زیور زندگی دنیا از نگاه قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن، هرچیز دوست داشتنی از جمله زنان، فرزندان، اموال و ثروت، اسبان و چهارپایان و زراعت را زینت این دنیا می‌داند. قرآن حتی هرچه روی زمین است را هم زینت می‌داند. این زینت‌ها فی نفسه مذموم نیستند اما گاهی وسیله آزمایش انسان قرار می‌گیرند و انسان باید بین این زینت‌ها و دین خود یکی را انتخاب کند. از همین جهت میل مطلق به زینت‌های دنیا گاهی انسان را گمراه می‌کند و برای او عذاب آخرت را به همراه دارد.  

[[قرآن کریم]] زیور و زینت دنیا را اینگونه معرفی می‌کند: {{قرآن|زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ|ترجمه=در چشم مردم آرايش يافته است، عشق به اميال نفسانى و دوست داشتن زنان و فرزندان و هميانهاى زر و سيم و اسبان داغ برنهاده و چارپايان و زراعت. همه اينها متاع زندگى اينجهانى هستند، در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.|سوره=آل عمران|آیه=۱۴}}

 

در آیه‌ای دیگر مال و فرزندان را زینت زندگی دنیوی می‌داند و می‌فرماید: {{قرآن|الْمالُ وَ الْبَنُونَ زينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً|ترجمه=مال و فرزندان، زینت زندگی دنیاست، و باقیات صالحات (ارزش‌های پایدار و شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‌تر است.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۴۶}}  

قرآن همه زینت‌ها را وسیله امتحان و آزمایش انسان‌ها قرار داده است<ref>مکارم شیرازی ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۱۲، ص۳۴۹.</ref>، چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً|ترجمه=در حقیقت ما آنچه را روی زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آنها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل می‌کنند.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۷}} ممکن است این زینت‌ها زمینه هدایت افراد را فراهم آورد و ممکن است همان زمینه گمراهی افراد شود. اگر برای رضای خدا از آن‌ها استفاده شود باعث نجات و سعادت و اگر برای فخر فروشی و تکاثر و … باشد باعث گمراهی خواهد شد.{{مطالعه بیشتر}}

==مطالعه بیشتر==

* محمد حسین طباطبایی، المیزان، قم، جماعه المدرسین فی الحوزه العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ ق، ج۱۹، ص۳۰۷؛ ج۱۳، ص۳۱۸–۳۱۹.

* ناصر مکارم شیرازی و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۲۴، ص۲۰۴، ۲۰۷؛ ج۱۲، ص۲۴۵، ۲۴۶.

==منابع==

| شاخه فرعی۱ = عبادت در قرآن

| شاخه فرعی۲ =  

| شاخه فرعی۳ =

  | شناسه =شد

  | تیترها =شد

  | ویرایش =شد

  | لینک‌دهی =شد

  | اولویت =ج

  | کیفیت =ج