automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۲۵۶
ویرایش
←جایگاه و اعتبار
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
آیت الله بروجردی از بزرگترین مرجع تقلید جهان تشیّع در عصر خود. در ۱۲۹۲ ق در بروجرد متولّد شد. نسبش، با سی واسطه، به امام مجتبی ع می‌رسد. وی به هنگام اقامت در بروجرد، یکی از مراجع تقلید محبوب و مورد احترام در غرب ایران بود و تا ۱۳۲۳ ش، در بروجرد به فعالیتهای علمی و اجتماعی اشتغال داشت. در همین سال، بر اثر بیماری شدید، به بیمارستان فیروزآبادی تهران انتقال یافت. در این هنگام حوزة علمیة قم را سیّد صدرالدین صدر، سیّد محمدحجت کوه کمری و سید محمدتقی خوانساری، اداره می‌کردند. آیت الله بروجردی با تقدّم سنی و جایگاه والای علمی و اعتبار و نفوذی که داشت، می‌توانست حوزة علمیة قم را، که بر اثر فشارهای حکومت خصوصاً پس از فوت آیت الله حائری شدیداً تضعیف شده بود، سر و سامانی دوباره ببخشد؛ ازینرو در آذر ۱۳۲۳ در پی درخواست جدّی بزرگان حوزه، تجّار و متدّینین قم و تهران، با تکریم و احترام کم‌نظیری در قم اقامت گزید. پس از وفات آیت الله سیدّ ابوالحسن اصفهانی (۱۳۲۵ ش) و آیت الله حاج آقا حسین قمی (۱۳۲۶ ش) در نجف، آیت الله بروجردی، تا زمان وفاتش در ۱۳۴۰ ش، از بزرگترین مراجع تقلید در جهان تشیع بود. نفوذ کم‌نظیر او در دوران مرجعیّت به گونه ای بود که دولت حاکم سعی می‌کرد با مخالفت وی روبرو نشود.<ref>عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.</ref> | آیت الله بروجردی از بزرگترین مرجع تقلید جهان تشیّع در عصر خود. در ۱۲۹۲ ق در بروجرد متولّد شد. نسبش، با سی واسطه، به امام مجتبی ع می‌رسد. وی به هنگام اقامت در بروجرد، یکی از مراجع تقلید محبوب و مورد احترام در غرب ایران بود و تا ۱۳۲۳ ش، در بروجرد به فعالیتهای علمی و اجتماعی اشتغال داشت. در همین سال، بر اثر بیماری شدید، به بیمارستان فیروزآبادی تهران انتقال یافت. در این هنگام حوزة علمیة قم را سیّد صدرالدین صدر، سیّد محمدحجت کوه کمری و سید محمدتقی خوانساری، اداره می‌کردند. آیت الله بروجردی با تقدّم سنی و جایگاه والای علمی و اعتبار و نفوذی که داشت، می‌توانست حوزة علمیة قم را، که بر اثر فشارهای حکومت خصوصاً پس از فوت آیت الله حائری شدیداً تضعیف شده بود، سر و سامانی دوباره ببخشد؛ ازینرو در آذر ۱۳۲۳ در پی درخواست جدّی بزرگان حوزه، تجّار و متدّینین قم و تهران، با تکریم و احترام کم‌نظیری در قم اقامت گزید. پس از وفات آیت الله سیدّ ابوالحسن اصفهانی (۱۳۲۵ ش) و آیت الله حاج آقا حسین قمی (۱۳۲۶ ش) در نجف، آیت الله بروجردی، تا زمان وفاتش در ۱۳۴۰ ش، از بزرگترین مراجع تقلید در جهان تشیع بود. نفوذ کم‌نظیر او در دوران مرجعیّت به گونه ای بود که دولت حاکم سعی می‌کرد با مخالفت وی روبرو نشود.<ref>عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.</ref> | ||
آيت الله سيد حسين طباطبايى بروجردى در سال 1292 هجرى در بروجرد متولد شد و تحصيلات خود را در بروجرد و نجف به پايان برد. او از جوان‌ترين شاگردان مرحوم آخوند خراسانى (م 1329 ه) و سيد كاظم طباطبايى يزدى بود. طرح كتاب جامع أحاديث الشيعه نيز نشانگر دقت نظر ايشان در استفاده از متون است. آيت الله بروجردى با تبيين اشكالات موجود در كتاب وسائل الشيعه، طرحى را با عنوان «جامع الأحاديث» پيشنهاد كردند تا مجموعه روايات شيعى در كنار هم قرار گيرد و ارتباط بين روايات، روشن و واضح باشد.<ref>طباطبايى، محمد كاظم، تاريخ حديث شيعه، قم، دار الحديث، ۱۳۹۰، ص۲۷۲.</ref> | |||
[[پرونده:جامع حدیث شیعه.jpg|بندانگشتی|286x286پیکسل]] | [[پرونده:جامع حدیث شیعه.jpg|بندانگشتی|286x286پیکسل]] | ||