معنای غیب و شهادت در آیه ۸ سوره جمعه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}

غیب و شهود دو نقطه مقابل یکدیگرند، شهود عالم محسوسات است و جهان غیب ماورای حس است. غیب و شهادت جزو معانی نسبی هستند، یعنی یک چیز ممکن است نسبت به چیزی غیب و نسبت به چیز دیگر شهادت باشد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۲۲.</ref> بنابر این غیب و شهادت نسبت به افراد عالم و جاهل متفاوت می‌باشد. و هر قدر دانسته‌های یک فرد بیشتر باشد، چیزهایی که از او پنهان هستند کم خواهند بود. فلذا برای خدایی که علم او نامحدود است و هیچ چیز نیست که از حیطه و دائره علمی او خارج باشد، همه چیز شهادت و آشکار و روشن است و برای او هیچ غیب و نمایی وجود ندارد.

واژه غیب و مشتقات آن شصت بار در قرآن کریم بکار برده شده است و ده بار در کنار کلمه شهادت آمده است. غیب در آیات قرآن در دو مفهوم کلی به اشیایی که دور از ادراک کلی هستند و اشیایی که به دور از هر نوع ادراک و علمی هستند اطلاق شده است. قرآن کریم گاهی از سرگذشت پیشینیان به عنوان غیب یاد می‌کند، گاهی از ایمان به غیب سخن می‌گوید، گاهی غیب را به خداوند نسبت می‌دهد و گاهی از غیب و شهادت حرف می‌زند.<ref>مفهوم‌شناسی غیب در قرآن با تکیه بر آراء علامه طباطبایی، ناصر الدین  اوجاقی، فصلنامه مطالعات قرآنی، دوره ۹، شماره ۳۴</ref>

در قرآن، تنها خداوند را آگاه به غیب معرفی می‌کند. و حتی پیامبر(ص) هم دانستن علم غیب را از خود نفی می‌کند.

مراد از «عالِم الغیب» خداوند است. و آیه می‌فرماید: پس از مرگ به محضر کسی می‌روید که آگاه به جهان غیب و شهود است و او از اعمال شما به شما خبر می‌دهد. و لذا انسان پس از مرگ به عالم ماده بر نمی‌گردد، گرچه ممکن است روح مرده، پس از مرگ و قبل از قیامت گاهی به دنیا برگردد، چرا که جایگاه ارواح مردگان پس از مرگ، عالم برزخ است. قرآن کریم می‌فرماید: {{قرآن|... وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَی یَوْمِ یُبْعَثُونَ|سوره=مومنون|آیه=۱۰۰|ترجمه=… و پشت سر آنان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند.}} <ref>قرائتی، محسن، معاد، قم، مؤسسه در راه حق، چاپ سوم، ۱۳۶۸، ص۱۲۹–۱۳۷.</ref>

  | شناسه =

  | تیترها =

  | ویرایش =

  | لینک‌دهی =

  | اولویت =

  | کیفیت =