سؤال

آیا خودکشی در اسلام جایز است؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


خودکشی یعنی اقدامی آگاهانه برای ضرر به خود که منجر به مرگ می‌گردد.[۱] بر اساس دستورات اسلامی، خودکشی به هر دلیل و با هر وسیله‌ای که باشد، در زمره گناهان بزرگ شمرده شده است، و انجام دهندة آن از رحمت الهی دور است. خداوند در قرآن می‌فرماید:

صاحب تفسیر المیزان، قتل نفس در آیه را اعم دانسته و شامل خودکشی و غیرخودکشی، یعنی کشتن دیگری نیز می‌شود.

خودکشی در روایات

روایات نیز خودکشی را مذمت کرده‌اند:

  1. امام صادق(ع): «هر کس عمدا خودکشی کند، همیشه در آتش دوزخ خواهد بود».[۲]
  2. امام باقر(ع) فرمود: «مؤمن ممکن است به هر بلائی مبتلا شود و به هر نوع مرگ بمیرد، اما خودکشی نمی‌کند».[۳]
  3. ابوسعید خدری می گوید در یکی از جنگها که در جوار رسول خدا(ص) بودیم، تقسیم کار کرده بودیم. هر کسی کاری انجام می داد در میان دوستان فردی بود که کار سه نفر را انجام می داد. یعنی هم هیزم جمع می کرد و هم آب می آورد و هم غذا پخت می کرد. این فداکاری، فرد را برای رسول خدا(ص) بازگو کردیم، حضرت فرمود این آقا اهل جهنم است. ما تعجب کردیم تا اینکه وارد جنگ شدیم همین آقا مجروح شد، بر اثر مشکلات جنگی و شدّت زخم نیزه ای برداشت و به وسیله آن خود را کشت. رسول خدا(ص) فرمود شهادت می دهم که من فرستاده خدا و عبد او هستم.[۴]
  4. پیامبر خدا فرمود کسی که خود را خفه کند و یا حلق آویز کند، خداوند در روز قیامت او را در آتش جهنم خواهد انداخت، و در جای دیگر می فرماید کسی که خودکشی کند به هر وسیله که باشد او را در روز قیامت به همان وسیله عذاب خواهم کرد.[۵]
  5. فردی به وسیله چاقو، رگ دست خود را بریده بود، بر اثر شدت خون، از دنیا رفت. خداوند فرمود او خودکشی کرد من هم بهشت را بر او حرام کردم.[۶]

عوامل خودکشی

  • بسیاری، عوامل خودکشی را ناشی از ضعف معنویت و رعایت نکردن مسائل اخلاقی و دینی دانسته‌اند.
  • یکی از عوامل عمده ارتکاب رفتارهای خود تخریبی نومیدی است. نومیدی از خدا و قدرت و رحمت او نومیدی از آینده بهتر، نومیدی از برطرف شدن مشکلات و تنگناها و بالاخره نومیدی از خود و اجتماع. امام علی(ع) می فرمایند:«نومیدی صاحبش را به کشتن می دهد»[۷]
  • يکي از زمينه هاي مساعد جهت اقدام به خودکشي حالت خشم و عصبانيت است. انسان گاهي چنان غضبناک و خشمگين مي شودکه عنان اختيار از کف مي دهد و ممکن است دست به هر کار ناشايستي بزند. توصيه بزرگان اين است که در اين حالت بايد نهايت تلاش در جهت کنترل خويشتن نمود. براستي عصبانيت چيست؟ چه عوارضي دارد؟ چگونه مي توان در اين حالت، خود را کنترل کرد؟
    • پيامبر اکرم (ص) فرمود: خشم آتشي است که توسط شيطان در اندرون انسان افروخته مي شود.[۸]
    • امام صادق(ع) فرمود: «خشم و غضب کليد تمامي بدي هاست»[۹]
    • حضرت امام علي (ع) فرمود: «غضب آتشي است افروخته، کسي که آن را کنترل کند، آن آتش را خاموش کرده و هر کس آن را رها کند، اولين کسي که با آن آتش مي سوزد، خود اوست.»[۱۰]
  • سوء ظن به خداوند و فرار از مشکلات پیش‌آمده. وی فکر می‌کند خداوند درصدد انتقام از اوست و او را ذليل و زبون ساخته. از خداوند در ذهن خود يک موجود ـ نعوذ بالله ـ بي رحم که از اذيت و آزار بندگانش لذت مي برد، ساخته است. چنين گماني و تصوري نسبت به خداوند حکيم و مهربان ظلمي است فاحش و گناهي است بس بزرگ.
  • عدم مسئولیت‌پذیری: شخصی که نهایتا اقدام به خودکشی می‌کند، معمولا در چنین ناحیه‌ای احساس ضعف دارد. زندگی کنونی، محصول انتخابات و تصمیمات خودمان است. لذا نتیجه هم برای خودمان است. لذا در هر زمانی فرصت تغییر مسیر زندگی خود را داریم.

در فرهنگ اسلامی، طبق بیان آیات و روایات، تمام اعمال انسان به‌خصوص گناهان کبیره دارای آثار و پیامدهایی است و برخی از مشکلاتی که به خودکشی کشیده می‌شود، به‌جهت انجام گناه و کارهای خلاف اخلاق است.

از آیات و روایات چنین استفاده شده که برای خودکشی، مجازات سختی در نظر گرفته شده و کسی حق ندارد، نعمت زندگی را از بین ببرد. زندگی، نعمت ارزشمندی است که از طرف خداوند عطا شده و فرصتی است که با استفاده از آن، می‌توان به سعادت رسید.

جستارهای وابسته

منابع

  1. رضاییان محسن، وزیری نژاد رضا، طباطبایی سیدضیا، سالم زینت، اسماعیلی عباس، منشوری آزیتا. خودکشی در دین اسلام. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، 1386؛ دوره ششم، ص 15-22.
  2. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۴۳۸.
  3. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۳، ص۶۳۸.
  4. الخرائج و الجوارح، قم، مؤسسه الامام المهدی(عج)، چاپ اول، نشر 1409، ج1، ص61، ح 104.
  5. کنز العمال، بیروت، مؤسسة الرسول، چاپ پنجم، نشر 1405 هـ.ق، ج15، ص35 و 36، ح39961 و 39965.
  6. الترغیب و الترهیب، بیروت، دار احیاء التراث، چاپ سوم، نشر 1388 هـ ق.
  7. محمدی ری شهری، میزان الحکمة، قم، مرکز النشر مکتب الاعلام الاسلامی، 1362، ج10، ص 399.
  8. محمدی ری شهری، میزان الحکمة، قم، مرکز النشر مکتب الاعلام الاسلامی، 1362، ج7، ص 231.
  9. محمدی ری شهری، میزان الحکمة، قم، مرکز النشر مکتب الاعلام الاسلامی، 1362، ج7، ص 230.
  10. محمدی ری شهری، میزان الحکمة، قم، مرکز النشر مکتب الاعلام الاسلامی، 1362، ج7، ص 232.