بابی انت و امی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوال}}عبارت «بابی انت و امی» که در متن برخی زیارات و ادعیه به‌کاررفته به چه معنا است؟ آیا این نوع عبارات که از زبان امام معصوم(ع) صادر شده فقط برای تعلیم به دیگران است یا خود ایشان هم در مقام زیات، معنای حقیقی آن را اراده کرده‌اند؟ {{پایان سوال}}

[[پرونده:قطعه خوشنویسی بابی انت و امی.jpg|بندانگشتی|330x330px|تابلو نگارگری «بابی انت و امی یا حسین»، اثر استاد رضا بدرالسما، با خط ثلث از محسن بهارزاده.]]'''بِاَبی اَنْتَ و اُمّی''' عبارتی به معنای «پدر و مادرم به فدایت»، که در متن برخی [[زیارت|زیارات]] مانند [[زیارت عاشورا]] آمده و در زبان عربی برای ابراز علاقه شدید به کسی به کار می‌رود.   

   در [[دعا|دعاها]] و [[حدیث|احادیث]] پرشماری از عباراتی شبیهِ بابی انت و امی، مانند «بِنَفْسی اَنْت»، «بِنَفْسی فِداک» یا «جُعِلْتُ فِداک» به معنای «جانم فدای شما» نیز استفاده شده،<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ ق. ص۵۸۰.</ref> که شمار آن را از عبارت بابی انت و امی، بیشتر دانسته‌اند. همچنین در برخی زیارات و دعاها مانند [[دعای ندبه]] عبارت «بِاَبی اَنْتَ وَ اُمّی وَ نَفْسی؛ پدر و مادر و جانم فدای تو» به‌کاررفته است.<ref>ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ ق. ص۵۸۰.</ref>   

عبارت بابی انت و امی و نفسی، اصطلاح و ضرب‌المثلی در زبان عربی است که برای ابراز علاقه شدید به کسی استفاده می‌شود. استفاده [[امامان(ع)]] از این عبارت را به معنای حقیقی آن (فدا کردن پدر و مادر) ندانسته‌اند؛ بلکه به معنای مجازی و عرفی آن (ابراز علاقه زیاد) شمرده‌اند؛ با این استدلال که امامان(ع) هنگام صحبت کردن در جامعه و فرهنگی خاص، بر اساس استعمالات و اصطلاحات همان فرهنگ سخن می‌گویند، تا مخاطبان، منظور کلام آنها را درک کنند.

{{شعر|یا علی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی|بابی انت و امّی|گوییا هیچ نه همّی به دلم بوده، نه غمّی|بابی انت و امّی...|چون بُوَد آدمِ کامل غرض از خلقت عالم|پس به ذُرِّیه آدم|جز شما مهدِ نبوت نبُوَد چیز مهمی|بابی انت و امّی...<ref>«[https://fa.shafaqna.com/news/1104207/ شعرخوانی استاد شهریار: یا علی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی]»، خبرگزاری شفقنا، تاریخ درج مطلب: ۶ اسفند ۱۳۹۹ش، تاریخ بازدید: ۱۲ خرداد ۱۴۰۱ش.</ref>