روایت «کم‌رويى با محروميت همراه است»: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در کلمات قصار نهج البلاغه آمده است که: {{متن عربی|قُرِنَتِ ... وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ|ترجمه=شرم با محروميت همراه است.}} این حدیث چگونه با مسئله حجاب قابل جمع است؟
در کلمات قصار نهج البلاغه آمده است که: {{متن عربی|قُرِنَتِ ... وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ|ترجمه=شرم با محروميت همراه است.}} این حدیث چگونه معنا و تفسیر می‌شود؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
خط ۲۳: خط ۲۳:
[[شیخ کلینی]] در [[کتاب اصول کافی]] حدیثی از [[پیامبر(ص)]] نقل می‌کند که آن حضرت فرمودند: {{متن عربی|الْحَيَاءُ حَيَاءَانِ حَيَاءُ عَقْلٍ وَحَيَاءُ حُمْقٍ فَحَيَاءُ الْعَقْلِ هُوَ الْعِلْمُ و َحَيَاءُ الْحُمْقِ هُوَ الْجَهْلُ|ترجمه=حیا دو قسم است: یکی حیا عقل است دیگری حیا حماقت، حیا عقل [[علم]] است و حیا حماقت [[جهل]] است.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ق، ج۲، ص۱۰۶، ح۶.</ref>
[[شیخ کلینی]] در [[کتاب اصول کافی]] حدیثی از [[پیامبر(ص)]] نقل می‌کند که آن حضرت فرمودند: {{متن عربی|الْحَيَاءُ حَيَاءَانِ حَيَاءُ عَقْلٍ وَحَيَاءُ حُمْقٍ فَحَيَاءُ الْعَقْلِ هُوَ الْعِلْمُ و َحَيَاءُ الْحُمْقِ هُوَ الْجَهْلُ|ترجمه=حیا دو قسم است: یکی حیا عقل است دیگری حیا حماقت، حیا عقل [[علم]] است و حیا حماقت [[جهل]] است.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ق، ج۲، ص۱۰۶، ح۶.</ref>


[[علامه مجلسی]] در [[کتاب بحار الانوار]] بعد از نقل حدیث قبل از پیامبر(ص) می‌گوید: فرموده پیامبر اسلام(ص) دلالت می‌کند بر این که حیا بر دو قسم است، یکی ممدوح و آن حیایی است که ناشی از عقل و خردمندی است، به این که شخصی از چیزی شرمنده باشد که عقل صحیح یا شرع به زشتی آن حکم کند مانند شرمندگی از گناهان و ناشایسته‌ها، و دیگری مذموم و آن حیایی است که ناشی از حماقت و بی‌خردی است، به این که شخص شرمنده شود از کاری که عوام مردم آن را زشت پندارند و در واقع زشت نیست و عقل صحیح و شرع به آن حکم می‌نمایند، مانند شرمندگی از پرسش مسایل علمی یا به جا آوردن [[عبادات شرعی]].<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۶۸، ص۳۳۱–۳۳۲، ذیل حدیث ۶.</ref>
[[علامه مجلسی]] در [[کتاب بحار الانوار]] بعد از نقل حدیث قبل از پیامبر(ص) می‌گوید: فرموده پیامبر اسلام(ص) دلالت می‌کند بر این که حیا بر دو قسم است، یکی ممدوح و آن حیایی است که ناشی از عقل و خردمندی است، به این که شخصی از چیزی شرمنده باشد که عقل صحیح یا شرع به زشتی آن حکم کند مانند شرمندگی از گناهان و ناشایسته‌ها، و دیگری مذموم و آن حیایی است که ناشی از حماقت و بی‌خردی است، به این که شخص شرمنده شود از کاری که عوام مردم آن را زشت پندارند و در واقع زشت نیست و عقل صحیح و شرع به آن حکم می‌نمایند، مانند شرمندگی از پرسش مسایل علمی یا به جا آوردن [[عبادات شرعی]].<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۶۸، ص۳۳۱–۳۳۲، ذیل حدیث ۶.</ref>{{پایان پاسخ}}
 
{{مطالعه بیشتر}}{{پایان مطالعه بیشتر}}
==تقسیم‌بندی شرم و حیا==
حیا و شرم تقسیم‌های دیگری نیز دارد از قبیل: [[حیا عارفان]]، [[حیا حق‌شناسان]]، [[حیا پارسایان]]، [[حیا گناه‌کاران]]، [[حیا بلند نظران]]، [[حیا نجیبان]]، [[حیا بخیلان]]، [[حیا خودخواهان]] و …
 
با توجه به موضوعات مطرح شده باید گفت که حدیث با مسئله حجاب تعارضی ندارد بلکه توافق دارد، زیرا همان گونه که حفظ حجاب در حد معمول آن تا اندازه‌ای محدودیت ایجاد می‌کند، حیا نیز در حد معمول خود دارای محدودیت است. فرد با حجاب و با حیا بسیاری از کارهایی را که اشخاص بی‌قید و بند دست به آن می‌زنند انجام نمی‌دهد، با این بیان تعارض در این دو مورد وجود ندارد بلکه حیا و ایجاد محدودیت قابل جمع هستند. بنابراین حجاب عملی با ارزش است و عقل و شرع به عمل با ارزش توصیه دارند، و حیا نیز صفتی پسندیده در بین همه است و یکی از تفاوت‌های انسان و غیر انسان است.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
 
== مطالعه بیشتر ==
۱ـ مسئله حجاب، مرتضی مطهری.
 
۲ـ زن در آیینه جمال، جوادی آملی.
 
۳ـ زینب بانوی حیا، مجله مبلغان، شماره ۴۲.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
۱۵٬۱۶۱

ویرایش