automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
* بخشندگی موجب [[رضایت الهی]] است؛ | * بخشندگی موجب [[رضایت الهی]] است؛ | ||
* و بخشش خداوند از گناهان انسانها | * و بخشش خداوند از گناهان انسانها.<ref>سوره بقره، آیه ۵۲، سوره آل عمران، آیه ۱۳۴ و ۱۵۹، سوره نور، آیه ۲۲.</ref> | ||
==بخشش و گذشت در روایات اسلامی== | ==بخشش و گذشت در روایات اسلامی== | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
سوال مهمی که در اینجا مطرح است اینکه عفو در چه مواردی وارد می شود؟ آیا همه جنایتکاران باید بخشیده شوند؟ یا نه؟ آنچه از [[آیات]] و [[روایات]] و [[تفاسیر]] استفاه میشود این است که منظور از بخشیدن، کسی است که به خود انسان [[ظلم]] کند نه به دیگران، بنابر این [[حاکم اسلامی]] یا حتی یک [[انسان مؤمن]] حق ندارد به استناد به این آیات و روایات عفو، حق دیگران را با بخشیدن ظالم پایمال کند. | سوال مهمی که در اینجا مطرح است اینکه عفو در چه مواردی وارد می شود؟ آیا همه جنایتکاران باید بخشیده شوند؟ یا نه؟ آنچه از [[آیات]] و [[روایات]] و [[تفاسیر]] استفاه میشود این است که منظور از بخشیدن، کسی است که به خود انسان [[ظلم]] کند نه به دیگران، بنابر این [[حاکم اسلامی]] یا حتی یک [[انسان مؤمن]] حق ندارد به استناد به این آیات و روایات عفو، حق دیگران را با بخشیدن ظالم پایمال کند. | ||
دوم این که مورد عفو از [[ستمگر]]، از مورد مبارزه با [[ظلم]] و [[ظالم]] جدا است؛ به همین دلیل در [[دستورات اسلامی]] بیان میکنند که نه ظلم کنید و نه تن به ظلم دهید، و در همچنین سفارش میکند که با ظالمان پیکار کنید تا به [[حکم خدا]] گردن نهند، و …<ref> | دوم این که مورد عفو از [[ستمگر]]، از مورد مبارزه با [[ظلم]] و [[ظالم]] جدا است؛ به همین دلیل در [[دستورات اسلامی]] بیان میکنند که نه ظلم کنید و نه تن به ظلم دهید، و در همچنین سفارش میکند که با ظالمان پیکار کنید تا به [[حکم خدا]] گردن نهند، و …<ref>سوره بقره، آیه ۲۷۹؛ سوره حجرات، آیه ۹.</ref> از سویی دیگر دستور عفو و گذشت داده شده: اگر گذشت کنید به پرهیزکاری نزدیکترید، ببخشید دیگران را تا خداوند هم شما را ببخشد.<ref>سوره بقره، آیه ۲۳۷؛ سوره نور، آیه۲۲؛ سوره نساء، آیه ۱۴۹؛ سوره تغابن، آیه ۱۴؛ سوره بقره، آیه ۲۱۹؛ سوره اعراف، آیه ۱۹۹.</ref> | ||
پس در جایی که انسان بر دشمن خویش و ستمگر غلبه پیدا کرده است و دیگران از سوی او احساس خطر نمیکند و گذشت از ستمکاری او باعث اصلاح و تربیت میشود، قرآن میفرماید: ما آنها را بخشیدیم تا شکر گزار باشند.<ref>بقره / ۵۲.</ref> و اگر بخشش او را به تجدید نظر در مسیر وادار میسازد، بایستی ظالم را بخشید و در سیره [[معصومین(ع)]] از این نوع بخششها فراوان است. | پس در جایی که انسان بر دشمن خویش و ستمگر غلبه پیدا کرده است و دیگران از سوی او احساس خطر نمیکند و گذشت از ستمکاری او باعث اصلاح و تربیت میشود، قرآن میفرماید: ما آنها را بخشیدیم تا شکر گزار باشند.<ref>بقره / ۵۲.</ref> و اگر بخشش او را به تجدید نظر در مسیر وادار میسازد، بایستی ظالم را بخشید و در سیره [[معصومین(ع)]] از این نوع بخششها فراوان است. | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
بنابر این عفو کردن یعنی انسان به یکی از [[صفات کمال خداوند]] که همان «عفو» است متصف گشته و [[پیامبر(ص)]] نیز چنین عفوی را که باعث اصلاح و تربیت ظالم شود و نه جرأت پیدا کردن و تسلیم شدن، یک عزت دانسته و میفرماید: بر شما باد گذشت کردن که باعث زیادی عزت میشود، پس ببخشید تا خداوند شما را عزت دهد.<ref>کلینی، محمد؛ کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ هـ ش، ج۲، ص۱۰۸، باب العفو.</ref> | بنابر این عفو کردن یعنی انسان به یکی از [[صفات کمال خداوند]] که همان «عفو» است متصف گشته و [[پیامبر(ص)]] نیز چنین عفوی را که باعث اصلاح و تربیت ظالم شود و نه جرأت پیدا کردن و تسلیم شدن، یک عزت دانسته و میفرماید: بر شما باد گذشت کردن که باعث زیادی عزت میشود، پس ببخشید تا خداوند شما را عزت دهد.<ref>کلینی، محمد؛ کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ هـ ش، ج۲، ص۱۰۸، باب العفو.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |