دلبستگی به دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۲: خط ۲۲:


{{شعر
{{شعر
|عرض=(100 به معنای کامل است)
| عرض = (100 به معنای کامل است)
|تراز=(وسط، راست، چپ)
| تراز = (وسط، راست، چپ)
|شکل بندی اشعار=(اختیاری، دستورات CSS برای متن اشعار)
| شکل بندی اشعار = (اختیاری، دستورات CSS برای متن اشعار)
|شکل بندی خط اول=
| شکل بندی خط اول =  
|شکل بندی ترجمه=
| شکل بندی ترجمه =  
|خط اول=
| خط اول = |مرا به کار جهان هرگز التفات نبود|رخ تو در نظرم چنین خوشش آراست
|مرا به کار جهان هرگز التفات نبود|رخ تو در نظرم چنین خوشش آراست
| ترجمه =  
|ترجمه= یعنی من که متوجه محبت تو بودم، به همه چیز بی‌اعتنا شدم؛ ولی وقتی دیدم، موجودات هستی نشانگر و بیانگر وجود تو هستند، به آنها هم توجه کردم، و از این نظر آنها را نیز دوست دارم.
| منبع =
}}
}}
این بیت از حافظ، به این معنا است که شاعر از وقتی متوجه محبت خدا شده، به همه چیز بی‌اعتنا شده است؛ ولی وقتی دیده است موجودات هستی نشانگر و بیانگر وجود خدا هستند، به آنها هم توجه کرده و از این نظر آنها را نیز دوست داشته است.


=== دنیای نکوهش شده ===
=== دنیای نکوهش شده ===
ما در روایات اهل‌بیت(ع) با سه گونه روایت مواجهه هستیم. دسته اول روایاتی که دنیا را به شدت مذمت کرده و از آن بدگویی می‌کنند، مانند روایتی که امام علی(ع) می‌فرماید: «آب دنیا همواره تیره و گل آلود است. منظره‌ای دل فریب و سرانجامی خطرناک دارد، فریبنده و زیباست اما دوامی ندارد، نوری است در حال غروب کردن، سایه‌ای است نابود شدنی…».<ref>سید رضی، نهج البلاغه، محمد دشتی، قم، الهادی، خطبه ۸۳، ص۱۳۱.</ref>
در دسته‌ای از روایات شیعه، دنیا نکوهش شده است. در روایتی از امام علی(ع)، دنیا «فریبنده و زیبا، ولی کوتاه»، «نوری که در حال غروب است» و «سایه‌ای که نابود شدنی» است معرفی شده است.<ref>سید رضی، نهج البلاغه، محمد دشتی، قم، الهادی، خطبه ۸۳، ص۱۳۱.</ref>
 
مراد از این دسته روایات، دلبسته شدن به دنیا است؛ به طوری که انسان


=== دنیای ستوده شده ===
=== دنیای ستوده شده ===
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش