۲٬۱۴۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
در آیه یاد شده منظور از کسانی که در راه من آزار دیدند و جنگ کردند، جانبازان و ایثارگران رزمنده می‌باشد.<ref>علامه طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۸۸.</ref> | در آیه یاد شده منظور از کسانی که در راه من آزار دیدند و جنگ کردند، جانبازان و ایثارگران رزمنده می‌باشد.<ref>علامه طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۸۸.</ref> | ||
قرآن | جانبازان سرافراز جنگ و جهاد می‌توانند از مصادیق [[صدیقان]] و [[صالحان در قرآن|صالحان]] باشند،<ref>مکارم شیرازی، ناصر، ناصر، نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۶۰.</ref>که خداوند می‌فرماید: {{قرآن|وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا|ترجمه=و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، (در روز رستاخیز) هم‌نشین کسانی خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده از پیامبران و صدیقان و شهداء و صالحان و آنها رفیق‌های خوبی هستند|سوره=نساء|آیه=۶۹}} | ||
کسانی که در راه خدا جراحت دیده‌اند، برای‌شان پاداش بزرگی داده خواهد شد: {{قرآن|الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ|ترجمه= آنها که دعوت خدا و پیامبر را، پس از آن همه جراحاتی که به ایشان رسید، اجابت کردند؛ برای کسانی از آنها، که نیکی کردند و تقوا پیش گرفتند، پاداش بزرگی است.|سوره= آل عمران|آیه = ۱۷۲}} | کسانی که در راه خدا جراحت دیده‌اند، برای‌شان پاداش بزرگی داده خواهد شد: {{قرآن|الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ|ترجمه= آنها که دعوت خدا و پیامبر را، پس از آن همه جراحاتی که به ایشان رسید، اجابت کردند؛ برای کسانی از آنها، که نیکی کردند و تقوا پیش گرفتند، پاداش بزرگی است.|سوره= آل عمران|آیه = ۱۷۲}} آری مجروحان و جانبازان جنگ مىتوانند با «نيكوكارى» و «رعايت تقوا» به بالاترين پاداشهاى خدا برسند.<ref>رضايى اصفهانى، محمدعلى، تفسير قرآن مهر، قم، پژوهشهاى تفسير و علوم قرآن، چاپ اول، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۴۲.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||