automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
اسوه حسنه در آیه ۲۱ سوره احزاب را توضیح دهید | اسوه حسنه در آیه ۲۱ سوره احزاب را توضیح دهید | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}'''اسوه حسنه''' طبق تصریح آیه ۲۱ سوره احزاب، رسول الله است. خداوند در این آیه برای کسانی که به خداوند و روز قیامت امید دارند و خدا را فراوان یاد میکنند، پیامبر اسلام(ص) را الگو و سرمشقی نیکو معرفی کرده است. | ||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== اسوه حسنه == | == اسوه حسنه == | ||
کلمه «أسوه» به معنای اقتداء و پیروی است و اسوه در مورد رسول خدا(ص)، عبارت است از پیروی از او و اگر تعبیر کرد به{{قرآن|لَکمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ}} شما در مورد رسول خدا(ص) تأسی | کلمه «أسوه» به معنای اقتداء و پیروی است و اسوه در مورد رسول خدا(ص)، عبارت است از پیروی از او و اگر تعبیر کرد به{{قرآن|لَکمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ}} شما در مورد رسول خدا(ص) تأسی دارید که استقرار و استمرار در گذشته را افاده میکند، برای این است که اشاره کند به این که این وظیفه همیشه ثابت است و شما همیشه باید به آن جناب تاسی کنید. و معنای آیه این است که یکی از احکام رسالت رسول خدا(ص) و ایمان آوردن شما، این است که به او تاسی کنید، هم در گفتارش و هم در رفتارش و شما میبینید که او در راه خدا چه مشقتهایی تحمل میکند و چگونه در جنگها حاضر شده، آن طور که باید جهاد میکند، شما نیز باید از او پیروی کنید. | ||
جملهٔ {{قرآن|لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکرَ اللَّهَ کثِیراً}}، دلالت میکند بر این که تأسی به رسول خدا(ص) صفت حمیده و پاکیزه ای است که هر کسی که مؤمن نامیده شود، بدان متصف نمیشود، بلکه کسانی به این صفت پسندیده متصف میشوند که متصف به حقیقت ایمان باشند و معلوم است که چنین کسانی امیدشان همه به خدا است و هدف همه، خانه آخرت است، چون دل در گرو خدا دارند و به زندگی آخرت اهمیت میدهند و در نتیجه، عمل صالح انجام میدهند و با این حال بسیار به یاد خدا میباشند و هرگز از پروردگار خود غافل نمیمانند و نتیجه این توجه دائمی، تأسی به رسول خدا(ص) است، در گفتار و کردار. | جملهٔ {{قرآن|لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکرَ اللَّهَ کثِیراً}}، دلالت میکند بر این که تأسی به رسول خدا(ص) صفت حمیده و پاکیزه ای است که هر کسی که مؤمن نامیده شود، بدان متصف نمیشود، بلکه کسانی به این صفت پسندیده متصف میشوند که متصف به حقیقت ایمان باشند و معلوم است که چنین کسانی امیدشان همه به خدا است و هدف همه، خانه آخرت است، چون دل در گرو خدا دارند و به زندگی آخرت اهمیت میدهند و در نتیجه، عمل صالح انجام میدهند و با این حال بسیار به یاد خدا میباشند و هرگز از پروردگار خود غافل نمیمانند و نتیجه این توجه دائمی، تأسی به رسول خدا(ص) است، در گفتار و کردار. |