سوره عصر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره عصر'''، از سوره‌های مکی و در جزو سی قرآن قرار داد. این سوره جزو [[سوره‌های مفصلات]] است. احتمالاتی در مورد مراد از عصر، نظیر عصر ظهور اسلام، عصر قیام [[امام زمان(عج)]]، نماز عصر، زمان غروب آفتاب توسط مفسرین داده شده است. در این سوره به خسران انسان در اتلاف عمر خویش اشاره شده است. در انتهای سوره اشاره به این موضوع شده است که انسان با ایمان، عمل صالح، توصیه به صبر و حق خسران خارج می‌شود.

==معرفی سوره==

سوره عصر صد و سومین سوره قرآن و از [[سوره‌های مکی]] است. این سوره در جزء سی ام قرآن و جزو [[سوره‌های مفصلات]] است. وجه نام گذاری این سوره به عصر، قسم خوردن به عصر {{قرآن|و العصر}} در آیه ابتدایی این سوره می‌باشد.

==مراد از عصر==

قسم و سوگند یادکردن به هر چیزی نشانه اهمیت آن چیز می‌باشد. در معنای مراد از عصر چند احتمال داده شده است:

* مراد عصر ظهور و طلوع خورشید اسلام و پیامبر(ص) است.  

* مراد عصر قیام [[حضرت مهدی(عج)]] و عملی شدن شریعت اسلام بطور کامل  

==مراد از خسران انسان==

خسران به معنای از دست دادن سرمایه است، بدون آن که چیزی جایگزین آن شود. گاهی این سرمایه از امور مربوط به آخرت است و خسران نفس این است که انسان نفس را در معرض هلاکت و بدبختی قرار دهد و چنین خسرانی را قرآن کریم<ref>زمر / ۱۵.</ref> خسارت حقیقی می داند {{قرآن|إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ|ترجمه=زیانکاران واقعی آنانند که سرمایه وجود خویش و بستگانشان را در روز قیامت از دست داده‌اند|سوره=زمر|آیه=۱۵}}

مطلبی که خدا برای آن سوگند یاد کرده این است که انسان هر روز پاره‌ای از سرمایه عمر خود را از دست می‌دهد. انسان چه بخواهد و چه نخواهد در برابر چنین خسران قهری و بزرگی قرار دارد که هر لحظه سرمایه عمر او نابود می‌شود. بر اساس روایتی از [[امام هادی(ع)]]، دنیا بازاری است که عده اي در آن سود می برد و عده اي زیان می بیند.<ref>حرانی، ابن شعبه، تحف العقول، قم، موسسه النشر الاسلامی، دوم، ۱۳۶۳، ص۴۸۳.</ref>

هر کسی در این دنیا در عمل و عقیده از حق پیروی کند تجارتش سودبخش و از این خسارت خارج شده است و در آخرت از عذاب ایمن خواهد بود.

==شرایط خروج از خسران==

در آیه سوم '''سوره عصر'''، ۴ رکن اساسی برای خروج از خسران ذکر شده است

* '''ایمان''': شامل ایمان به خدا، ایمان به تمام انبیا، کتب آسمانی، اوصیا و ایمان به قیامت و معاد.  

* '''تواصی به حق و شناخت آن''': توصیه به حق هم شامل امر به معروف و نهی از منکر می شود و هم تعلیم و ارشاد جاهل و تنبیه غافل و هم تبلیغ ایمان و کارهای شایسته را در بر می گیرد.

==منابع==

|شاخه فرعی۳ =  

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | بازبینی نویسنده =

  | بازبینی =  

  | تکمیل =