خود ارضایی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۸ توسط Enayat7575.g (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{پیش نویس:در درست ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} راه های ترک خود ارضایی چیست ؟ {{پایان سوال}} 1111 {{پاسخ}}قرآن کریم به طور واضح در آیات خود به موضوع حفظ عفت و دوری از بی‌عفتی اشاره کرده است. در سوره مؤمنون آیات ۵ تا ۷ آمده است:«والذین هم لفروجهم حـفظو...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

پیش نویس:در درست ویرایش


سؤال

راه های ترک خود ارضایی چیست ؟

1111 قرآن کریم به طور واضح در آیات خود به موضوع حفظ عفت و دوری از بی‌عفتی اشاره کرده است. در سوره مؤمنون آیات ۵ تا ۷ آمده است:«والذین هم لفروجهم حـفظون• فمن ابتغی وراء ذلک فاولـئک هم العادون؛ «و آنها که دامان خود را از آلودگی حفظ می‌کنند… و هر کس غیر از این را بخواهد، از حد خود تجاوز کرده است.» بر اساس تفسیر امام صادق (علیه‌السلام)، عبارت «وراء ذلک» به عمل استمنا اشاره دارد[۱]، که به معنای نادرست و حرام بودن این عمل تأکید می‌کند.

عوارض خود ارضایی

  • افسردگی
  • سترس و اضطراب
  • انزال زودرس
  • اختلال ارگاسم
  • کمردرد
  • ضعف در بدن شامل خستگی ، بی حالی ، بی انگیزگی ، تنبلی و .. می شود.
  • سردرد
  • احساس خستگی و کوفتگی
  • کاهش اعتماد به نفس
  • عذاب وجدان و احساس گناه شدید
  • عدم تمرکز ، فراموشی و کاهش حافظه
  • سیاهی دور چشم
  • احساس حقارت
  • اختلالات خواب
  • در موارد شدید ممکن است به اندام تناسلی آسیب برساند .
  • فردی که خودارضایی می کند در ذهن خود یک رابطه جنسی ایده آل را تصور می کند ، در نتیجه باعث انتظار جنسی بالا از همسر می شود . و این باعث می شود فرد بعداً از رابطه جنسی با همسر لذت نبرد .

علت حرمت خود ارضایی

خداوند برای حفظ نوع بشر، جاذبه‌ای ویژه بین دو جنس مخالف ایجاد کرده است که باعث می‌شود آمیزش جنسی برای هر دو طرف تجربه‌ای لذت‌بخش باشد. اما باید توجه داشت که این جاذبه و لذت در نهایت هدفی بزرگ‌تر دارند: بقای نسل. به همین دلیل، لذت جنسی باید تنها در راستای تولید مثل و ادامه نسل استفاده شود. به عبارت دیگر، اقداماتی مانند استمناء و لواط انحراف از این هدف طبیعی به شمار می‌آیند و جایز نیستند.[۲]

راهکار های ترک خود ارضایی

منابع

  1. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن. وسایل الشیعه. ج. ۱۸. ص. ۵۷۵.
  2. مکارم شیرازی، ناصر. تفسیر نمونه. ج. ۲. ص. ۱۴۰.