تفاوت بین کافر و مشرک از منظر قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نیازمند گسترش}}

«کفر» در لغت به معنای پوشاندن شیء است. شب را کافر می‌گویند به خاطر آن است که اشخاص را می‌پوشاند و به زارع کافر گفته می‌شود به خاطر آن است که تخم را در زمین می‌پوشاند.  

 

واژه «کفر» در انکار دین و واژه «کفران»<ref>کفران به معنی انکار نعمت و ناسپاسی آمده و یک بار در قرآن بیان شده است. انبیاء/ ۹۴.</ref> در انکار نعمت به کار می‌رود. همچنین [[کفر]] به معنای برائت و بیزاری نیز آمده است. (عنکبوت، آیه ۲۵) «کفر» در شریعت به معنای، انکار آنچه خدا معرفت آن را واجب کرده می‌باشد، از قبیل وحدانیت، عدل الهی، پیامبر و هر کس آن پیامبران آورده‌اند را انکار کند، کافر است.

 

«شرک» و شرکت و مشارکت به معنای شریک شدن است: {{قرآن|وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ|ترجمه=و براى او شريكى در فرمانروايى نبوده است.|سوره=فرقان|آیه=۲}} در حکومت و تدبیر عالم شریکی نداشته است و «شرک» اسم است، یعنی عمل شرک و به معنی شریک و نصیب آمده است. {{قرآن|أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ|ترجمه=يا آنان در [كار] آسمانها همكارى داشته‌اند؟|سوره=فاطر|آیه=۴۰}}<ref>فاطر/ ۴۰.</ref> و مشرک کسی است که برای خدا شریک قرار بدهد و چنین شخصی قابل آمرزش نیست مگر آنکه در دنیا توبه کند: {{قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا|ترجمه=مسلماً خدا، اين را كه به او شرك ورزيده شود نمى‌بخشايد و غير از آن را براى هر كه بخواهد مى‌بخشايد، و هر كس به خدا شرك ورزد، به يقين گناهى بزرگ بربافته است.|سوره=نساء|آیه=۴۸}} کسانی که به خدا شرک می‌ورزند خداوند آن‌ها را نمی‌بخشد.

== اقسام شرک ==

۱. شرک در خلقت: مانند: عقیده ایرانیان قدیم که خیرات را از یزدان و شرور را از اهریمن می‌دانسته‌اند. {{قرآن|وَ جَعَلُو اللهِ شرکاءَ الجنّ|ترجمه=و براى خدا شريكانى از جن قرار دادند|سوره=انعام|آیه=۱۰۰}}

۳. شرک در عبادت: و آن اینکه خدا را عبادت نمی‌کردند، بلکه بتها، آفتاب، ماه، دریا، حتی اشخاص را و … پرستش می‌کردند. در حالی که جز خدا خالقی نیست و او خالق و آفریننده تمام اشیاء است.<ref>انعام/ ۱۰۱، عنکبوت/ ۶۵.</ref>

{{پایان پاسخ}}