نحس بودن برخی روزها: تفاوت میان نسخه‌ها

در تقویم اختیارات ایام ماه قمری را از امام صادق (ع) نقل کرده ‌است که امام فرموده‌اند: «روز اول، روز نیکویی است و … روز سیزدهم روز نحس است،» آیا این حدیث صحیح است؟ ایا با استناد به این روایت می‌توان قائل به نحوست سیزده شد؟

با توجه به بعض آیات و نیز از اخبار و احادیث معتبر، ایام سعادت و نحوست قابل انکار نیست. اخبار و روایات زیادی در رابطه با ایام سعادت و نحوست وارد شده‌است؛ لذا ایام نحس را از دیدگاه قرآن کریم و روایات و دلیل عقلی و سیره عملی و منطقی پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت، باید مورد بررسی قرار داد.

قرآن می‌فرماید: {{قرآن|إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ رِیحاً صَرْصَراً فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ|ترجمه=بادی وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم|سوره=قمر\آیه=۱۹}} و در جای دیگر قرآن فرموده ‌است: {{قرآن|فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ رِیحاً صَرْصَراً فِی أَیَّامٍ نَحِساتٍ|ترجمه=سرانجام تند بادی شدید و هول انگیز و سرد و سخت در روزهای شوم و پرغبار بر آنها فرستادیم.|سوره=فصلت|آیه=۱۶}} از سیاق داستان قوم عاد که این دو آیه مربوط به آن است استفاده می‌شود که نحس بودن مربوط به خود آن زمانی است که در آن زمان باد به عنوان عذاب بر قوم عاد وزیده، و آن زمان هفت شب و هشت روز پشت سر هم بوده که عذاب به‌طور دائم و مستمر بر آنان نازل می‌شده‌ است؛ یعنی در حقیقت زمان، ظرف عذاب برای آنان واقع شده ‌است. امّا از این آیات بر نمی‌آید که این تأثیر و دخالت زمان به نحوی بوده که با گردش هفته‌ها، دوباره آن زمان نحسی برگردد. این معنا به خوبی از آیات استفاده می‌شود و در مقابل زمان نحس، در قرآن نامی از زمان سعادت آفرین آمده و در سوره دخان<ref>دخان/۳–۴.</ref> و سوره قدر<ref>قدر/۴–۵.</ref> ذکر شده است.

روایاتی نیز ایام نحس را برمی‌شمارد و از آن جمله چهارشنبه هر هفته و چهارشنبه آخر هر ماه و هفت روز از هر ماه است. از دیدگاه روایات علت نحوست در این ایام عبارت از این است که در این روزهای نحس، حوادث ناگواری به‌طور مکرر اتفاق افتاده‌است؛ این ناگواری نیز ناگوار از نظر مذاق دینی است، از قبیل [[رحلت رسول خدا(ص)]] و [[شهادت سیدالشهدا(ع)]] و انداختن [[حضرت ابراهیم(ع)]] در آتش و نزول عذاب بر فلان امت و خلق شدن آتش و امثال اینها.  

در روایت دیگر آمده‌ است که این روز، روز نحس و بدی است که باید در آن از مراجعه به حاکم و کارگزارانش و کارهای دیگر پرهیز کرد، و نباید به دنبال حاجتی رفت.<ref>الدروع الواقیه، همان، ص۲۶۲.</ref> سلمان فارسی گفته‌ است: این روز، روز نحس است باید از مراجعه به سلطان، و انجام کارهای دیگر پرهیز کرد، و به دنبال هیچ حاجتی نرفت و خواب‌هایی که در این روز دیده می‌شوند پس از نه روز تعبیر می‌شوند.<ref>الدروع الواقیه، ص۱۱۵.</ref>

در نتیجه برگشت نحس بودن این ایام به جهاتی از شقاوت‌های معنوی است که از علل و اسباب اعتباری منشأ می‌گیرد؛ به نوعی این نحوست مرتبط به این ایام است و بی‌اعتنایی به آن علل و اسباب، باعث نوعی شقاوت دینی می‌شود که این سعادت و نحوست به خاطر حوادث و واقعه دینی است که ایجاد حسن یا باعث قبح و زشتی آن شده‌است.<ref>طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۴۰–۱۴۴.</ref> و برای دفع این نحوست ایام روایاتی وارد شده ‌است من جمله، با خواندن [[قرآن]] و دعاهای مخصوص هر روز … و روز سیزدهم نیز جزء ایام نحس است و این نحوست را می‌توان با اعتماد و توکل به خدا و [[صدقه]] دادن و با خواندن قرآن، و دعاهای آن روز از بین برد.

== برای مطالعهٔ بیشتر ==