حدیث «تبدیل محفوظات فراموش‌شده قرآن به مار»: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث «تبدیل محفوظات فراموش‌شده قرآن به مار» (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۱

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Rahmani

۱٬۴۰۷

ویرایش

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 معنا و مفهوم این روایت زمانی کامل خواهد شد که به این موارد اشاره شود، در آغاز این حدیث آمده است: {{متن عربی|و من تعلّمَ}} معنی تعلم فراگرفتن است نه حفظ کردن به معنی از بَرکردن؛ بنابراین نمی‌توان آن را مختص به حفظ قرآن دانست. در روایت ذکر شده که در برابر هر آیه، خدا ماری را بر آن شخص مسلط می‌کند، نه اینکه خود آیات همانند مار گریبان او را بگیرد؛ زیرا حرف «ب» در «بکل آیه …» برای مقابله است یعنی در مقابل هر آیه؛ چنان‌که بعضی از محققان و [[حدیث‌شناسان]] متذکر شده‌اند<ref>صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، همان، ص۶۴۶، پاورقی مترجم، ص۱۲</ref> تهدیدی که در روایت مطرح شده، متوجه افرادی است که به طور عمدی و از روی سهل انگاری به آیات قرآن بی‌توجهی می‌کنند و به دستورات آن عمل نمی‌کنند؛ بنابراین شامل کسانی که در اثر ضعف حافظه یا مانند آن دچار فراموشی ایات می‌شوند، نیست؛ یعنی مراد از فراموشی آیات در این حدیث به کار نبستن و ترک عمدی آیات است و شاهد این مطلب آن است که در بعضی از نقل‌ها قید «متعهداً» بعد از «نسیه» آمده است<ref>صدوق، الامالی، ص۵۱۳.</ref> و معنی آن این است که از روی عمد فراموش کند. همچنین در روایت دیگر بیان شده است که [[ابی کهمس]] گوید: «از امام صادق(ع) در مورد مردی که قرآن را خوانده (فرا گرفته) و سپس آن را فراموش کند، تا سه بار پرسیدم که آیا بر او باکی هست؟ فرمودند: نه» بعضی از محققان متذکر شده‌اند که  شخص گنه‌کار نیست و کیفر ندارد هرچند از اجر بزرگی محروم شده است.<ref>مازندرانی، ملاصالح، شرح الاصول کافی، بی جا، بی نا، بی تا، ج۱۱، ص۳۴.</ref>
-روایات حفظ قرآن را زمانی ارزشمند دانسته‌اند که این حفظ مقدمه‌ای برای عمل کردن به دستورات و راهنمایی‌های قرآن باشد، پیامبر(ص) می‌فرمایند: «تو زمانی قرآن می‌خوانی که تو را از بدی‌ها بازدارد و زمانی که تو را از بدی‌ها بازندارد تو آن را نخوانده‌ای.»<ref>محمدی ری شهری، محمد میزان الحکمه، ص۹۰.</ref> در بعضی روایات ایرادی بر فراموشی قرآن گرفته نشده و در بعضی نیز مورد مذمت و تهدید قرار گرفته، می‌توان بین آنها این‌گونه جمع کرد که مقصود از روایتی که در آن تهدید مطرح شده فراموشی عمدی و عمل نکردن به قرآن مراد است.
+روایات حفظ قرآن را زمانی ارزشمند دانسته‌اند که این حفظ مقدمه‌ای برای عمل کردن به دستورات و راهنمایی‌های قرآن باشد، پیامبر(ص) می‌فرمایند: «تو زمانی قرآن می‌خوانی که تو را از بدی‌ها بازدارد و زمانی که تو را از بدی‌ها بازندارد تو آن را نخوانده‌ای.»<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ص۹۰.</ref> در بعضی روایات ایرادی بر فراموشی قرآن گرفته نشده و در بعضی نیز مورد مذمت و تهدید قرار گرفته، می‌توان بین آنها این‌گونه جمع کرد که مقصود از روایتی که در آن تهدید مطرح شده فراموشی عمدی و عمل نکردن به قرآن مراد است.
 {{پایان پاسخ}}
 {{مطالعه بیشتر}}