توقیفی بودن نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}چرا باید نماز را به همان صورتی که در صدر اسلام گفته شده خواند؟ چرا نمی‌توان نماز را به شکلی دیگر، که در آن نیز یاد خدا باشد، انجام داد؟{{پایان سوال}}
چه ضرورتی دارد که نماز و سایر عبادات را آن گونه که در صدر اسلام تشریع شده، اکنون به جا آوریم؟ زیرا شاید وجوب نماز به خاطر نهادینه کردن دعا و نیایش در میان مسلمانان بوده و قالب خاص، موضوعیت نداشته باشد؟ به تعبیری آیا عبادات عصریت پذیر هستند؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
درست است که هدف ازتشریع نماز نهادینه کردن روح معنویت، عبودیت و بندگی در برابر خدای متعال، در ضمیر انسان‌ها است و در روایتی از امام رضا(ع) آمده است: خداوند بدان جهت نماز را برای مردم واجب کرد و مداومت بر آن را لازم فرمود تا مردم به ربوبیت خداوند اعتراف نموده، آفریدگار خویش و مدبّر جهان را فراموش نکنند، تا در این جهان نه خود دست به طغیان‌گری زنند و نه دیگران را بپرستند.<ref>. بروجردی، حسین، جامع احادیث‌الشیعه، ۴/۶۶. ۱۳۷۵ قم.</ref>
درست است که هدف ازتشریع نماز نهادینه کردن روح معنویت، عبودیت و بندگی در برابر خدای متعال، در ضمیر انسان‌ها است و در روایتی از امام رضا(ع) آمده است: خداوند بدان جهت نماز را برای مردم واجب کرد و مداومت بر آن را لازم فرمود تا مردم به ربوبیت خداوند اعتراف نموده، آفریدگار خویش و مدبّر جهان را فراموش نکنند، تا در این جهان نه خود دست به طغیان‌گری زنند و نه دیگران را بپرستند.<ref>. بروجردی، حسین، جامع احادیث‌الشیعه، ۴/۶۶. ۱۳۷۵ قم.</ref>
خط ۳۳: خط ۳۱:


ـ امام باقر(ع) از پدرانش، از امام علی(ع) نقل می‌کند: خداوند چهار چیز را در چهار چیز دیگر مخفی کرد: رضای خود را در طاعتش، بنابراین هیچ طاعت را کوچک مشمار و شاید آن طاعت موافق با رضای او باشد و تو نمی‌دانی؛ و غضبش را در معصیتش نهان کرد، فلذا هیچ معصیتی را کوچک مشمار شاید سخط الهی در همان باشد، اجابت را در دعای بندگانش نهان کرد پس هیچ دعایی را کوچک مشمار شاید اجابت الهی در همان نهفته باشد؛ و ولیّ خود را در میان بندگانش قرار داده، پس هیچ بنده‌ای از بندگانش را کوچک مشمار و شاید او ولییّ از اولیای الهی باشد.<ref>. شیخ حرعاملی، وسائل‌الشیعه، ۱/۱۱۶، ابواب مقدمات العبادات، باب ۲۸.</ref>
ـ امام باقر(ع) از پدرانش، از امام علی(ع) نقل می‌کند: خداوند چهار چیز را در چهار چیز دیگر مخفی کرد: رضای خود را در طاعتش، بنابراین هیچ طاعت را کوچک مشمار و شاید آن طاعت موافق با رضای او باشد و تو نمی‌دانی؛ و غضبش را در معصیتش نهان کرد، فلذا هیچ معصیتی را کوچک مشمار شاید سخط الهی در همان باشد، اجابت را در دعای بندگانش نهان کرد پس هیچ دعایی را کوچک مشمار شاید اجابت الهی در همان نهفته باشد؛ و ولیّ خود را در میان بندگانش قرار داده، پس هیچ بنده‌ای از بندگانش را کوچک مشمار و شاید او ولییّ از اولیای الهی باشد.<ref>. شیخ حرعاملی، وسائل‌الشیعه، ۱/۱۱۶، ابواب مقدمات العبادات، باب ۲۸.</ref>
{{پایان پاسخ}}
 
<span></span>
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


خط ۴۲: خط ۴۱:


۴. مجموعه آثار، ج۲۲، شهیدمطهری. بحث اسلام و نیازمندیهای زمان، انتشارات صدرا.
۴. مجموعه آثار، ج۲۲، شهیدمطهری. بحث اسلام و نیازمندیهای زمان، انتشارات صدرا.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
<span></span>


== منابع ==
== منابع ==
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش