محمد بن عبدالوهاب: تفاوت میان نسخه‌ها

== محمد بن عبدالوهاب و دولت آل سعود ==

محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان تمیمی به قولی در سال (۱۱۱۱ ق) و بنابر قول دیگر در سال (۱۱۱۵ ق) و (۱۷۰۳ یا ۱۷۰۴ م) در شهر عیینه از شهرهای نجد متولد گردید.<ref>سبحانی جعفر، بحوث فی الملل و النحل، مؤسسه نشر اسلامی، چ۳، ۱۴۱۴ ق، ج ۴، ص ۳۳۴.</ref> او تحصیلات ابتدائی خود را از پدرش فراگرفت و در شهرهای دیگری به تحصیلات خود ادامه داد او در همان اوایل نظرات و عقایدی را درباره دین اسلام مطرح می‌کرد که مورد مخالفت و منازعه پدرش قرار می‌گرفت. او بعد از اینکه پدرش در حریمله از دنیا رفت مردم را به سوی عقیده خودش دعوت کرد و به هر شهری که می‌رفت بعد از اظهار عقایدش مورد تنفر مردم قرار گرفته و از شهر بیرونش می‌کردند. و حتی در شهر حریمله بعد از فوت پدرش مردم قصد کشتن او را کردند و به ناچار از آنجا فرار کرده و به عیینه وطن خودش نزد حاکم آن شهر به نام عثمان بن معمّر می‌رود.<ref>مغنیه، محمد جواد، هذی هی الوهابیة، دارالحقیقة، چ۲، ۱۴۱۴ ق، ص ۸۷.</ref> عثمان از او استقبال می‌کند و شیخ وهابی نیز وفاداری خود را به او نشان داده و او را به تصرّف تمام نجد امیدوار کرده و جهت همکاری بین طرفین با هم پیمان می‌بندند و لکن این پیمان پایدار نمانده و با تهدید سلیمان بن محمد امیر احساء بعد از اینکه شیخ وهابی اعمالی را با سلیقه اعتقادی خودش مرتکب می‌شود، عثمان از ترس اینکه توسط امیر احساء مورد هجوم قرار نگیرد او را از عیینه اخراج می‌کند.

  فرقه وهابیت که منسوب به محمد بن عبدالوهاب و حکومت سعودی‌ها که منسوب به محمد بن سعود است، به نحوی درهم آمیخته‌اند که وهابیت اصلاً در حکومت آل سعود تبلور پیدا کرده و امروز تمام گروه‌های تروریستی مبتنی بر عقاید وهابیت در دنیا از طرف این حکومت حمایت می‌گردد.

احمد زینی دحلان در خلاصة الکلام می‌نویسد: محمد بن عبدالوهاب کسانی را که از مذهب او پیروی می‌کردند و قبلاً فریضه حج را انجام داده بودند، وادار می‌کرد که حجش را اعاده کند و به آنها می‌گفت که حج اول آنها در حال شرک بوده است. همچنین به کسانی که به مذهب او می‌گرویدند پس از ادای شهادتین می‌گفت شهادت سوم را هم بر زبان جاری کنند و بگویند که قبلاً کافر بوده‌اند و پدر و مادر آنان نیز در حال کفر از دنیا رفته‌اند. اگر آنان این شهادت سوم را بر زبان جاری نمی‌کردند دستور قتل شان را صادر می‌کرد. او به‌طور آشکار می‌گفت مسلمانان ششصد سال کافر بوده‌اند و غیر از پیروان خود بقیه مسلمانان را مشرک و کافر می‌دانسته و خون و مال شان را حلال و مباح می‌شمردند.<ref>دحلان، سید احمد بن زینی، خلاصة الکلام فی بیان امراء البلد الحرام، مکتبه الکلیات الازهریه، ۱۳۹۸ق، ص۳۳۸–۳۴۰.</ref> و به همین علت است که تمام جنگهای وهابی‌ها با مسلمین از طرف آنان اسم وعنوان غزوه داده شده‌اند.<ref>ابن العابدین، حاشیه ردالمختار، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۹.</ref>