automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
لینکدهی
بدون خلاصۀ ویرایش |
(لینکدهی) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
ریاکار دنبال [[عزت]] می‌گردد. او با نشان دادن کارهای خوب، در تلاش است به دیگران بفهماند انسان خوبی است، تا به او احترام بگذارند؛ در حالی که بر اساس [[قرآن]]، عزت تنها از آن خداوند است، که به هر کسی بخواهد عطا می‌کند و از هر فردی که بخواهد می‌گیرد. | ریاکار دنبال [[عزت]] می‌گردد. او با نشان دادن کارهای خوب، در تلاش است به دیگران بفهماند انسان خوبی است، تا به او احترام بگذارند؛ در حالی که بر اساس [[قرآن]]، عزت تنها از آن خداوند است، که به هر کسی بخواهد عطا می‌کند و از هر فردی که بخواهد می‌گیرد. | ||
بنابراین، توجه به این که خداوند قادر | بنابراین، توجه به این که خداوند در همه احوال قادر است به انسان [[آبرو]]، عزت و محبوبیت اجتماعی بدهد، باعث می‌شود شناخت نادرست شخص ریاکار اصلاح شود.<ref>نگاه کنید به چهل حدیث، حضرت امام خمینی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام، بحث ریا، ص۴۵.</ref> | ||
=== ریا، تمسخر خدا است === | === ریا، تمسخر خدا است === | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== دلبسته نشدن به دنیا === | === دلبسته نشدن به دنیا === | ||
{{همچنین ببینید|راه‌های دلبسته نشدن به دنیا}} | {{همچنین ببینید|راه‌های دلبسته نشدن به دنیا}} | ||
ریا از جمله کارهای ناپسندی دانسته شده که با محبت دنیا ارتباط مستقیم دارد. دل بسته شدن به دنیا و تلاش برای رسیدن به خواسته‌های مادی بدون در نظر گرفتن خدا، باعث ایجاد انگیزه برای خودنمایی می‌شود. در برابر، کسی که با یاد خدا و با محبت به او زندگی می‌کند، دنبال رضایت و | ریا از جمله کارهای ناپسندی دانسته شده که با محبت به [[دنیا]] ارتباط مستقیم دارد. دل بسته شدن به دنیا و تلاش برای رسیدن به خواسته‌های مادی بدون در نظر گرفتن خدا، باعث ایجاد انگیزه برای خودنمایی می‌شود. در برابر، کسی که با [[یاد خدا]] و با محبت به او زندگی می‌کند، دنبال رضایت و [[رضایت خدا|خوشنودی خدا]] بوده و تعریف و تمجید دیگران برایش مهم نیست. بنا بر [[روایت|روایتی]]، [[امام علی(ع)]] یکی از ویژگی‌های [[پرهیزکار|پرهیزکاران]] را بزرگ دانستن خدا و کوچک شمردن غیر خدا دانسته است.<ref>ترجمه‌اخلاق، جباران محمد رضا، انتشارات هجرت، ج۱ ص: ۶۴</ref> | ||
=== دیگر روش‌ها === | === دیگر روش‌ها === | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۵: | ||
* ریا برای خدا نه برای مردم: به این معنا که فرد به جای ریا کردن برای مردم، برای خدا ریا کند؛ یعنی حالت خود نمایاندن را در محضر خدا و برای خدا ایجاد کند. | * ریا برای خدا نه برای مردم: به این معنا که فرد به جای ریا کردن برای مردم، برای خدا ریا کند؛ یعنی حالت خود نمایاندن را در محضر خدا و برای خدا ایجاد کند. | ||
* عبادت پنهانی: عالمان | * عبادت پنهانی: عالمان اخلاق سفارش کرده‌اند، انسان تا زمانی که دچار خودنمایی است، سعی کند عبادت‌های خود را دور از چشم دیگران انجام دهد. | ||
* یاد خدا: یاد همیشگیِ خدا، اثر غفلت‌زدایی داشته و انسان را به اخلاص نزدیک می‌کند. | * یاد خدا: یاد همیشگیِ خدا، اثر غفلت‌زدایی داشته و انسان را به [[اخلاص]] نزدیک می‌کند. | ||
* نماز: خواندن نماز با حفظ آداب و شرائط آن، انسان را از بدی‌ها بازمی‌دارد. | * نماز: خواندن [[نماز]] با حفظ آداب و شرائط آن، انسان را از بدی‌ها بازمی‌دارد. | ||
* مبارزه با خودخواهی: به گفته برخی، همه ویژگی‌های ناپسند ریشه در خودخواهی دارد.<ref>سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، ۱۳۶۸چاپ ششم، نشر سمت، ص۲۶۵ (اقتباس).</ref> بنابراین، اگر با صفت ریا مبارزه شود؛ ولی حس خودخواهی باقی مانده باشد، باز هم صفت ریا در فرد رشد می‌کند. | * مبارزه با خودخواهی: به گفته برخی، همه ویژگی‌های ناپسند ریشه در [[خودخواهی]] دارد.<ref>سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، ۱۳۶۸چاپ ششم، نشر سمت، ص۲۶۵ (اقتباس).</ref> بنابراین، اگر با صفت ریا مبارزه شود؛ ولی حس خودخواهی باقی مانده باشد، باز هم صفت ریا در فرد رشد می‌کند. | ||
* معاشرت با افراد مخلص؛ | * معاشرت با افراد مخلص؛ | ||
* توسل به معصومان(ع) برای خلاصی از شرّ شیطان و هوای نفس و درخواست توفیق عمل خالصانه. | * [[توسل]] به [[معصومان(ع)]] برای خلاصی از شرّ [[شیطان]] و [[هوای نفس]] و درخواست توفیق عمل خالصانه. | ||
* [[تربیت خود|خودتشویقی]]، هنگام انجام عمل خالصانه و [[مجازات نفس|خودتنبیهی]]، هنگام ریا. | * [[تربیت خود|خودتشویقی]]، هنگام انجام عمل خالصانه و [[مجازات نفس|خودتنبیهی]]، هنگام ریا. | ||