صبر بر نماز با توجه به آیه ۱۳۲ سوره طه: تفاوت میان نسخه‌ها

صبر بر نماز با توجه به آیه ۱۳۲ سوره طه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۹

۱۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'ر.ک. ' به 'نگاه کنید به '

Nazarzadeh

دیوان‌سالاران، ناظمان (CommentStreams)، مدیران رابط کاربری، مدیران

۷٬۰۶۳

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 پاسخ دیگر این است که این آیه بیان یک نوع عظمتی است برای [[پیامبر اکرم]](ص) و اهل او. چون علاوه بر این که به عموم مردم دستور نماز داده شده است. در خطاباتی مانند {{قرآن|اقیموا الصلوه
-}}<ref>بقره/ ۴۳.</ref> اهل‌بیت را نیز امر به نماز نموده است. لذا پیامبر اکرم(ص) بعد از نزول آیه، تا شش ماه در خانه علی(ع) می‌آمد و می‌فرمود: «خداوند شما را رحمت کند، خداوند اراده نموده شما را پاکیزه گرداند» در نتیجه معنای آیه این می‌شود که بر نماز و انجام آن، و بر امر به اهل‌بیت ادامه بده، از این که آنها را امر به نماز کنی خسته نشوی «واصبر علی فعلها و علی امرهم بها»<ref>ابوعلی طبرسی، مجمع‌البیان، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ هـ ۱۹۸۸م، ج۷و۸، ص۵۹–۶۰ و ر.ک. فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ج۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref>
+}}<ref>بقره/ ۴۳.</ref> اهل‌بیت را نیز امر به نماز نموده است. لذا پیامبر اکرم(ص) بعد از نزول آیه، تا شش ماه در خانه علی(ع) می‌آمد و می‌فرمود: «خداوند شما را رحمت کند، خداوند اراده نموده شما را پاکیزه گرداند» در نتیجه معنای آیه این می‌شود که بر نماز و انجام آن، و بر امر به اهل‌بیت ادامه بده، از این که آنها را امر به نماز کنی خسته نشوی «واصبر علی فعلها و علی امرهم بها»<ref>ابوعلی طبرسی، مجمع‌البیان، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ هـ ۱۹۸۸م، ج۷و۸، ص۵۹–۶۰ و نگاه کنید به فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ج۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref>
 علاوه بر آن معنای صبر در فرهنگ قرآنی و روایات، غیر از آن معنایی است که در ذهن مردم است؛ عرف مردم از صبر، فقط صبر در مقابل مصائب و سختی‌ها را می‌فهمند، اما در روایات صبر انواعی دارد، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «الصبر ثلاثه: صبر عند المصیبه و صبر علی الطاعه و صبر عن المعصیه…» صبر بر سه قسم است، صبر در هنگامی که مصیبت وارد می‌شود، و صبر (و مداومت) بر طاعت و بندگی و صبر در مقابل ترک گناه و معصیت.<ref>کلینی، محمدبن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲، ص۹۱.</ref> جالب این است که در مورد مصیبت تعبیر به «عند = نزد» شده یعنی هنگامی که مصیبت پیش آید، ولی نسبت به طاعت با «علی=بر» آمده یعنی مداومت بر آن عبادت و دوام آن.