شیر نخوردن امام حسین(ع) از حضرت زهرا(س): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}} بر اساس روایتی از معتبرترین کتب شیعه(=اصول کافی) امام سوم شیعیان هیچ‌گاه از پستان مادرش شیر ننوشید و حتی پستان هیچ زن دیگری را بدهان نمی‌گرفت. حالا به نقل کلینی که در مقدمه کتاب کافی ج۱، ص۷، تمام روایات کتابش را صحیح می‌داند و در نتیجه این روایت، طبق نظر خود شیخ کلینی که از بزرگترین علمای شیعه است، صحیح می‌باشد.  این روایت درست است؟{{پایان سوال}}
{{سوال}} بر اساس روایتی از معتبرترین کتب شیعه(=اصول کافی) امام سوم شیعیان هیچ‌گاه از پستان مادرش شیر ننوشید و حتی پستان هیچ زن دیگری را بدهان نمی‌گرفت. حالا به نقل کلینی که در مقدمه کتاب کافی ج۱، ص۷، تمام روایات کتابش را صحیح می‌داند و در نتیجه این روایت، طبق نظر خود شیخ کلینی که از بزرگترین علمای شیعه است، صحیح می‌باشد.  این روایت درست است؟{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}دلیل این‌که امام حسین(ع) از مادرش شیر نخورده طبق روایتی این است که فاطمه زهرا(س) اصلا شیر نداشته است. علاوه بر این که هر روایتی نیاز به بررسی سندی دارد خواه نزد نویسنده آن این حدیث صحیح باشد یا نباشد، و این حدیث مرفوع و ضعیف است.
{{پاسخ}}اینکه گفته می‌شود امام حسین از مادرش شیر نخورده است، بر پایه روایتی است که گفته شده حضرت زهرا(س) دچار کسالتی شدند و شیرشان خشک شد.


== متن روایت ==
== متن روایت ==
خط ۸: خط ۸:
در روایتی [[روایت مرفوع|مرفوع]] (عدم ذکر راوی) عمرو زیات از [[امام صادق(ع)]] گزارش می‌کند: جبرئیل بر محمد (ص) نازل شد و گفت: ای محمد! خدا تو را مژده می‌دهد به مولودی که از فاطمه (س) متولد می‌شود و امت تو او را بعد از تو می‌کشند فرمود: ای جبرئیل! سلام به پروردگارم، مرا به مولودی که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازی نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و همان سخن را گفت، پیغمبر فرمود: ای جبرئیل! سلام به پروردگارم مرا به مولودی که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازی نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و گفت: ای محمد! پروردگارت به تو سلام می‌رساند و تو را مژده می‌دهد که امامت و ولایت و وصیت را در ذریه آن مولود قرار می‌دهد، فرمود: راضی گشتم، سپس نزد فاطمه فرستاد که خدا مرا به مولودی مژده می‌دهد که از تو متولد می‌شود و پس از من امتم او را می‌کشند، فاطمه پیغام داد که مرا به مولودی که امت تو او را پس از تو بکشند نیازی نیست، پیغمبر پیغام داد که خدا امامت و ولایت و وصیت را در ذریه او قرار داده، او هم پیغام داد که من راضی گشتم.
در روایتی [[روایت مرفوع|مرفوع]] (عدم ذکر راوی) عمرو زیات از [[امام صادق(ع)]] گزارش می‌کند: جبرئیل بر محمد (ص) نازل شد و گفت: ای محمد! خدا تو را مژده می‌دهد به مولودی که از فاطمه (س) متولد می‌شود و امت تو او را بعد از تو می‌کشند فرمود: ای جبرئیل! سلام به پروردگارم، مرا به مولودی که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازی نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و همان سخن را گفت، پیغمبر فرمود: ای جبرئیل! سلام به پروردگارم مرا به مولودی که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازی نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و گفت: ای محمد! پروردگارت به تو سلام می‌رساند و تو را مژده می‌دهد که امامت و ولایت و وصیت را در ذریه آن مولود قرار می‌دهد، فرمود: راضی گشتم، سپس نزد فاطمه فرستاد که خدا مرا به مولودی مژده می‌دهد که از تو متولد می‌شود و پس از من امتم او را می‌کشند، فاطمه پیغام داد که مرا به مولودی که امت تو او را پس از تو بکشند نیازی نیست، پیغمبر پیغام داد که خدا امامت و ولایت و وصیت را در ذریه او قرار داده، او هم پیغام داد که من راضی گشتم.


«پس به ناخوشی او را آبستن شد و به ناخوشی زائید و از آبستن شدن تا از شیر گرفتنش سی ماه بود، و چون به قوت رسید و چهل ساله شد، گفت: پروردگارا! مرا وادار کن تا نعمت تو را که به من و به پدر و مادرم انعام کرده‏‌ای سپاس‌گزارم و عملی شایسته کنم که پسند تو باشد و بعضی از فرزندانم را شایسته کن» اگر او نمی‌فرمود: بعضی از فرزندانم را شایسته کن، همه فرزندان آن حضرت امام می‌شدند، و امام حسین (ع) از فاطمه (علیها السلام) و از هیچ زن دیگر شیر نخورد، بلکه او را خدمت پیغمبر (ص) می‌آوردند و آن حضرت انگشت شصتش را در دهان او می‌گذارد و او به اندازه‌ای که دو روز و سه روزش را کفایت کند، از آن می‌مکید، پس گوشت حسین (ع) از گوشت و خون رسول خدا (ص) روئید. و فرزندی شش‌ماهه متولد نشد، جز عیسی بن مریم (ع) و حسین بن علی (ع).<ref>کلینی، الکافی (ط - الإسلامیه)، ج‏۱، ص۴۶۴ و ۴۶۵.</ref>
«پس به ناخوشی او را آبستن شد و به ناخوشی زائید و از آبستن شدن تا از شیر گرفتنش سی ماه بود، و چون به قوت رسید و چهل ساله شد، گفت: پروردگارا! مرا وادار کن تا نعمت تو را که به من و به پدر و مادرم انعام کرده‏‌ای سپاس‌گزارم و عملی شایسته کنم که پسند تو باشد و بعضی از فرزندانم را شایسته کن» اگر او نمی‌فرمود: بعضی از فرزندانم را شایسته کن، همه فرزندان آن حضرت امام می‌شدند، و امام حسین (ع) از فاطمه (س) و از هیچ زن دیگر شیر نخورد، بلکه او را خدمت پیغمبر (ص) می‌آوردند و آن حضرت انگشت شصتش را در دهان او می‌گذارد و او به اندازه‌ای که دو روز و سه روزش را کفایت کند، از آن می‌مکید، پس گوشت حسین (ع) از گوشت و خون رسول خدا (ص) روئید. و فرزندی شش‌ماهه متولد نشد، جز عیسی بن مریم (ع) و حسین بن علی (ع).<ref>کلینی، الکافی (ط - الإسلامیه)، ج‏۱، ص۴۶۴ و ۴۶۵.</ref>


== بررسی سندی ==
== بررسی سندی ==
۱۵٬۱۴۷

ویرایش