فرعون
فرعون در قرآن چه کسی است؟
فرعون نام حاکمان مصر قدیم است. مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان حضرت موسی(ع) است. او ادعای رب بودن می‌کرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود. فرعون زمان موسی فردی ظالم و متکبر و شقی بود که پسران قوم بنی اسرائیل را می‌کشت و زنان را به خدمت می‌گرفت و انواع ظلم‌ها و جنایت‌ها را مرتکب می‌شد. او پس از معجزه حضرت موسی باز هم ایمان نیاورد و در تعقیب بنی اسرائیل در دریا غرق شد.
فرعون در قرآن
نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده است که مقصود فرعون زمان حضرت موسی(ع) است.[۱] فرعون خود را «رب اعلی» معرفی می‌کرد و همه چیز را از خودش می‌دانست.[۲]ولی خود خدایانی داشت.[۳] قرآن فرعون را فردی برتری جو، متکبر[۴] و مفسد و ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) توصیف می‌کند. فرعون در جامعه تبعیض قائل می‌شد و ظلم می‌کرد و پسران بنی اسرائیل را می‌کشت و زنانشان را برای کنیزی و خدمت نگه می‌داشت.[۵] بنی اسرائیل سخت توسط آنان در شکنجه و عذاب بودند[۶] خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کرد و ایمان نیاورد.[۷] موسی و هارون از او درخواست کردند از عذاب بنی اسرائیل دست بکشد و آنان را با ایشان روانه کند. اما فرعون قبول نکرد.[۸]
سرانجام خداوند موسی و بنی اسرائیل را از دریا عبور داد و فرعون و قومش که آنان را تعقیب می‌کردند در دریا غرق شدند.[۹]
در قرآن آمده است که فرعون برای خود قصری (برج) مرتفع ساخت تا با ادعای خود خدای موسی را ببیند.[۱۰]
داستان معجزه موسی و سحر ساحران فرعون
محاجه فرعون و موسی در جایی معین انجام شد تا هرکدام از دو طرف معجزه خود را ارائه کنند. آنان سحری کردند و حضرت موسی(ع) عصای خود را انداخت و تبدیل به موجودی شد که ساحران فورا ایمان آوردند اما فرعون ایمان نیاورد. [۱۱]
مطالعه بیشتر
- مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.
- تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۶، ص۲۴۷.