ویژگی‌های منافقان در نهج‌ البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

ويژگي‌هاي منافقان در نهج البلاغه چيست؟

گمراهان و گمراه کنندگان؛ دگرگوني در رفتارها و همرنگ جماعت شدن؛ فرصت طلبي؛ خوش سخن و بدکردار؛ حسود و دردسر ساز؛ سوق دادن جامعه به نااميدي؛ چاپلوسي و سماجت براي رسيدن به دنيا؛ هتاک؛ آلوده به گناه؛ دشمنی با [[امیرالمؤمنین|امیرالمومنین(ع)]] از جمله ویژگی‌های منافقان در نگاه امیرالمومنین(ع) است.

* اينها هم گمراهند يعني از راه خدا منحرف شده و هدايت نيافته اند و هم با القاي شبهه هاي باطل و سخنان نادرست ديگران را به گمراهي مي کشانند. هم خطاکارند و هم ديگران را به خطا وا مي دارند. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''دگرگوني در رفتارها و همرنگ جماعت شدن'''  

* منافقان به رنگ هاي گوناگون در مي آيند. به سبب مقاصد باطل و اغراض فاسدي که دارند احوال آنها پيوسته در تغيير و گفتار و رفتار آنها جوراجور و دستخوش دگرگوني است و با هر کس با چهره و زباني جداگانه برخورد مي کنند. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''فريب کاري'''  

* به هر وسيله و با هر زبان در صدد فريفتن شمايند.

* راه را براي فريب دادن مردم هموار گردانيده و طريق رهايي آنان را از تنگناي نيرنگ هاي شان پر پيچ و خم ساخته اند.

* پنهاني به سوي مقاصد خويش گام بر مي دارند و مانند حرکت بيماري در بدن، آرام آرام به جنبش در مي آيند.

* منافقان براي اين که حقّ را باطل جلوه دهند و آن را در جامه تزوير خود بپوشانند شبهاتي آماده کرده اند و براي از ميان بردن هر حقّي وسيله اي مهيّا کرده اند و براي هر دري از حيله و تزوير کليدي ساخته اند. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''فرصت طلبي'''  

* در هر فرصتي شما را هدف خود قرار داده و در هر کمينگاهي در کمين شما نشسته اند. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''بيمار دل و خوش ظاهر'''  

* دل هاي شان بيمار و ظاهرشان از نشانه هاي پاکيزگان است. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

بيماري دل‌هاي منافقان و پاکيزگي ظاهر آنان، دردهاي نفساني است که جان آنها را فرا گرفته مانند حسد، کينه، مکر و فريب، که در نهان بر ضد مسلمانان حيله و تزوير به کار مي برند و در آشکار نسبت به آنان اظهار خوشرويي و دوستي و محبّت و خيرخواهي مي کنند. اين‌که انسان با زبان چيزي را پسنديده بداند و خلاف آن را در دل داشته باشد، قانون و ضابطه نفاق است.

* سخن پردازي آنها دواست و گفتارشان شفاست. ليکن کردارشان دردي است درمان ناپذير. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

آنها مانند زاهدان و پارسايان مردمان را موعظه کرده، به پرهيزگاري و فرمانبرداري خداوند دستور مي دهند؛ امّا با گناهاني که مرتکب مي شوند کردار آنها کردار فاسقان و گمراهان است و گناه کاري منافقان بزرگ ترين درد و درمان ناپذير است.

امیرمومنان(ع): تنها کساني که از شر آنها بر شما مي ترسم آنها هستند که در دل منافقند و در زبان دانا، سخناني مي گويند دل پسند ولي اعمالي دارند زشت و ناپسند. <ref> ترجمه گويا و شرح فشرده اي بر نهج البلاغه، ترجمه آشتياني محمدرضا و امامي، محمد جعفر، قم، انتشارات مطبوعات هدف، چاپ اول، بي تا، ج3، ص47، نامه 27.</ref>

'''[[حسد|حسود]] و دردسر ساز'''  

* اگر در زندگي کسي فراخي و گشايشي بينند بر او حسد مي ورزند و اگر کسي را در سختي و گرفتاري مشاهده کنند با سخن چيني و فتنه انگيزي بر رنج او مي افزايند. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''سوق دادن جامعه به نا‌اميدي '''

* اگر کسي اميد چيزي را داشته باشد مقتضاي طبع آنها اين است که او را نوميد گردانند، زيرا روش منافق دروغگو همواره بر اين است که دور را نزديک و نزديک را دور نشان دهد. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''مردمي جلوه دادن خود'''  

* در هر غم و اندوهي اشک ها مي ريزند. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

کنايه از اين که منافقان براي دست يافتن به مقاصد و اغراض خود در برابر گريه و اندوه ديگران، به دروغ اظهار غمگيني مي کنند و اشک مي ريزند در حالي که آنان دشمن غمديدگانند.

'''چاپلوسي و سماجت براي رسيدن به دنيا'''

* مدح و ستايش را به يکديگر وام مي دهند و پاداش خود را انتظار دارند. يعني هر يک از آنها همکار خود را مي ستايد تا او نيز به ستايش وي اقدام کند و در برابر کار خود از او انتظار پاداش دارد. و اگر از کسي درخواستي داشته باشند براي اين که او درخواست آنها را انجام دهد اصرار مي ورزند و پافشاري مي کنند. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''هتاک'''  

* اگر يکي از آنها حکمراني و فرمانروايي يابد در بيدادگري و شکم خوارگي زياده روي مي کند و در شهوتراني و بهره گيري از خوشي هاي دنيا پا از حدّ فراتر مي گذارد. <ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

امیرمومنان(ع) منافقان را [[یاران شیطان|ياران و پيروان شيطانند]] که خداوند مي‌فرمايد: {{قرآن||ترجمه=شيطان بر آنان مسلّط شده و ياد خدا را از خاطر آنها برده است. آنان حزب شيطانند! بدانيد حزب شيطان زيانکارانند|سوره= مجادله|آیه=19}}<ref> نهج البلاغه، ترجمه آيتي، عبدالمحمد، خطبه 185.</ref>

'''گنه کاران'''  

* منافقان گناه مي کارند و کِشته خويش به آب غرور آبياري مي کنند و هلاکت درو و برداشت مي کنند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه: آیتی، عبد المحمد، خطبه2 </ref>

'''دشمنی با اميرمومنان علي(ع)'''

اميرمومنان(ع) فرمود: اگر با شمشيرم بر بيني مؤمن بزنم که دشمن من شود، با من دشمني نخواهد کرد و اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد و اين بدان جهت است که قضاي الهي جاري شد و بر زبان [[پیامبر امی|پيامبر امّي(ص)]] گذشت که فرمود: اي علي! مؤمن تو را دشمن نگيرد و منافق تو را دوست نخواهد داشت. <ref> نهج البلاغه، ترجمه: آيتي، عبدالمحمد، حکمت 42.</ref>

== مطالعه بیشتر==

{{پانویس}}

  | شناسه =  

  | تیترها =  

  | ویرایش =  

  | لینک‌دهی =  

  | بازبینی نویسنده =  

  | بازبینی =  

  | اولویت =  

  | کیفیت =