automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
چرا قرآن شریف به رسول خدا(ص) دستور میدهد، که بر نماز صبور باشد (طه، ۱۳۲) آیا انسان به سوی چیزی که به آن علاقهمند است و برای او امر بزرگی به شمار میآید، باید شتاب نماید یا صبر کند؟ | چرا قرآن شریف به رسول خدا(ص) دستور میدهد، که بر نماز صبور باشد (طه، ۱۳۲) آیا انسان به سوی چیزی که به آن علاقهمند است و برای او امر بزرگی به شمار میآید، باید شتاب نماید یا صبر کند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}مراد از | {{پاسخ}}مراد از صبر در این آیه، استقامت بر [[نماز]] در شرائط دشوار مکه میباشد؛ یا مداومت بر امر به نماز نسبت به [[اهلبیت]]؛ از این گذشته، در فرهنگ اسلامی بر چیزی که انسان دوست دارد صبر لازم است و معنای آن مداومتِ بیشتر در چیزی است که بدان عشق میورزد. | ||
'''ترجمه آیه:''' «و خانواده خود را به نماز دستور ده و بر انجام آن شکیبا باش ما از تو روزی نمیخواهیم بلکه ما به تو روزی میدهیم و عاقبت نیک برای (اهل) تقوا است.»<ref>طه/ ۱۳۲.</ref> | '''ترجمه آیه:''' «و خانواده خود را به نماز دستور ده و بر انجام آن شکیبا باش ما از تو روزی نمیخواهیم بلکه ما به تو روزی میدهیم و عاقبت نیک برای (اهل) تقوا است.»<ref>طه/ ۱۳۲.</ref> | ||
'''زمان نزول و مکان آن:''' سوره مریم و آیه فوق در مکه نازل شده | '''زمان نزول و مکان آن:''' [[سوره مریم]] و آیه فوق در مکه نازل شده است. مراد از اهل در آیه [[حضرت علی]](ع) و [[خدیجه کبری]] و خاندان پیامبر میباشند و ممکن است بعضی از نزدیکان را نیز شامل شود؛ هرچند با گذشت زمان دامنه خاندان پیامبر(ص) گسترده شد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۷۰، ج۱۳، ص۳۴۲.</ref> | ||
'''تفسیر آیه:''' نماز خواندن در روزگار و شهری که تمام آنها دشمن میباشند، و قصد جان نمازگزاران را دارند، واقعاً صبر و استقامت میخواهد؛ در واقع صبر بر خود نماز نیست بلکه صبر بر نماز علنی در خانه خدا است که در معرض دید کفار و مشرکین بودند. این نماز از آن جهت که در دید دشمنان و همراه با خطرات جسمی و جانی است نیاز به استقامت دارد؛ شاهد این پاسخ این است که مفسران نزول این سوره یا خصوص این آیه را در اوایل بعثت دانستهاند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲، ج۱۴، ص۲۶۰.</ref> | |||
پاسخ دیگر این است که این آیه بیان یک نوع عظمتی است برای [[پیامبر اکرم]](ص) و اهل او. چون علاوه بر این که به عموم مردم دستور نماز داده شده است. در خطاباتی مانند {{قرآن|اقیموا الصلوه | |||
}}<ref>بقره/ ۴۳.</ref> اهلبیت را نیز امر به نماز نموده است. لذا پیامبر اکرم(ص) بعد از نزول آیه، تا شش ماه در خانه علی(ع) میآمد و میفرمود: «خداوند شما را رحمت کند، خداوند اراده نموده شما را پاکیزه گرداند» در نتیجه معنای آیه این میشود که بر نماز و انجام آن، و بر امر به اهلبیت ادامه بده، از این که آنها را امر به نماز کنی خسته نشوی «واصبر علی فعلها و علی امرهم بها»<ref>ابوعلی طبرسی، مجمعالبیان، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ هـ ۱۹۸۸م، ج۷و۸، ص۵۹–۶۰ و ر.ک. فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ج۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref> | |||
پاسخ دیگر این است که این آیه بیان یک نوع عظمتی است برای پیامبر اکرم(ص) و اهل | |||
علاوه بر آن معنای صبر در فرهنگ قرآنی و روایات، غیر از آن معنایی است که در ذهن مردم است؛ عرف مردم از صبر، فقط صبر در مقابل مصائب و سختیها را میفهمند، اما در روایات صبر انواعی دارد، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «الصبر ثلاثه: صبر عند المصیبه و صبر علی الطاعه و صبر عن المعصیه…» صبر بر سه قسم است، صبر در هنگامی که مصیبت وارد میشود، و صبر (و مداومت) بر طاعت و بندگی و صبر در مقابل ترک گناه و معصیت.<ref>کلینی، محمدبن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲، ص۹۱.</ref> جالب این است که در مورد مصیبت تعبیر به «عند = نزد» شده یعنی هنگامی که مصیبت پیش آید، ولی نسبت به طاعت با «علی=بر» آمده یعنی مداومت بر آن عبادت و دوام آن. | علاوه بر آن معنای صبر در فرهنگ قرآنی و روایات، غیر از آن معنایی است که در ذهن مردم است؛ عرف مردم از صبر، فقط صبر در مقابل مصائب و سختیها را میفهمند، اما در روایات صبر انواعی دارد، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «الصبر ثلاثه: صبر عند المصیبه و صبر علی الطاعه و صبر عن المعصیه…» صبر بر سه قسم است، صبر در هنگامی که مصیبت وارد میشود، و صبر (و مداومت) بر طاعت و بندگی و صبر در مقابل ترک گناه و معصیت.<ref>کلینی، محمدبن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲، ص۹۱.</ref> جالب این است که در مورد مصیبت تعبیر به «عند = نزد» شده یعنی هنگامی که مصیبت پیش آید، ولی نسبت به طاعت با «علی=بر» آمده یعنی مداومت بر آن عبادت و دوام آن. | ||
<span></span> | <span></span> |