عرضه حدیث به معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه‌است' به 'ه است'
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ه‌است' به 'ه است')
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''عرضه حدیث به معصوم''' روشی برای اطمینان از درستی احادیث منسوب به معصومان بوده‌است. در این کار احادیث را به معصومان نشان داده یا برایشان قرائت می‌کردند و معصومان درستی و نادرستی آن را بیان می‌کردند. نمونه‌هایی از عرضه احادیث در تاریخ ثبت شده است. در دوره غیبت صغرا این کار توسط نایبان خاص صورت می گرفت. در دوره غیبت کبری با عدم دسترسی به معصوم، روش جدیدی به وجود آمد که در آن احادیث را به محدثان عرضه می کردند. روش اجازه روایت از روش هایی است که برای جبران این مسئله بوجود آمد.
'''عرضه حدیث به معصوم''' روشی برای اطمینان از درستی احادیث منسوب به معصومان بوده است. در این کار احادیث را به معصومان نشان داده یا برایشان قرائت می‌کردند و معصومان درستی و نادرستی آن را بیان می‌کردند. نمونه‌هایی از عرضه احادیث در تاریخ ثبت شده است. در دوره غیبت صغرا این کار توسط نایبان خاص صورت می گرفت. در دوره غیبت کبری با عدم دسترسی به معصوم، روش جدیدی به وجود آمد که در آن احادیث را به محدثان عرضه می کردند. روش اجازه روایت از روش هایی است که برای جبران این مسئله بوجود آمد.
== اهمیت عرضه حدیث ==
== اهمیت عرضه حدیث ==
عرضه حدیث به نشان دادن نوشته‌ها یا گفتارهایی که به عنوان کلام پیامبر یا امام، به [[معصومان]] اشاره دارد، تا از درستی آن مطمئن شوند. از شیوه‌های تشخیص درستی یا نادرستی روایات، این عمل بوده است. عرضه حدیث به دستور [[ائمه]](ع) بوده؛ چنانچه [[امام باقر(ع)]] فرمودند: هر کس گفته خود (احادیثی که شنیده) را  به ما نشان دهد، سلامت می‌ماند.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۱۳۰، باب ۱۰، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ ه‍. ق.</ref> اهمیت این عمل به دلیل وجود افراد سودجو و شیادی بود که مطالبی را به اسم [[اسلام]] و در قالب سخنان [[پیامبر]] و معصومان به مردم می‌گفتند، لذا بحث عرضه روایات و نوشته‌ها بر معصومان پیش آمد.
عرضه حدیث به نشان دادن نوشته‌ها یا گفتارهایی که به عنوان کلام پیامبر یا امام، به [[معصومان]] اشاره دارد، تا از درستی آن مطمئن شوند. از شیوه‌های تشخیص درستی یا نادرستی روایات، این عمل بوده است. عرضه حدیث به دستور [[ائمه]](ع) بوده؛ چنانچه [[امام باقر(ع)]] فرمودند: هر کس گفته خود (احادیثی که شنیده) را  به ما نشان دهد، سلامت می‌ماند.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۱۳۰، باب ۱۰، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ ه‍. ق.</ref> اهمیت این عمل به دلیل وجود افراد سودجو و شیادی بود که مطالبی را به اسم [[اسلام]] و در قالب سخنان [[پیامبر]] و معصومان به مردم می‌گفتند، لذا بحث عرضه روایات و نوشته‌ها بر معصومان پیش آمد.