جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه'
بدون خلاصۀ ویرایش |
(جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه') |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
قرآن بیش از چهل تعبیر و توصیف مستقل، برای خودش به کار برده است. مقصود از توصیفات مستقل واژههایی هستند که بدون اینکه صفت واژه دیگری قرار گیرند، بر قرآن اطلاق شدهاند. | قرآن بیش از چهل تعبیر و توصیف مستقل، برای خودش به کار برده است. مقصود از توصیفات مستقل واژههایی هستند که بدون اینکه صفت واژه دیگری قرار گیرند، بر قرآن اطلاق شدهاند. | ||
* '''قرآن''': {{قرآن|أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ|ترجمه=آیا آنها در قرآن تدبّر نمیکنند|سوره=محمد|آیه=۲۴}} «قرآن» در لغت به معنای «خواندنی» است. این واژه در آغاز به صورت وصف در مورد این کتاب آسمانی به کار رفته، ولی تدریجاً | * '''قرآن''': {{قرآن|أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ|ترجمه=آیا آنها در قرآن تدبّر نمیکنند|سوره=محمد|آیه=۲۴}} «قرآن» در لغت به معنای «خواندنی» است. این واژه در آغاز به صورت وصف در مورد این کتاب آسمانی به کار رفته، ولی تدریجاً جنبه عَلَمیت پیدا کرده است. | ||
* '''کتاب''': {{قرآن|ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ|ترجمه=آن کتابی است که هیچ شکی در آن نیست|سوره=بقره|آیه=۲}} دلیل اطلاق «کتاب» بر قرآن را بعضی به اعتبار اینکه قرآن نوشتنی است یا اینکه در «لوح محفوظ» نوشته شده است، دانستهاند. برخی نیز به اعتبار معنای اصلی واژه کتاب (به معنای گردآوردن)، دانستهاند. | * '''کتاب''': {{قرآن|ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ|ترجمه=آن کتابی است که هیچ شکی در آن نیست|سوره=بقره|آیه=۲}} دلیل اطلاق «کتاب» بر قرآن را بعضی به اعتبار اینکه قرآن نوشتنی است یا اینکه در «لوح محفوظ» نوشته شده است، دانستهاند. برخی نیز به اعتبار معنای اصلی واژه کتاب (به معنای گردآوردن)، دانستهاند. | ||
* '''صحف''': {{قرآن|یَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً|ترجمه=صحیفههای پاک را میخواند|سوره=بینه|آیه=۲}} صحف جمع صحیفه است. منظور از صحیفه، الواحی نورانی و غیر مادی است که وحی بر آن ثبت است و از اوصاف قرآن کریم میباشد. | * '''صحف''': {{قرآن|یَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً|ترجمه=صحیفههای پاک را میخواند|سوره=بینه|آیه=۲}} صحف جمع صحیفه است. منظور از صحیفه، الواحی نورانی و غیر مادی است که وحی بر آن ثبت است و از اوصاف قرآن کریم میباشد. | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* '''قول''': {{قرآن|أَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ|ترجمه=آیا آنها در این گفتار نیندیشیدند|سوره=مؤمنون|آیه=۶۸}} | * '''قول''': {{قرآن|أَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ|ترجمه=آیا آنها در این گفتار نیندیشیدند|سوره=مؤمنون|آیه=۶۸}} | ||
* '''کلام الله''': {{قرآن|یَسْمَعُونَ کَلَامَ اللَّهِ|ترجمه=سخنان خدا را میشنیدند|سوره=بقره|آیه=۷۵}} | * '''کلام الله''': {{قرآن|یَسْمَعُونَ کَلَامَ اللَّهِ|ترجمه=سخنان خدا را میشنیدند|سوره=بقره|آیه=۷۵}} | ||
* '''تنزیل''': {{قرآن|وَإِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ|ترجمه=و این قرآن به حقیقت از جانب خدای عالمیان نازل شده است|سوره=شعراء|آیه=۱۹۲}} «تنزیل» به معنی «نازل شده» است. این وصف به دلیل این است که قرآن از طرف خداوند بر قلب پیامبر اکرم(ص) نازل شده، و در واقع از مقام علم الهی به | * '''تنزیل''': {{قرآن|وَإِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ|ترجمه=و این قرآن به حقیقت از جانب خدای عالمیان نازل شده است|سوره=شعراء|آیه=۱۹۲}} «تنزیل» به معنی «نازل شده» است. این وصف به دلیل این است که قرآن از طرف خداوند بر قلب پیامبر اکرم(ص) نازل شده، و در واقع از مقام علم الهی به مرحله الفاظ و مفاهیم بشری تنزّل یافته است. | ||
* '''آیات''': {{قرآن|نَتْلُوهُ عَلَیْکَ مِنَ الْآیَاتِ|ترجمه=این سخنان که بر تو میخوانیم از آیات الهی و ذکر حکمت آموز است|سوره=آل عمران|آیه=۵۸}} آیات جمع آیه، به معنای نشانه و علامت روشن و گویا است. آیات الهی اموری هستند که به وجود آفریدگار، قدرت، حکمت، عظمت و سایر صفات او گواهی میدهند. از این رو در مورد | * '''آیات''': {{قرآن|نَتْلُوهُ عَلَیْکَ مِنَ الْآیَاتِ|ترجمه=این سخنان که بر تو میخوانیم از آیات الهی و ذکر حکمت آموز است|سوره=آل عمران|آیه=۵۸}} آیات جمع آیه، به معنای نشانه و علامت روشن و گویا است. آیات الهی اموری هستند که به وجود آفریدگار، قدرت، حکمت، عظمت و سایر صفات او گواهی میدهند. از این رو در مورد همه آفریدگان، قابل استفاده است. قرآن کریم نیز یکی از نشانههای عظیم الهی است و به لحاظ قطعات و جملاتش، «آیات» به صورت جمع بر آن اطلاق شده است. | ||
* '''حق الیقین''': {{قرآن|وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْیقِین|ترجمه=و آن یقین خالص است|سوره=حاقه|آیه=۵۱}} یکی از معانی حق، در معنای کلام، اعتقاد و یا ادعای مطابق با واقع به کار میرود. استعمال حق در مورد قرآن، یا به لحاظ حقایقی است که از آنها حکایت میکند؛ یا به لحاظ درست بودن ادعایش که از طرف خدا نازل شده است. | * '''حق الیقین''': {{قرآن|وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْیقِین|ترجمه=و آن یقین خالص است|سوره=حاقه|آیه=۵۱}} یکی از معانی حق، در معنای کلام، اعتقاد و یا ادعای مطابق با واقع به کار میرود. استعمال حق در مورد قرآن، یا به لحاظ حقایقی است که از آنها حکایت میکند؛ یا به لحاظ درست بودن ادعایش که از طرف خدا نازل شده است. | ||
* '''برهان''': {{قرآن|قَدْ جَاءَکُمْ بُرْهَانٌ مِنْ رَبِّکُمْ|ترجمه=ای مردم، برای هدایت شما از جانب خدا برهانی (محکم) آمد|سوره=نساء|آیه=۱۷۳.}} «برهان» یعنی دلیل روشنی که جای شک و شبههای باقی نگذارد. | * '''برهان''': {{قرآن|قَدْ جَاءَکُمْ بُرْهَانٌ مِنْ رَبِّکُمْ|ترجمه=ای مردم، برای هدایت شما از جانب خدا برهانی (محکم) آمد|سوره=نساء|آیه=۱۷۳.}} «برهان» یعنی دلیل روشنی که جای شک و شبههای باقی نگذارد. | ||
* '''بیان''': {{قرآن|هذا بَیانٌ لِلنَّاسِ|ترجمه=این بیانی برای مردم است|سوره=آل عمران|آیه=۱۳۸}} «بیان» به معنای واضح و روشن شدن است و به معنای روشن کردن و روشن کننده نیز استفاده میشود. | * '''بیان''': {{قرآن|هذا بَیانٌ لِلنَّاسِ|ترجمه=این بیانی برای مردم است|سوره=آل عمران|آیه=۱۳۸}} «بیان» به معنای واضح و روشن شدن است و به معنای روشن کردن و روشن کننده نیز استفاده میشود. | ||
* '''تبیان''': {{قرآن|وَ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ تِبْیَانًا لِکُلِّ شَیْءٍ|ترجمه=و ما بر تو این کتاب را فرستادیم تا حقیقت هر چیز را روشن کند|سوره=نحل|آیه=۸۹}} اطلاق بیان و تبیان بر قرآن بدین لحاظ است که این کتاب | * '''تبیان''': {{قرآن|وَ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ تِبْیَانًا لِکُلِّ شَیْءٍ|ترجمه=و ما بر تو این کتاب را فرستادیم تا حقیقت هر چیز را روشن کند|سوره=نحل|آیه=۸۹}} اطلاق بیان و تبیان بر قرآن بدین لحاظ است که این کتاب همه حقایقی را که لازم است، بشر از آنها آگاه باشد، روشن کرده است. | ||
* '''بلاغ''': {{قرآن|هذا بَلاغٌ لِلنّاسِ|ترجمه=این [قرآن] ابلاغی برای مردم است [تا به وسیله آن هدایت شوند]|سوره=ابراهیم|آیه=۵۲}} | * '''بلاغ''': {{قرآن|هذا بَلاغٌ لِلنّاسِ|ترجمه=این [قرآن] ابلاغی برای مردم است [تا به وسیله آن هدایت شوند]|سوره=ابراهیم|آیه=۵۲}} کلمه «بلاغ» به معنای «ابلاغ» یعنی رساندن پیام بهطور کامل و رسا یا به معنای «کفایت» استعمال میشود. | ||
* '''حکم''': {{قرآن|وَکَذٰلِکَ أَنْزَلْنَاهُ حُکْمًا عَرَبِیًّا|ترجمه=و اینچنین قرآن را فرمانی [گویا و] روشن نازل نمودیم|سوره=رعد|آیه=۳۷}} برای حکم در آیه مورد نظر دو معنای متفاوت ذکر شده است: نخست آنکه قرآن مشتمل بر احکام الزامی است و بین مردم به ویژه در امور مورد اختلاف قضاوت میکند، حکم نامیده شده است. دوم آنکه حکم به معنای حکمت باشد و بر قرآن به خاطر اشتمال بر معارف الهی و روشن کننده «حکم» اطلاق شده است. | * '''حکم''': {{قرآن|وَکَذٰلِکَ أَنْزَلْنَاهُ حُکْمًا عَرَبِیًّا|ترجمه=و اینچنین قرآن را فرمانی [گویا و] روشن نازل نمودیم|سوره=رعد|آیه=۳۷}} برای حکم در آیه مورد نظر دو معنای متفاوت ذکر شده است: نخست آنکه قرآن مشتمل بر احکام الزامی است و بین مردم به ویژه در امور مورد اختلاف قضاوت میکند، حکم نامیده شده است. دوم آنکه حکم به معنای حکمت باشد و بر قرآن به خاطر اشتمال بر معارف الهی و روشن کننده «حکم» اطلاق شده است. | ||
* '''فرقان''': {{قرآن|تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَیٰ عَبْدِهِ|ترجمه=بزرگوار است پاک خداوندی که فرقان را بر بنده خاص خود نازل فرمود|سوره=فرقان|آیه=۱}} «فرقان» مصدر یا اسم مصدر است و به معنای جداکننده و تفصیل دهنده است. | * '''فرقان''': {{قرآن|تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَیٰ عَبْدِهِ|ترجمه=بزرگوار است پاک خداوندی که فرقان را بر بنده خاص خود نازل فرمود|سوره=فرقان|آیه=۱}} «فرقان» مصدر یا اسم مصدر است و به معنای جداکننده و تفصیل دهنده است. |