حاملان عرش خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}فرشته‌ها را حاملان عرش خداوند معرفی کرده‌اند و شاهد آن را آیه ۷۵ سوره زمر:{{قرآن||ترجمه=فرشتگان را مى‌بينى كه پيرامون عرش به ستايش پروردگار خود تسبيح مى‌گويند.|سوره=زمر|آیه=۷۵}}<ref>تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۳۸.</ref>  معنای حمل عرش را اجرا کردن حاکمیت خداوند در عالم گفته‌اند.<ref name=":0">تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۰، ص: ۳۸</ref>  

خداوند در آیه ۷ سوره غافر، به‌صورت مبهم، افرادی را حاملان عرش خود دانسته که تسبیح خداوند نیز می‌کنند:{{قرآن|

| سوره = غافر

| آیه = ۷

| ترجمه = كسانى كه عرش [خدا] را حمل مى‌كنند، و آنها كه پيرامون آنند، به سپاس پروردگارشان تسبيح مى‌گويند و به او ايمان دارند و براى كسانى كه گرويده‌اند طلب آمرزش مى‌كنند}}

* گاهی «عرش» به معنای، علم بی‌پایان پروردگار، مالکیت و حاکمیت خداوند، تفسیر شده است. براساس این تفسیر سه‌گانه، مفهوم «عرش» بازگشت به صفات ذات پروردگار می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۰، ص۲۹–۳۸.</ref> برخی روایات اسلامی نیز همین معنا را تأیید می‌کند.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۵۸، ص۲۸.</ref>

* «عرش» را به «مجموعه عالم هستی» نیز تفسیر کرده‌اند. [[علامه طباطبایی]] معتقد است در عالم هستی با همه اختلافى كه در مراحل آن است، مرحله‌‏اى وجود دارد كه جميع حوادث و اسباب به آنجا می‌‏رسد و نام آن مرحله و مقام، «عرش» است‏.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج‏۸، ص۱۸۵.</ref>

اگر عرش همان حكومت خداوند و تدبيرش در عالم هستى باشد، حاملان عرش اجرا كنندگان حاكميت و تدبير او هستند. و اگر عرش به معناى مجموعه عالم هستى و يا عالم ماوراء طبيعت باشد، حاملان آن فرشتگانى هستند كه پايه‌‌‏هاى تدبير اين جهان، به فرمان خدا بر دوش آنها است<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۰، ص۳۸.</ref>

در برخی روایات اسلامی از جمله روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده که حاملان عرش الهی، (و کسانی که پایه عرش الهی به خاطر آنان پایدار است) حضرت محمد(ص) علی(ع)، حسن(ع)، حسین(ع)، نوح(ع)، ابراهیم(ع)، موسی(ع) و عیسی(ع) هستند.<ref>ر. ک. استرآبادی، سید شرف الدین، الآیات الظاهره، مؤسسه نشر اسلامی، ص۶۹۱.</ref>{{پایان پاسخ}}