۱۱٬۸۸۹
ویرایش
←داستان ذبح اسماعیل در قرآن
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[پرونده:تابلوی آزمون بزرگ اثر محمود فرشچیان.jpg|بندانگشتی|تابلوی آزمون بزرگ اثر محمود فرشچیان]] | [[پرونده:تابلوی آزمون بزرگ اثر محمود فرشچیان.jpg|بندانگشتی|تابلوی آزمون بزرگ اثر محمود فرشچیان]] | ||
== داستان ذبح اسماعیل در قرآن == | == داستان ذبح اسماعیل در قرآن == | ||
قرآن | براساس آیات قرآن، خداوند به ابراهیم(ع)، وعده فرزندی بردبار را داد.<ref>سوره صافات، آیه ۱۰۱.</ref> با بزرگ شدن اسماعیل، ابراهیم او را در جریان خوابی که دیده بود، گذارد به اینکه باید فرزندش را ذبح کند. اسماعیل خطاب به پدرش گفت که آنچه دستور به آن داده شده انجام بده و او انشاالله از صابران خواهد بود.<ref>سوره صافات، آیه۱۰۲.</ref> | ||
هردو تسلیم خواسته پروردگار شدند و ابراهیم پیشانی فرزند را بر روی زمین قرار داد تا فرزندش را ذبح کند<ref>سوره صافات، آیه۱۰۳</ref> ندا آمد که ابراهیم به رویایت را عمل کردی<ref>سوره صافات آیه ۱۰۵.</ref> و خداوند اسماعیل را از ذبح رهانید.<ref>سوره صافات، آیه ۱۰۷.</ref> | |||
قرآن این واقعه را با تعبیر «امتحان آشکار» یاد می‌کند.<ref>سوره صافات، آیه۱۰۶.</ref> | |||
ذبح [[حضرت اسماعیل(ع)]] توسط [[حضرت ابراهیم(ع)]] را این‌گونه بیان می‌کند: {{قرآن|ترجمه=ما او (ابراهیم) را به نوجوانی بردبار و پراستقامت بشارت دادیم؛ هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید گفت: فرزندم! من در خواب دیدم که باید تو را ذبح کنم! بنگر نظر تو چیست؟ گفت: ای پدر هرچه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت! هنگامی که هر دو تسلیم و آماده شدند و (حضرت) ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد، او را ندا دادیم که ای ابراهیم! آنچه را در خواب مأموریت یافتی انجام دادی. ما این‌گونه نیکوکاران را جزا می‌دهیم، این به طور مسلم امتحان مهم و آشکاری است، ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم و نام نیک او را در امت‌های بعد باقی گذاردیم. سلام ما بر ابراهیم باد، این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.|سوره=صافات|آیه=۱۰۱تا۱۱۰}} | |||
== تفسیر ماجرای ذبح اسماعیل == | == تفسیر ماجرای ذبح اسماعیل == | ||
امری که از طرف خداوند متعال به حضرت ابراهیم(ع) شد یک امر امتحانی و آزمایشی بود و در اوامر امتحانی اراده جدی به اصل عمل تعلق نگرفته است؛ بلکه هدف آن است که روشن شود شخص مورد آزمایش تا چه اندازه آمادگی اطاعت دستور را دارد و این در جایی است که شخص مورد آزمایش از اسرار پشت پرده آگاه نیست، و حضرت ابراهیم(ع) به خوبی از عهده این امتحان برآمد و آمادگی روحی خود را در این زمینه از هر جهت به ثبوت رسانید و از عهده این آزمایش به خوبی برآمد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۹، ص۱۰۹–۱۲۷.</ref> | امری که از طرف خداوند متعال به حضرت ابراهیم(ع) شد یک امر امتحانی و آزمایشی بود و در اوامر امتحانی اراده جدی به اصل عمل تعلق نگرفته است؛ بلکه هدف آن است که روشن شود شخص مورد آزمایش تا چه اندازه آمادگی اطاعت دستور را دارد و این در جایی است که شخص مورد آزمایش از اسرار پشت پرده آگاه نیست، و حضرت ابراهیم(ع) به خوبی از عهده این امتحان برآمد و آمادگی روحی خود را در این زمینه از هر جهت به ثبوت رسانید و از عهده این آزمایش به خوبی برآمد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۹، ص۱۰۹–۱۲۷.</ref> | ||