آراء و نظریات درباره منشأ دین: تفاوت میان نسخه‌ها

«کارل مارکس»(متولد1818م.) با تأثیرپذیری از فویرباخ خود بیگانگی مبتنی بر تضاد طبقاتی ناشی از مسائل اقتصادی را منشأ دین دانسته است.<ref>رک: مک له لان، دیوید، کارل مارکس، ص 68 - 69 ترجمه: عبدالعلی دستغیب، ایران، آبادان، نشر پرسش، چ2، 1387ش.</ref> مارکس می‌گوید که دین توهمی محض است و دین حادترین مثال ایدئولوژی و مثال یک نظام عقیدتی است که هدف عمدۀ آن تأمین دلایل و بهانه‌های حفظ امور جامعه به‌گونه‌ای است که ستم گران دوست دارند. او می‌گوید که اعتقاد به یک خدا و یا خدایان، محصول نامیمون نزاع طبقاتی است؛ چیزی که نه‌تنها باید رها شود بلکه باید همراه با تحقیر رها شود.<ref>پالس، دانیل، هفت نظریه در باب دین، ص209-210.</ref>

ثانیاً اگر نظریۀ مارکس درست بود با پیشرفت اقتصادی و صنعت در عرصه‌های مختلف باید تغییراتی اساسی در ادیان رایج دنیا ایجاد می‌شد و دین‌گرایی در میان مردم کاهش پیداکرده و موقعیت ادیان در دنیا متزلزل می‌گردید؛ درحالی‌که گرایشات دینی باوجود تحولات و پیشرفت‌های چشمگیر اقتصادی در جهان و به‌ویژه در غرب رو به افزایش است و همچنین دین‌های جدید و فرقه‌های دینی بر ادیان گذشته افزوده‌شده است.