۲٬۱۵۱
ویرایش
(←روایات) |
(←سند روایات: اضافه کردن پاورقی) |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
'''سند روایت اول:''' «عنه» در اول روایت معلوم نیست چه کسی میباشد تا ثقه بودن یا نبودنش بررسی شود. ایراد اساسی این روایت در قابل استناد نبودن خود کتاب تفسیر قمی است. [[آقابزرگ تهرانی]] (۱۲۹۳–۱۳۸۹ق) معتقد است شاگرد قمی، ابوالفضل عباس بن محمد بن قاسم بن حمزة بن موسی بن جعفر(ع)، روایاتی را از تفسیر قمی در این کتاب وارد کرده است. این روایات بیشتر از ابوالجارود، از اصحاب زیدی برخی از ائمه شیعه(ع) و راوی روایاتی تفسیری از امام باقر(ع)، است.<ref>طهرانی، آقابزرک، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۲۵۱. سبحانی، جعفر، کلیات فی علم الرجال، ص۳۱۳.</ref> برخی محققان به این نتیجه رسیدهاند که تفسیر منسوب به علی بن ابراهیم قمی کتابی است از مؤلفی دیگر که بیش از همه از تفسیر علی بن ابراهیم بهره گرفته است و مؤلف اصلی تفسیر قمی علی بن حاتم است.<ref>شبیری، «تفسیر علی بن ابراهیم قمی»، دانشنامه جهان اسلام، ج۷، ص۷۰۱. موسوی، «پژوهشی پیرامون تفسیر قمی»، کیهان اندیشه، ص۸۶.</ref> | '''سند روایت اول:''' «عنه» در اول روایت معلوم نیست چه کسی میباشد تا ثقه بودن یا نبودنش بررسی شود. ایراد اساسی این روایت در قابل استناد نبودن خود کتاب تفسیر قمی است. [[آقابزرگ تهرانی]] (۱۲۹۳–۱۳۸۹ق) معتقد است شاگرد قمی، ابوالفضل عباس بن محمد بن قاسم بن حمزة بن موسی بن جعفر(ع)، روایاتی را از تفسیر قمی در این کتاب وارد کرده است. این روایات بیشتر از ابوالجارود، از اصحاب زیدی برخی از ائمه شیعه(ع) و راوی روایاتی تفسیری از امام باقر(ع)، است.<ref>طهرانی، آقابزرک، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۲۵۱. سبحانی، جعفر، کلیات فی علم الرجال، ص۳۱۳.</ref> برخی محققان به این نتیجه رسیدهاند که تفسیر منسوب به علی بن ابراهیم قمی کتابی است از مؤلفی دیگر که بیش از همه از تفسیر علی بن ابراهیم بهره گرفته است و مؤلف اصلی تفسیر قمی علی بن حاتم است.<ref>شبیری، «تفسیر علی بن ابراهیم قمی»، دانشنامه جهان اسلام، ج۷، ص۷۰۱. موسوی، «پژوهشی پیرامون تفسیر قمی»، کیهان اندیشه، ص۸۶.</ref> | ||
'''سند روایت دوم:''' [[روایت مرسل]] است. عیاشی متوفای قرن چهار قمری است<ref>آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی التصانیف الشیعه، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۳۵. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، دارالعلم، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۹۵.</ref> نمیتواند از محمد بن مسلم متوفای قرن دوم قمری مستقیم روایت کند. | '''سند روایت دوم:''' [[روایت مرسل]] است. عیاشی متوفای قرن چهار قمری است<ref>آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی التصانیف الشیعه، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۳۵. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، دارالعلم، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۹۵.</ref> نمیتواند از محمد بن مسلم متوفای قرن دوم قمری و از اصحاب امام باقر و امام صادق<ref>نجاشي، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، موسسه النشر الاسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۳۲۳.</ref> مستقیم روایت کند. | ||
'''سند روایت سوم:''' | '''سند روایت سوم:''' اول روایت «عن رجل» دارد و مشخص نیست این مرد چه کسی بود. آخر روایت «رفعه» دارد که دلالت بر حذف راوی از سند حدیث دارد و [[حدیث مرفوع|روایت مرفوع]] است و معتبر نمیباشد. نام معصوم هم نیامده است و معلوم نیست گوینده این سخن امام بود یا فردی غیر معصوم. از اینرو سند روایت در نهایت ضعف میباشد. | ||
== ولا الضالین قرائت متواتر شیعه و سنی == | == ولا الضالین قرائت متواتر شیعه و سنی == |
ویرایش