نزول الفاظ قرآن از جانب خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

آيا الفاظ قرآن كريم از طرف خداوند نازل شده است يا از طرف پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله)؟

قرآن کریم بزرگترین [[معجزه]] اسلام از جانب [[رسول خدا(ص)]] می باشد. در قرآن کریم به تصریح، آورده شدن مانند قرآن، مانند 10 سوره و حتی یک [[سوره]] توسط بشر غیر ممکن دانسته شده است. علاوه بر این استفاده از عباراتی مانند تلاوت، قرائت و ترتیل در قرآن نشان می دهد، خواننده فقط الفاظ آن را می خواند و آن ها را تکلّم یا ایجاد نمی کند، پس الفاظ قرآن توسط خداوند صادر شده است و پیامبر(ص) فقط خواننده آن می باشد. نکته دیگر تصریح قرآن، بر الهی بودن آن است، در جایی که از عبارت «کلام الله» برای تعبیر از قرآن استفاده شده است.

 

قرآن در چند مرحله [[تحدی قرآن|تحدّي]] و هم‌آورد خواستن خود را مطرح كرده است:

*به طور مطلق خواسته سخني همچون قرآن بياورند {{قرآن|أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُؤْمِنُونَ. فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ.}} آنها مي‏ گويند قرآن را به خدا افترا بسته، ولي آنها ايمان ندارند. اگر راست مي‏ گويند سخني همانند آن بياورند. <ref>طور / ۳۴ – ۳۳.</ref>.

* به اندازه ده سوره مانند قرآن بياورند: {{قرآن|أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>هود / ۱۳.</ref>.

 

* يك سوره مانند قرآن بياورند: {{قرآن|أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَة مِثْلِهِ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>يونس / ۳۸ ؛ بقره / ۲۳ .</ref>.

* در نهايت برای رد امکان آوردن مانند قرآن، مي‌فرمايد: {{قرآن|قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الإنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ و لو کان بعضهم لبعض ظهیرا}}« اگر تمام انس و جن گرد هم آيند و بخواهند همانند اين قرآن بياورند هرگز نتوانند، گرچه همگي همدست شوند».

به شهادت قطعي تاريخ، منكران قرآن و رسالت در مقام مبارزه بر آمدند، امّا نتوانستند كاری از پيش ببرند و در تحدي با قرآن عاجز ماندند. اكنون نيز هيچ فرد يا گروهي نمي‌تواند سوره‌اي مانند كوچك ترين سوره قرآن بياورد.<ref>جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي قرآن كريم، قم، اسراء، ۱۳۷۸، ج۱، ص۱۷۶.</ref>

نبابر این، با توجه به اتهام مشرکین، به پیامبر که خود قرآن را جمع آوری کرده است، به تصریح خداوند، با این اتهام مقابله کرده و کلام قرآن و آوردن مثل قرآن را غیر مادی و از توانایی بشر خارج می داند.

==استفاده از الفاظ تلاوت و قرائت==

از آیاتی که واژه‌هاي «قرائت»، «تلاوت» و «ترتيل» به كار برده شده است<ref>رک:  نحل/ ۹۸ ؛ اسراء/  ۴۵ و ۱۰۶؛ اعلي/ ۶ ؛جمعه/  ۲؛ كهف/ ۲۷ .</ref> فهمیده می شود که خواندن قرآن غیر از تکلم و انشاء آن است. این واژه ها، از نظر وضع لغت، تنها بازگو كردن سخنان ديگران را مي‌رساند، كه الفاظ از ديگري باشد و بازگو كننده، آن را صرفاً تلاوت مي‌كند و از خود چيزي اضافه نمی کند. قرائت در مقابل تكلّم است، قرائت حكايت نثري است كه الفاظ و عبارات آن قبلاً تنظيم شده است و تكلّم، انشاء و ایجاد معنا است با الفاظ و عباراتي كه خود فرد تنظيم مي‌كند و هرگز در جايي از قرآن نيامده است كه [[پيامبر(ص)]] قرآن را تكلم مي‌نمود.  

==تصریح قرآن به نزول الفاظ توسط خداوند==

مشاهده در برخی عبارات قرآن نشان می دهد که الفاظ قرآن، [[کلام الهی]] است و قابلیت تغییر و تبدل ندارد.

همانطور که از قرآن صريحاً به عنوان «كلام الله» ياد شده است.<ref>معرفت، محمد هادي، علوم قرآني، ص۵۷.</ref> مانند: {{قرآن|وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلامَ اللَّهِ<ref>توبه / ۶.</ref> اگر يكي از مشركان به تو پناه آورد، پناه ده تا كلام خدا را بشنود.

۲ـ عبدالله جوادي آملي، تسنيم في تفسير القرآن الكريم، (قم، اسراء، ۱۳۷۸)، ج۲، ص۴۳۳ تا ۴۴۱.

۳ـ ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه، (تهران، دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۶۸)، ج۱، ص۱۲۹ تا ۱۳۸.

۴ـ همان، ج۱۱، ص۴۰۵ تا ۴۱۰.

۵ـ عبدالله جوادي آملي، تفسير موضوعي قرآن كريم، قرآن در قرآن، (قم، اسراء، ۱۳۷۸)، ج۱، ص۱۲۷ تا ۱۷۷.

۶ـ محمد باقر سعيدي روشن، علوم قرآني، (قم، مؤسسه پژوهشي و آموزشي امام خميني، ۱۳۷۷)، ص۸۹ تا ۱۲۷.

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | بازبینی =  

  | تکمیل =