضة الشهداء خواندن. ما شدیم روضه خوان، یعنی روضة الشهداء خوان، یعنی افسانه‌ها را نقل کردن و به تاریخ امام حسین توجه نکردن.»<ref>مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، تهران، صدرا، ۱۳۹۰ش. ج۱۷، ص۹۴ و ص۹۵.</ref>

در پاسخ به نقدهایی که به کتاب روضة الشهداء شده است گفته‌اند کاشفی از جمله نویسندگانی است که در آثار خود جانب انصاف را رعایت کرده و معمولاً منابع و مأخذ علمی خود را معرفی می‌کند. او بسیاری از مطالب خود را از [[کتاب نورالائمه]] نوشته [[ابوالمؤیّد موفق بن احمد خوارزمى]] (درگذشته ۵۶۸ق) نقل کرده است. گفته شده است نباید از این کتاب، توقع مستندنمایی داشت. بلکه این کتاب یک اثر خلاقانه ادبی است که برای اقناع عواطف مذهبی از تخیل بهره برده است. و حالتی داستانی دارد و در ادامه مقتل‌سرایان و مسیب‌نامه و ابومسلم‌نامه‌ها است که قرن‌ها پیش از کاشفی وجود داشتنه‌اند. روضه را نمی‌توان با تعبیر جعل و دروغ همراه کرد.<ref>موحدی، محمدرضا، «روضة الشهدای کاشفی و قضاوت‌های برخی معاصران»، آینه پژوهش، سال ۳۲، شماره پنجم، آذر و دی ماه ۱۴۰۰ش. ص۲۱۳ و ۲۱۴.</ref>