صابئین
صابئین چه کسانی هستند؟
«صابئین» جمع «صابی» کلمه‌ای عبری است به معنای فرو رفتن در آب[۱] و به کسانی گفته می‌شود که افزون بر ایمان به خدا و معاد، خود را پیرو حضرت یحیی(ع) می‌دانند. ایشان برای ستارگان، قدرت تدبیر قائل هستند و بیشتر در کنار رودخانه‌ها و دریاها زندگی می‌کنند. بیشتر گوشه‌گیر و منزوی هستند. آنها افزون بر اعتقاد ویژه به ستارگان، معتقدند که باید غسل‌های متعددی را در تابستان و زمستان در رودخانه‌ها و آب‌های جاری انجام دهند.
نام صابئین سه بار در قرآن کریم آمده است.[۲] در سوره حج، نام صابئین در کنار یهود، نصاری، مجوس و مشرکان آمده است: از اینجا معلوم می‌شود که آنها غیر از چهار گروه مذکورند.
هم‌اکنون نزدیک پنج هزار نفر از این فرقه در خوزستان، در سواحل رود کارون، و قریب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهای دیگر، سکونت دارند.[۳]
در تفسیر قمّی آمده است: صابئین نه مجوس هستند، نه یهود و نه نصاری و نه مسلمان، بلکه ستارگان و نجوم را عبادت می‌کنند.[۴] طبرسی در تفسیر «مجمع البیان» به نقل از قتاده، آورده است: «صابئین قومی هستند که عبادت نجوم در دین آنها است. افزون بر این، به خدا و معاد و بعضی از پیامبران اعتقاد دارند. در حقیقت این‌ها ستاره‌پرست هستند.» که البته این قول صحیح نمی باشد. در تفسیر نمونه از قول راغب در كتاب مفردات می‌نويسد: آنها جمعيتى از پيروان حضرت نوح(ع) بودهاند.[۵]