دعای طول عمر

نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها) (تکمیل اولیه مدخل)
سؤال

برای طولانی شدن عمر چه دعایی باید خوانده شود؟

دعای طول عمر یکی از دعاهایی است که سید بن طاووس آن را از تعقیبات مهم بعد از نمازهای واجب دانسته است. این دعا را امام صادق(ع) به یکی از مؤمنان یاد داده است که بعد از نماز بخواند.

متن دعا

جمیل بن درّاج گوید: مردی به امام صادق(ع) گفت: آقای من! سنّم زیاد شده و بستگانم مرده‌اند و می‌ترسم که مرگ مرا دریابد و کسی را ندارم که با او انس بگیرم و همنشین شوم. حضرت فرمود: کسانی که از لحاظ نسبی و سببی به تو نزدیک‌ترند، برادران مؤمنت هستند و انس تو به آنان از انست به بستگانت بهتر است. با وجود این بر تو باد که این دعا را در تعقیب هر نماز واجب بگویی.

سپس فرمود: (بعد از خواندن دعا) اگر خواستی دوستانت را یکایک نام ببر. یا به صورت جداگانه یا مجموعاً آن‌ها را نام ببر.

آن مرد می‌گوید: به خدا سوگند، آن قدر زنده ماندم تا اینکه از زندگانی خسته و رنجور شدم.

ابو محمّد هارون بن موسی راوی این دعا می‌گوید: شخصی به نام محمّد بن حسن بن شمون بصری پیوسته این دعا را می‌خواند و صد و بیست و هشت سال همراه با آسایش زندگانی کرد تا اینکه از زندگانی خسته شد و این دعا را ترک کرد و از دنیا رفت.[۱]

سند دعا

سند دعا به خاطر نیامدن نام محمد بن یعقوب عجلی کسائی در کتب رجال‏؛[۲] مذموم[۳] و مجهول بودن جعفر بن محمد بن حکیم ضعیف است.[۴]

جایگاه و محتوای دعا

دعای طول عمر، با صلوات بر محمد و آل او شروع می‌شود. از فضل و کرم خدا به مؤمن خبر می‌دهد که خدا درگرفتن روح مومن دو دل می‌شود چون خدا نمی‌خواهد مومن را ناراحت ببیند. تعجیل فرج ولی خدا و پیروزیش از خدا در خواست می‌شود و در پایان از خدا خواسته می‌شود که بر دعا کننده و بر دوستان وی بدی‌ای نرسد.

سید بن طاووس دعای طول عمر را یکی از تعقیبات مهم نماز دانسته است.[۵]

شیخ طوسی این دعا را ذیل تعقیبات نمازهای روزانه آورده است که هر کس این دعا را بخواند عمرش زیاد خواهد شد.[۶]

محتوای این دعا در برخی از روایات نیز آمده است از جمله بحث قبض روح مومن که منابع شیعه[۷] و سنی[۸] آن را نقل کرده‌اند.

جستارهای وابسته

راه‌های طولانی شدن عمر

متن و ترجمه دعای طول عمر

متنترجمه
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّخداوندا بر محمّد و آل محمّد درود فرست.
إِنَّ الصَّادِقَ قَالَ إِنَّکَ قُلْتَ مَا تَرَدَّدْتُ فِی شَیْءٍ أَنَا فَاعِلُهُ کَتَرَدُّدِی فِی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ یَکْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَکْرَهُ مَسَاءَتَهُ خدایا براستی که حضرت صادق فرمود که تو فرموده‌ای من در هیچ کاری بسان تردّد و دودلی‌ای که درگرفتن روح بنده مؤمن دارم، دو دلی ندارم، او از مرگ بدش می‌آید و من از بدی رساندن به او بدم می‌آید.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَه وَ النَّصْرَ خداوندا بر محمّد و آل محمّد درود فرست و در فرج و تندرستی و پیروزی ولیّ‌ات تعجیل فرما
وَ لَا تَسُؤْنِی فِی نَفْسِی وَ لَا فِی أَحَدٍ مِنْ أَحِبَّتِی[۹] و به من و هیچ‌کدام از دوستانم بدی مرسان.


منابع

  1. ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.
  2. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، فرزند مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۷.
  3. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج‏۲، ص۸۲۲.
  4. تفرشی، مصطفی بن حسین، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۳۵۷. کاظمی، عبدالنبی، تکمله الرجال، قم، أنوار الهدی، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۳۴۳.
  5. ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.
  6. طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق، ج۱، ص۵۸.
  7. برقی، احمد بن عبداللّه، المحاسن، قم، دار الکتب الإسلامیّه، ص۱۵۹ ـ ۱۶۰، حدیث۹۹ و۱۰۰. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، چاپ اسلامیّه، ج۲، ص۲۴۶، حدیث ۶ وص۳۵۲، حدیث ۷، ۸ وص۳۵۴، حدیث۱۱.
  8. بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخارى، بیروت، دار الجیل، کتاب الرّقاق، باب التواضع. طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، بیروت، دار إحیاء التراث العربى، ج۱۲، ص۱۱۳، ش۱۲۷۱۹.
  9. ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.