پیش نویس:مسلم بن حجاج نیشابوری
مسلم بن حجاج چه کسی بوده و کتاب صحیح مسلم چه جایگاهی در میان اهل‌سنت دارد؟
| مسلم بن حجاج | |
|---|---|
| نام کامل | ابوالحسین مسلم بن حجاج قشیری نیشابوری |
| سرشناسی | محدّث معروف اهل‌سنت و صاحب کتاب مشهور صحیح مسلم |
| تولد | ۲۰۶ق نیشابور |
| وفات | ۲۶۱ق |
| استادان | محمد بخاری، احمد بن حنبل |
| شاگردان | محمد ترمذی، ابن ابی‌حاتم رازی |
| تالیفات | صحیح مسلم |
| مذهب | اهل‌سنت |
مسلم بن حَجاج نیشابوری (۲۰۶-۲۶۱ق) از بزرگان اهل حدیث و محدّث معروف اهل‌سنت و صاحب کتاب مشهور صحیح مسلم است. کتاب او یکی از صحاح سته و از معتبرترین و مهم‌ترین کتاب‌های حدیثی اهل‌سنت است. علمای اهل‌سنت از او به عنوان یکی از بزرگان حدیثی خود یاد می‌کنند. جایگاه او در میان اهل‌سنت کم‌نظیر است و عالمان اهل‌سنت معتقد به وثاقت او هستند.
زندگی‌نامه
ابوالحسین مسلم بن حجاج قشیری نیشابوری از محدثان اهل‌سنت که در سال ۲۰۴ق و به قولی ۲۰۶ق، در نیشابور متولد شد.[۱] مسلم به طایفۀ بنی قشیر، از قبایل معروف عرب، منسوب است، اما به سبب زادگاهش به مسلم نیشابوری هم مشهور است.[۲] مسلم یکی از ائمۀ حدیث اهل‌سنت است[۳]. کتاب صحیح، یکی از کتاب‌های شش‌گانۀ مورد اعتماد نزد اهل‌سنت، اثر اوست. وی برای تحصیل و استماع حدیث به حجاز، مصر، شام و عراق مسافرت کرد.[۴] او در سال ۲۶۱ق در نیشابور از دنیا رفت.[۵] حافظ ذهبی(درگذشت ۷۴۸ق) برای مسلم بیست جلد کتاب در علوم مختلف ذکر کرده است.[۶]
از مقدمه‌ای که مسلم بر صحیح خود نگاشته، روشن می‌شود در دورۀ او کثرت اخبار ضعیف و خرافی، حقایق دینی را بر بسیاری از مردم و حتی دانشمندان مشتبه کرده بود. مسلم به تقاضای یکی از برادران دینی خود که نام او مشخص نیست، به تألیف کتاب صحیح مسلم همت گماشت.[۷]
اساتید
- محمد بخاری (درگذشته ۲۵۶ق)
- احمد بن حنبل (درگذشته ۲۴۱ق)
- اسحاق بن راهویه (درگذشته ۲۳۷ق)
- ابوزُرعه رازی (درگذشته ۲۶۴ق)
- قتیبة بن سعید (درگذشته ۲۴۰ق)
- یحیی بن یحیی تمیمی منقری
شاگردان
- یعقوب بن اسحاق ابوعوانه (درگذشته ۳۱۶ق)
- محمد ترمذی (درگذشته ۲۷۹ق)
- ابن ابی‌حاتم رازی (درگذشته ۳۲۷ق)
- ابراهیم بن محمد بن سفیان (درگذشته ۲۴۹ق)
- احمد بن سلمه.[۸]
جایگاه
عالمان اهل‌سنت بر وثاقت و بلندی رتبۀ مسلم بن حجاج در دانش حدیث تأکید کرده‌اند.[۹] پیشوایان علم حدیث مسلم بن حجاج را ستایش و به نیکی و احترام از او یاد کرده‌اند. قاضی عیاض اندلسی (درگذشته ۵۴۴ق)، از بزرگان حدیث اهل‌سنت، دربارۀ مسلم بن حجاج چنین می‌گوید: «او یکی از پیشوایان امت اسلام و از حافظان حدیث و نویسندگان زبردست است. چندین فرد از بزرگان قدیم و جدید ایشان را ستوده‌اند و بر امامت و پیشوایی او و صحت احادیث و قدرت والای تمییز و مورد اطمینان بودن و قبول احادیث وی اجماع کرده‌اند.»[۱۰]
در مورد زکاوت و علو مرتبۀ علمی مسلم دانشمندان زمان او با هم اتفاق نظر داشته‌اند. در این مورد حافظ ابوعلی حسین بن علی نیشابوری (درگذشته ۳۴۹ق)، از محدثان اهل‌سنت، می‌گوید: «در علم حدیث کتابی صحیح‌تر از کتاب امام مسلم وجود ندارد.»[۱۱] محمد بن بشار (درگذشته ۲۵۲ق)، از مشایخ تسعه (نه‌گانه) حدیث اهل‌سنت، به زمینۀ دیگری از مراتب علمی مسلم اشاره کرده است: «حفّاظ دنیا چهار تن هستند؛ بوزرعه در ری، مسلم در نیشابور، عبدالله دارمی در سمرقند و محمد بن اسماعیل در بخارا.»[۱۲]
آثار
از مسلم غیر از کتاب صحیح آثار دیگری نیز به‌جا مانده است؛ از جمله:
- مسند الکبیر علی اسماء الرجال
- الجامع (الکبیر) علی الابواب
- کتاب العلل
- کتاب التمییز
- کتاب اوهام المحدثین
- کتاب الافراد المخضرمین
- کتاب طبقات التابعین
- کتاب من لیس له الا راوٍ واحد
- کتاب سؤالاته لاحمد بن حنبل
- کتاب الاقران
- کتاب افراد الشامیین
- کتاب حدیث عمرو بن شعیب[۱۳]
صحیح مسلم
کتاب صحیح مسلم با نام اصلی الجامع الصحیح یا الصحیح الجامع یکی از صحاح ستۀ معروف اهل‌سنت و از مهم‌ترین منابع حدیثی آنان در زمینۀ عقاید، فقه، تفسیر قرآن و تاریخ صدر اسلام است که توسط مسلم بن حجاج نگاشته شده است.[۱۴] پس از صحیح بخاری معتبرترین کتاب حدیث نزد اهل تسنن صحیح مسلم است. برخی آن را بر صحیح بخاری ترجیح می‌دهند.[۱۵] روش مسلم بن حجاج در کتاب صحیح در نقد روایت معیاری برای تألیفات بعدی در حدیث اهل‌سنت شد.[۱۶]
صحیح مسلم دومین کتاب از جوامع حدیثی اهل‌سنت است که دربارۀ صحت همۀ روایات آن ادعا شده است.[۱۷] صحیح مسلم ۷۲۷۵ حدیث در موضوعات گوناگون اعتقادی، فقهی، اخلاقی، تاریخ و… را دربردارد که مؤلف آن این روایات را از بین صدها هزار حدیث که در اختیار داشته با دقت تمام گزینش کرده است.[۱۸] برخی به احصای روایات غیر تکراری این کتاب پرداخته‌اند و این روایات را رقمی معادل ۳۰۱۸ حدیث برآورد کرده‌اند.[۱۹]
صحیح مسلم از ۵۴ کتاب اصلی تشکیل شده است. این کتاب با کتاب الایمان شروع شده و به کتاب الاغذیه خاتمه می‌یابد.[۲۰] بسیاری از عالمان اهل‌سنت در مورد صحت کامل همۀ احادیث این کتاب اتفاق نظر دارند. اهمیت کتاب مسلم برای اهل‌سنت چنان زیاد است که می‌گویند همۀ احادیث آن، بدون استثناء، صحیح و مورد قبول است.[۲۱] در این کتاب، احادیث مرفوعی که به‌صورت معلّق روایت شده‌اند نسبت به صحیح بخاری بسیار کمتر است و تعداد آنها از چهارده حدیث تجاوز نمی‌کند.[۲۲]
شیخ ابو عمرو بن صلاح (درگذشته ۶۴۳ق)، از عالمان اهل‌سنت، معتقد است تمام احادیثی که امام مسلم در کتابش حکم به صحیح بودن آن کرده صد در صد صحیح است.[۲۳] یحیی بن شرف نووی (درگذشته ۶۷۱ق) در مقدمۀ شرح خود بر صحیح مسلم می‌گوید عالمان اهل‌سنت بر این مطلب اتفاق دارند که پس از قرآن کتابی صحیح‌تر از صحیح بخاری و صحیح مسلم نیست. این نظری است که امت اسلامی آن را پذیرفته است.[۲۴] او در مقدمۀ شرح خود از مسلم چنین نقل می‌کند: «من صحیح خود را از میان سیصد هزار حدیث جمع‌آوری و انتخاب کرده‌ام و اگر اهل حدیث دویست سال حدیث بنویسند، باز هم مدرک و مرجع آنان کتاب من خواهد بود.»[۲۵]
وجود راویان ضعیف، مانند ابو هریره، ابوموسی اشعری، عمرو بن عاص، عبدالله بن زبیر و عمران بن حیطان و وجود روایاتی که مخالف ادلۀ قطعی عقلی و شرعی است از ضعف‌های کتاب صحیح مسلم به شمار رفته است.[۲۶] برخی از عالمان اهل‌سنت اعتبار همۀ حدیث‌های صحیح مسلم را قبول ندارند.[۲۷]
منابع
- ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان مما ثبت بالنقل والسماع وأثبته العیان، تحقیق احسان عباس، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۴م، ج۵، ص۱۹۵.
- ↑ صالحی، محیی‌الدین، شرح حال و زندگی اصحاب کتب سته، بی‌جا، نشر عقیده، بی‌تا، به نقل از: صالحی، محیی‌الدین، زندگینامهٔ امام مسلم و چگونگی تدوین صحیح مسلم، سایت نوگرا، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۹ش، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ الذهبی، محمد بن أحمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، تحقیق شعيب الأرناؤوط، بیروت، مؤسسه الرساله، ۱۴۱۲ق، ج۱۲، ص۵۶۶.
- ↑ السبحانی، جعفر، موسوعة طبقات الفقهاء، قم، المطبعة اعتماد، قم، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۵۷۸؛ نیز: ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۵، ص۱۹۴.
- ↑ الذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۵۷۴.
- ↑ نجمی، محمدصادق، سیری در صحیحین، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۵۹، ص۵۵.
- ↑ معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل‌سنت، تهران، انتشارات سمت و دانشکده علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵ش، ص۸۵.
- ↑ شناخت‌نامه حدیث ج۳ ص۱۸۶–۱۸۸، به نقل: از مسلم بن حجّاج(۲۰۴ یا ۲۰۶ ـ ۲۶۱ ق)، سایت حدیث نت، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ شناخت‌نامه حدیث ج۳ ص۱۸۶–۱۸۸، به نقل: از مسلم بن حجّاج(۲۰۴ یا ۲۰۶ ـ ۲۶۱ ق)، سایت حدیث نت، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ تمام، احمد، امام مسلم نیشابوری و صحیح وی؛ سفری با جاودانگی، مرکز مطالعات اجتماعی بینش، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۸ش، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ قادری، عبدالهادی، مختصر از زندگی‌نامه امام مسلم نیشابوری، سایت انجمن علمی پژوهشی حقوق و معارف اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ قادری، مختصر از زندگی‌نامه امام مسلم نیشابوری، سایت انجمن علمی پژوهشی حقوق و معارف اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ معارف، جوامع حدیثی اهل‌سنت، ص۸۴.
- ↑ صحیح مسلم، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله مکارم شیرازی، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۵ش، ص۴۷۵.
- ↑ حاجیان، مهدی و مهرناز بهروزی و محمد سپهری، «علوم حدیث در ربع نیشابور طی چهار سدۀ نخستین اسلامی»، دو فصلنامه مطالعات تاریخی قرآن و حدیث، شماره ۶۴، ۱۳۹۷ش، ص۱۶۴.
- ↑ معارف، جوامع حدیثی اهل‌سنت، ص۸۲.
- ↑ معارف، جوامع حدیثی اهل‌سنت، ص۸۴.
- ↑ معارف، جوامع حدیثی اهل‌سنت، ص۸۵.
- ↑ معارف، مجید، جوامع حدیثی اهل سنت، سمت، و دانشکده علوم حدیث، تهران، ۱۳۸۵، ص۹۰.
- ↑ صحیح مسلم، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله مکارم شیرازی، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ جدیدی‌نژاد، محمدرضا، دانش رجال از دیدگاه اهل‌سنت، قم، مؤسسهٔ علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۱ش، ص۲۰۴.
- ↑ قادری، مختصر از زندگی‌نامه امام مسلم نیشابوری، سایت انجمن علمی پژوهشی حقوق و معارف اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱ش.
- ↑ جناتی، محمد ابراهیم، ادوار فقه و کیفیت بیان آن، تهران، کیهان، ۱۳۷۴ش، ص۸۸.
- ↑ جناتی، ادوار فقه و کیفیت بیان آن، ص۸۷.
- ↑ جناتی، ادوار فقه و کیفیت بیان آن، ص۹۱.
- ↑ الذهبی، سیر اعلام النبلاء ج۱۲، ص۵۶۸.