automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا خداوند در آیه عبس و تولی، پیامبر را مورد عتاب قرار داده است؟ و این با عصمت پیامبر در تضاد نیست؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}بعضی مفسران اعتقاد دارند این آیات، خطاب به [[پیامبر(ص)]] نیست و او مورد سرزنش قرار نگرفته است و فرد دیگری مورد نظر است و عبوس بودن نمیتواند از صفات پیامبری که گشادهرو بود، باشد. پیامبران معصوم هستند و هیچ گناه صغیره و کبیرهای انجام نمیدهند. | {{پاسخ}}بعضی مفسران اعتقاد دارند این آیات، خطاب به [[پیامبر(ص)]] نیست و او مورد سرزنش قرار نگرفته است و فرد دیگری مورد نظر است و عبوس بودن نمیتواند از صفات پیامبری که گشادهرو بود، باشد. پیامبران معصوم هستند و هیچ گناه صغیره و کبیرهای انجام نمیدهند. | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==عصمت انبیاء== | ==عصمت انبیاء== | ||
{{نوشتار اصلی|عصمت انبیاء}} | {{نوشتار اصلی|عصمت انبیاء}} | ||
[[علامه مجلسی]] در [[بحارالانوار]] از [[شیخ صدوق]] نقل میکند: اعتقاد ما در مورد انبیاء و رسل و امامان و ملائکه(ع) این است که آنها از همه آلودگیها معصوم و مصون بوده و مرتکب گناهان صغیره و کبیره نمیشوند؛ و در مقابل فرمان خداوند معصیت و سرپیچی نمیکنند، دستورات خداوند را بجا میآورند و هر کس معتقد به عصمت آنها در تمام شؤون و امور و حالات آنها نباشد، آنان را (در حقیقت) نشناخته است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۱۱، ص۷۲؛ (به نقل از اعتقادات صدوق).</ref> | |||
مفسر معروف اهلسنت فخر رازی در تفسیر آیه ۶۵ سوره نساء میگوید: | مفسر معروف [[اهلسنت]] [[فخر رازی]] در تفسیر آیه ۶۵ سوره نساء میگوید: | ||
این آیه دلالت دارد بر اینکه پیامبران الهی در فتوی دادن و بیان احکام خداوند معصوم بودهاند؛ زیرا خداوند واجب کرده است که همه مردم از دستورات انبیاء تبعیت نمایند و در این باره خداوند تأکید و مبالغه کرده است و مؤمنان هم موظفند در ظاهر و باطن در مقابل احکام و فرمان انبیاء(ع) تسلیم محض باشند. سپس فخر رازی اضافه میکند: بنابراین آیاتی که ظاهر آنها نشان میدهد که کارهای مخالف عصمت از آنها صادر شده مانند «عَبَس وَ تَوَلّی» و … را میبایست به گونهای توجیه کرد.<ref>تفسیر فخر رازی، ج۱۰، ص۱۶۵.</ref> | این آیه دلالت دارد بر اینکه پیامبران الهی در فتوی دادن و بیان احکام خداوند معصوم بودهاند؛ زیرا خداوند واجب کرده است که همه مردم از دستورات انبیاء تبعیت نمایند و در این باره خداوند تأکید و مبالغه کرده است و مؤمنان هم موظفند در ظاهر و باطن در مقابل احکام و فرمان انبیاء(ع) تسلیم محض باشند. سپس فخر رازی اضافه میکند: بنابراین آیاتی که ظاهر آنها نشان میدهد که کارهای مخالف عصمت از آنها صادر شده مانند «عَبَس وَ تَوَلّی» و … را میبایست به گونهای توجیه کرد.<ref>تفسیر فخر رازی، ج۱۰، ص۱۶۵.</ref> |