مهد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

مهد و مشتقات آن در قرآن به چه معناست؟

«مهد» و «مهاد» به معنای آماده ساختن، مهیا کردن، فراهم نمودن و گستراندن بستر و بساط برای آسایش و رفاه آرامش است. و به گهواره نیز مهد گفته می‌شود چون بستری است برای آسایش و رفاه بچه که مادرش آماده کرده است. در قرآن مهد به معنای گهواره آماده است و هم زمین. مهاد هم به معنای زمین آمده است. جایگاه کافران در جهنم به مهاد و بئس المهاد تشبیه شده است.

جایی که برای خوابیدن بچه آماده می‌کنند را مهد گویند.<ref>زاهیدی، خلیل، کتاب العین، بی جا، مؤسسه دارالهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳۱.</ref> و مهد همان آماده کردن و مهیا ساختن مکان و شرایطی برای زندگی و عاقبت کار خویشتن است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، بی جا، نشر ادب الحوزه، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۴۱۱.</ref>

اما مهاد اعم است از گهواره و غیر گهواره؛ یعنی در مهد، آنچه اول به ذهن انسان می‌آید گهواره کودک است؛ ولی «مهاد» اعم است از جایی که برای کودک آماده می‌شود و جایی که برای بزرگسالان استفاده می‌شود و نیز اعم است از جایی که برای استراحت آماده شود یا برای زندگی عمومی بشر یا یک خانواده محیطی آماده گردد و نیز اعم است از جایگاه بشری در دنیا و جایگاه انسان‌ها در آخرت.<ref>همان.</ref>

'''گهواره''': خداوند در سه مورد از کلمهٔ مهد گهواره را منظور کرده که درباره سخن گفتن [[حضرت عیسی(ع)]] در گهواره است: {{قرآن|وَیُکلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکهْلاً وَمِنَ الصَّالِحِینَ|ترجمه=و در گهواره [به اعجاز] و در ميانسالى [به وحى‌] با مردم سخن مى‌گويد و از شايستگان است.|سوره=آل عمران|آیه=۴۶}}<ref>و نیز: آل عمران ۴۶؛ مائده / ۱۱۰؛ مریم / ۲۹</ref>

'''زمین:''' گاهی خداوند متعال «زمین» را مهد دانسته است. در اینجا به معنای آرامگاه و محل آسایش است. چون آن را برای زندگی بشر آفریده و مهیا ساخته و گسترانیده است؛ هم چنانچه یک مادر، گهواره را برای آسایش و رفاه بچه اش آماده می‌سازد: {{قرآن|الَّذِی جَعَلَ لَکمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَک لَکمْ فِیهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّی|ترجمه=همان خداوندی که زمین را برای شما محل آسایش قرار داد و راه‌هایی در آن ایجاد کرد و از آسمان آبی فرستاد که با آن، انواع گوناگون گیاهان را برآوردیم.|سوره=طه|آیه=۵۳}}<ref>زخرف / ۱۰؛ ذاریات / ۴۸.</ref>

و نیز: {{قرآن|أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا|ترجمه=«آیا زمین را محل آرامش قرار ندادیم».|سوره=نبأ|آیه=۶}}

'''جایگاه اهل عذاب:''' با توجه به این که «مهد» به معنای جایگاه است در قرآن [[جهنم]] را جایگاه کافران می داند.<ref>آل عمران / ۱۲ و ۱۹۷؛ اعراف / ۴۱؛ رعد / ۱۸؛ ص۵۶.</ref> گاهی هم با وصف بئس نسبت به جایگاه کافران در جهنم هم آمده است: {{قرآن|وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّه بِالإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ|ترجمه=و چون به او گفته شود: «از خدا پروا كن» نخوت، وى را به گناه كشاند. پس جهنم براى او بس است، و چه بد بسترى است.|سوره=بقره|آیه=۲۰۶}}

'''فراهم ساختن و آماده کردن:''' انسان‌ها هم چنانچه وسایل زندگی و مکان آسایش را برای خود فراهم می‌سازد، آماده کردن سرانجام کار و سعادت یا به شقاوت رسیدن نیز در گرو اعمال خودش می‌باشد و خداوند متعال به این نتیجه اشاره کرده و می‌فرماید: {{قرآن|مَن کفَرَ فَعَلَیْهِ کفْرُهُ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنفُسِهِمْ یَمْهَدُونَ|ترجمه=هر کس کافر شود کفرش بر زیان خود اوست و آنها که کار شایسته انجام دهند به خودشان آماده می‌سازند.|سوره=روم|آیه=۴۴}} و نیز: {{قرآن|وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِیدًا|ترجمه=و برايش آماده كردم.|سوره=مدثر|آیه=۱۴}}

  | شناسه =شد

  | تیترها =شد

  | ویرایش =شد

  | لینک‌دهی =شد

  | اولویت =ج

  | کیفیت =ج