جمعآوری و تدوین قرآن کریم
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
روش تدوین قرآن کریم چگونه بوده است؟
تدوین قرآن به معنای جمع آوری و ترتیب سوره ها و آیات است که مفسران و عالمان اسلامی درباره آن اختلاف دارند که توسط پیامبر انجام گرفته است یا توسط صحابه
ترتیب سورهها و آیات
در اینکه ترتیب سوره های فعلی قرآن، توسط پیامبر انجام گرفته است میان عالمان اسلامی اختلاف وجود دارد.
گردآوری قرآن در عصر پیامبر(ص)
عده ای اعتقاد دارند قرآنی که امروز وجود دارد، دقیقا با همین ترتیب سوره ها و آیات، در زمان پیامبر جمع آوری شده است. از جمله پیروان این نظریه، امام محمد غزالی، حر عاملی، ابن کاووس[۱]
یکسانسازی قرآن توسط عثمان
افراد زیادی مصحفها را جمعآوری میکردند که از نظر صلاحیّت و استعداد و توانایی، یکسان نبودند و لذا با یکدیگر رابطهای نداشتند و نسخه هر کدام از نظر روش، ترتیب، قرائت و… متفاوت بود. اختلاف در مصحفها و قرائتها، موجب اختلاف در میان مردم میشد؛ لذا خلیفه سوم به پیشنهاد حذیفه بن یمان به فکر یکسان کردن مصاحف برآمد. عثمان با مشورت صحابه به این نتیجه رسید، مصحفها را یکسان کند و کمیتهای به مسئولیت و سرپرستی اُبی بن کعب تشکیل شد و کار یکسانسازی مصحفها را شروع کرد.[۲]
سیوطی میگوید: حضرت علی(ع) نیز در این باره رأی موافق خود را به گونهای اصولی اظهار نمود و فرمود: «سوگند به خدا که عثمان درباره قرائتها با ما مشورت کرد و گفت: به من گفتهاند که برخی میگویند قرائت من بهتر از قرائت توست و… به او (عثمان) گفتم: نظرت چیست؟ گفت: نظرم این است که یک مصحف در میان مردم باشد. گفتم: نظرت خوب است».[۳] و در جایی دیگر میفرماید: «اگر امر مصحفها به من نیز واگذار میشد، من همان کاری را میکردم که عثمان انجام داد».
از آن جا که مصاحف متعدد، با قرائتها و لهجههای گوناگون، موجب اختلاف جدی در امر آیات قرآن کریم میشد، خلیفه سوم، برای خاتمه دادن به اضطراب و نابسامانیها در قرائات قرآن کریم، بعد از تدوین مصحف واحد، دستور داد سایر مصحفها را بسوزانند و این عمل، باعث انتقاد و سرزنش به عثمان شد.[۴]
اقدامات در جهت یکسانسازی قرآن
بنابراین، در سال بیست و پنجم هجری، کمیته یکسانسازی مصاحف، کار خود را در چهار مرحله اساسی آغاز کرد.
- جمعآوری منابع و مآخذ صحیح برای تهیه مصحف واحد و انتشار آن بین مسلمانان.
- مقابله مصحفهای آماده شده با یکدیگر، به منظور حصول اطمینان به صحت آنها و عدم وجود اختلاف بین آنها
- جمعآوری مصحفها یا نسخههای قرآن کریم از تمامی بلاد اسلامی و محو کردن آنها.
- الزام همه مسلمانان به قرائت مصحف واحد و منع آنان از تلاوت مصحفها و قرائتهای دیگر.[۵]
تأیید ائمه بر قرآن جمعآوری شده
امامان معصوم(ع) قائل اند که قرآن کریم را باید طبق نسخه و قرائت مرسوم قرائت کرد؛ همانطور که امام علی(ع) پس از آن به خلافت رسید، مردم را برآن داشت تا به همان مصحف جمعآوری شده توسط عثمان، ملتزم باشند و تغییری در آن ندهند. این بدان جهت بود که از آن پس، هیچکس به عنوان اصلاح قرآن کریم، تغییر و تحریفی در آن به وجود نیاورد.[۶]
هم چنین شیعه به تبعیت از امامان معصوم(ع) معتقد است قرآنی که امروزه در دست مسلمانان است، همان قرآن کامل و جامع است و هرگز تحریف و تغییری در آن صورت نگرفته است؛ چنانکه شخصی در محضر امام صادق(ع) عبارتی از قرآن کریم را بر خلاف قرائت دیگران قرائت کرد. امام(ع) به او فرمود: «دیگر این گونه قرائت مکن و همان گونه که همگان قرائت میکنند، قرائت نما».[۷]
مطالعه بیشتر
۱ـ تاریخ و علوم قرآن، میر محمدی زرندی.
۲ـ نگاهی به قرآن، علی اکبر قرشی.
۳ـ تاریخ قرآن، آیت الله معرفت.
۴ـ علوم قرآن، آیت الله معرفت.
منابع
- ↑ تاریخ تدوین قرآن کریم، سید جعفر مرتضی عاملی، کیهان اندیشه ۱۳۶۸ شماره ۲۸.
- ↑ نگاه کنید به التمهید فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۳۴–۳۸۵.
- ↑ الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۲۶.
- ↑ نگاه کنید به التمهید فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۳۴–۳۸۵.
- ↑ نگاه کنید به پژوهشی در تاریخ قرآن، ص۴۴۸–۴۶۲.
- ↑ نگاه کنید به پژوهشی در تاریخ قرآن، ص۴۴۸–۴۶۲.
- ↑ نگاه کنید به شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۴، ص۸۲۱.