دعا در نهج‌البلاغه
 | این مقاله هماکنون به دست fabbasi در حال ویرایش است. |
امیرمومنان(ع) در نهج البلاغه از چند زاویه به دعا پرداخته است از جمله: ۱ - اهمیت دعا کردن در درگاه الهی. ۲ - دعا در همه شرایط(در سختی، در آسایش، در مسافرت، در جنگ و ...). ۳ - خواص و آثار دعا در زندگی بشریت. ۴ - شرایط دعا(اخلاص، ستایش خداوند، صلوات بر محمد و آل محمد، تلاش برای حل گرفتاری). ۵- خواسته‌هاي دعا كننده(اصلاح دین و دنیا، خیرش پاینده، هدایت، استقامت در دین، مغفرت، همراهی با نیکان، دوری از فقر، مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و شکوه‌های دل).
اهمیت دعا در نهج البلاغه
دعا ارتباط عبد با پروردگار خود می‌باشد؛ اما اذن وجود این ارتباط[۱] و اجابت دعا [۲] به دست پروردگار می‌باشد؛ وجود این ارتباط آنقدر پراهمیت است که خداوند به آن دستور فرموده و بندگان مامور به انجام آن می باشند: «وَأَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ؛ و خدا به تو دستور داده است تا از او بخواهی.»[۳]
دعا مظهر بنده نوازی رب العالمین است؛ حقیقت عظیم هستی؛ بدون هیچ واسطه‌ای[۴] خود را مخاطب بندگانش قرار می‌دهد و هر وقت که بندگان بخواهند[۵] صدای آهسته یا بلند آنها را می‌شنود و پاسخ می‌دهد[۶] در دعا بنده عرض نیاز و حاجت به درگاه بی نیاز می‌برد، درد دل می کند و ناراحتی‌ها را بیان می‌کند و از حضرت حق مدد می‌جوید[۷]
نیایش و دعا تنها برای ابراز نیاز و حاجت خواهی نیست، بلکه روح انسان برای زنده وشاداب ماندن به مناجات نیازمند است.
دعا در همه شرایط
انسان محتاج به دعا است و دعا باید همیشه و در هر شرایط؛ در سختی، در آسایش،[۸] در مسافرت، [۹]در جنگ، [۱۰] مانند لباسي همراه انسان باشد.[۱۱]
خواص و آثار دعا
در نگاه امير مومنان علي –عليه السلام- دعا خواص و آثار فراواني دارد از جمله:
شرایط دعا
این عملیات شگرف در عین سادگی، آداب و قوانینی دارد که برای ارتباط بهتر باید آن را مراعات کرد تابه نتیجه مطلوب رسید:
يك) اخلاص
دعا ارتباط خصوصی انسان با خداوند است که هیچکس و هیچ چیز نباید شریک آن شود و امید به غیر خداوند روا نیست زیرا همه امور بدست او می‌باشد.[۱۴]
دو) ستایش خداوند
درروایات اهل بیت ((ع)) به تحمید الهی قبل از دعا سفارش شده است [۱۵] و نهج البلاغه آموزه‌ای خوب از نحوه ستایش خداوند است: اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْوَصْفِ الْجَمِيلِ وَ التَّعْدَادِ الْكَثِيرِ إِنْ تُؤَمَّلْ فَخَيْرُ مَأْمُولٍ وَ إِنْ تُرْجَ فَخَيْرُ مَرْجُوٍّ اللَّهُمَّ [فَقَدْ] وَ قَدْ بَسَطْتَ لِي فِيمَا لَا أَمْدَحُ بِهِ غَيْرَكَ وَ لَا أُثْنِي بِهِ عَلَى أَحَدٍ سِوَاكَ وَ لَا أُوَجِّهُهُ إِلَى مَعَادِنِ الْخَيْبَه وَ مَوَاضِعِ الرِّيبَه وَ عَدَلْتَ بِلِسَانِي عَنْ مَدَائِحِ الْآدَمِيِّينَ وَ الثَّنَاءِ عَلَى الْمَرْبُوبِينَ الْمَخْلُوقِينَ[۱۶] خدايا! تويى سزاوار نيكو ستودن و بسيار و بىشمارت ستايش نمودن. اگر اميد به تو بندند بهترين اميد بستهاى و اگر چشم از تو دارند، اين چشمداشت را هر چه نيكوتر شايستهاى. خدايا! در نعمت بر من گشادى و مرا زبانى دادى تا بدان مدح جز تو را نخوانم و بر كسى غير تو آفرين نرانم. و بدان كسانى را نستايم كه نوميد كنند يا گمان آن بود كه نبخشند، و زبان خود را بازداشتم از ستودن مردمان، و آفرين راندن بر پروردگان و آفريدگان».
سه) صلوات بر محمد و آل محمد
امیر المومنین -(ع)- می فرماید: هر گاه حاجتی از خداوند سبحان می خواهی با صلوات بر رسول الله آغاز کن زیرا خداوند کریم تر از آن است که دو درخواست از بشود و یکی را روا و دیگری را رد کند.[۱۷]
البته در نهج البلاغه فقرات بسیار زیبایی از توصیف پیامبر(ص) و دعا برای ایشان ذکر شده است که آموزنده این مهم است که غیراز صلوات؛ ما وظیفه دعا بر پیامبر را هم داریم.[۱۸]
چهار) تلاش
دنیا محل مشکلات و گرفتاری‌ها می‌باشد؛ انسان مادی اندیش تنها تلاش و کوشش فردی یا جمعی را راه نجات می‌داند ، ولی برای مومن، ندائی روحانی از درون و سروشی وحیانی از برون، امداد قادر متعال را نوید می‌دهد و روزنه امید می‌گشاید وآدمی را از تنهایی می‌رهاند و این واقعیت را امیرالمومنین(ع) در قالب مثال زیبائی بیان فرموده تا به سادگی در روان مومنین ماندگار شود: «الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلَا وَتَر »[۱۹] ؛ «دعای بدون تلاش، مانند تیر انداختن بدون زه است».
خواسته‌هاي دعا كننده
نهج البلاغه به همگان می‌آموزد:
- در خواست از خدا هرآنچه را که برای اصلاح دین و دنیا می‌باشد.[۲۰]
- در خواست از خدا هرآنچه را که خیرش پاینده و بی دردسر باشد.[۲۱]
- در خواست هدایت واستقامت در دین از خدا.[۲۲]
- درخواست مغفرت از خدا.[۲۳]
- درخواست همراهی با نیکان، شهدا و انبیا.[۲۴]
- درخواست بی نیازی و دوری از فقر.[۲۵]
- مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و شکوه‌های دل.[۲۶]
منابع
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه: محمد دشتی، قم، نشر مشهور، ۱۳۷۹ش، نامه ۳۱: «ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ». «قَدْأَذِنَلَكَ فِي الدُّعَاء»
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۵ (مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَه). نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵ (لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَه )
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱.
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱ ( وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ )
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱ (فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ)
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱ (فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاك) و خطبه ۲۳۰ ( الدعاء یسمع)
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱ ( فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِك )
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۰۲ (ما المبتلی الّذی قد اشتدّ به البلاء بأحوج الی الدّعاء من المعافی الّذی لا یأمن البلاء).
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۴۶ ( اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ.... ).
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۱۵( اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ .......).
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۰۴.
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱ (فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِيبَ رَحْمَتِهِ).
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶(وادفعوا امواج البلاء بالدعاء).
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱ (اخلص فی المسـأله لربّک) و .(فإنّ بیده العطاء و الحرمان).
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۴ق، ج۹۰، ص۳۱۸.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه۹۱.
- ↑ - نهج البلاغه، حکمت ۳۶۱ (اذاکانت لک الی الله سبحانه حاجه فابداء بمساله الصلاه علی رسول الله(ص) ثم سل حاجتک،فإن الله أکرم من أن یُسأل حاجتین ، فیقضی إحداهما و یمنع الأخری)
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۷۲ (اللَّهُمَّ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ ........ ) و خطبه ۱۰۶ ( اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ......)
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۳۷
- ↑ نهج البلاغه، خطبه۹۹ ( نسألهُ المُعافاه فی الأدیان ، کما نسألهُ المُعافاه فی الأبدان) و نامه۳۱ (اسْتَوْدِعِ اللَّهَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ )
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱ (فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فِيمَا يَبْقَىلَكَ جَمَالُهُ وَ يُنْفَى عَنْكَ وَبَالُه)
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵ (اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ )
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۷۸ ( اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي .... )
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۳ ( نسأل الله منازلَ الشهداء ، و مُعایشه السُعداء و مُرافقه الأنبیاء)
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵ (اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ)؛ و خطبه ۲۲۵ (اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِيَ )
- ↑ نهج البلاغه، خطبه۲۱۷ (اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ .... )