بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها

بسم الله الرحمن الرحیم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۵

۵٬۴۷۳ بایت حذف‌شده ، ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

Mnazarzadeh

automoderated

۱٬۲۷۴

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-اين جمله سرآغاز كتاب الهي است و نه تنها در ابتداي قرآن کریم، بلكه در آغاز تمام كتاب‏هاي آسماني بوده است و در سرلوحه‏ي كار و عمل همه‏ي انبيا قرار داشت. وقتي كشتي حضرت نوح در ميان امواج طوفان به راه افتاد، نوح به ياران خود گفت: سوار شويد كه {{قرآن|بسم اللَّه مجريها و مرسيها}}؛ حركت و توقف اين كشتي با نام خداست }}<ref>هود / ۴۱ .</ref> حضرت سليمان نيز وقتي ملكه‏ي سباء را به ايمان به خدا فراخواند، دعوت‏نامه‏ي خود را با اين جمله آغاز كرد و براي او فرستاد. <ref>نمل / ۳۰.</ref>
+'''بسم الله الرحمن الرحیم''' سرآغاز كتاب الهي است و نه تنها در ابتداي قرآن کریم، بلكه در آغاز تمام كتاب‏‌هاي آسماني بوده است.
-حضرت علي‏عليه السلام فرمود: بسم اللَّه، مايه‏ي بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است. هم‏چنين آن حضرت به شخصي كه آن را مي‏نوشت، فرمود:آن را نيكو بنويس.
+==جایگاه==
+شروع وحی قرآن، به پیامبر(ص)، با نام خدا شروع شد {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ|ترجمه=بخوان به نام پروردگارت|سوره=علق|آیه=۱}} و تمامی سوره‌های قرآن هم با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شود، تنها سوره‏ توبه است كه در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا كه سوره‏ توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران مكه و پيمان شكنان آغاز شده و اعلام جنگ با توصيف خداوند به رحمان و رحيم سازگار نيست.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.</ref>
-بر زبان آوردنِ بسم اللَّه در شروع هر كاري سفارش شده است: هنگام غذا خوردن، نكاح، سوار شدن بر مركب، آغاز مسافرت و بسياري از كارهاي ديگر. حتّي اگر حيواني بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است و اين رمز آن است كه خوراك انسان‏هاي هدف‏دار و موحّد نيز بايد جهت الهي داشته باشد. <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.</ref>
+عبارت «بسم الله الرحن الرحیم» توسط [[انبیاء]] الهی مکررا تکرار شده است. وقتي كشتي [[حضرت نوح(ع)]] در ميان امواج [[طوفان نوح|طوفان]] به راه افتاد، نوح گفت: {{قرآن|بسم اللَّه مجريها و مرسيها|ترجمه=حركت و توقف اين كشتي با نام خداست|سوره=هود|آیه=۴۱}}. [[حضرت سليمان(ع)]] نيز وقتي [[ملكه‏ سباء]] را به [[ايمان به خدا]] فراخواند، دعوت‏نامه‏ خود را با اين جمله آغاز كرد و براي او فرستاد. <ref>نمل / ۳۰.</ref>
-همان گونه كه مي‏دانيد، محصولات و كالاهاي ساخت يك كارخانه، نشانه و علامت آن كارخانه را دارد، خواه به صورت جزئي باشد يا كلي، كوچك باشد يا بزرگ. و يا اين كه پرچم هر كشوري هم برفراز آن كشور است و هم برفراز كشتي‏هاي حمل و نقل آن كشور كه در درياها حركت مي‏كنند و هم بر روي ميز اداري كارمندان. اين نشانه‏ها و علامت‏ها به خاطر آن است كه راه گم نشود و آن علامت فراموش نگردد.
+بر زبان آوردنِ بسم اللَّه در شروع هر كاري توسط [[اهل بیت(ع)]] سفارش شده است و دارای احکام خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حيواني که بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.<ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.</ref>
+[[امام علي‏(ع)]] می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مايه‏ بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است.»
-نام و ياد خدا، نشان مسلماني است؛ به همين دليل است كه در حديث مي‏خوانيم بسم اللَّه را فراموش نكن حتّي در نوشتن يك بيت شعر. و رواياتي نيز در پاداش كسي كه براي اولين بار بسم اللَّه را به كودك ياد بدهد، وارد شده است.
+==جزئیت در سوره‌==
+===دیدگاه شیعه===
+شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از [[اهل بیت(ع)]]، جزء سوره‏ حمد و همه‏ سوره‏‌هاي قرآن می‌داند. [[امام باقر(ع)]] در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در نماز نمي‏‌خوانند و يا جزء سوره نمي‏‌شمارند، فرمودند: {{عربی|سرقوا اكرم آيه|ترجمه=بهترين آيه‏ قرآن کریم را به سرقت بردند.}} <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.</ref>
-و نيز مي‏بينيم امام باقرعليه السلام مي‏فرمايد: سزاوار است هنگامي كه كاري را شروع مي‏كنيم، چه بزرگ باشد چه كوچك، بسم اللَّه بگوييم تا پربركت و ميمون باشد. <ref>همان. ج۱، ص۱۴ - ۱۳.</ref>
+===دیدگاه اهل سنت===
+بیشتر اهل سنت، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره‌ و به عنوان یک آیه می‌دانند. در برخی از کتب، مانند‏ تفسير المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، [[اجماع]]ی دانسته شده است. شروع تمامی سوره‌های قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن این عبارت می‌باشد.
-به همين مناسبت خداوند بزرگ در نخستين آيات كه به پيامبرصلي الله عليه وآله وحي شد، دستور مي‏دهد كه در آغاز و شروع تبليغ اسلام اين وظيفه‏ي خطير را با نام خدا شروع كند. {{قرآن|اقرء باسم ربك<ref>علق /۱ .</ref> و باز روي همين اصل، تمام سوره‏هاي قرآن کریم، با بسم اللَّه آغاز مي‏شود تا هدف اصلي كه همان هدايت و سوق بشر به سلامت و سعادت است، از آغاز تا انجام با موفقيت و پيروزي و بدون شكست انجام شود. تنها سوره‏ي توبه است كه در آاغاز آن بسم اللَّه نیامده است.؛ چرا كه سوره‏ي توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران مكه و پيمان شكنان آغاز شده و اعلام جنگ با توصيف خداوند به رحمان و رحيم سازگار نيست. <ref>مكارم شيرازي ، ناصر ؛ تفسير نمونه. دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.</ref>
+علما و بزرگانی مانند عاصم و كسائي از قراء، ابن‏ كثير و شافعی از علمای بزرگ اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهريره و از تابعين سعيد بن جبير و عطا و زهري و ابن‏ المبارك نیز بر این عقیده هستند.<ref>تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.</ref>
-در ميان دانشمندان و علماي شيعه اختلافي در اين مسئله نيست كه بسم اللَّه جزو سوره‏ي حمد و همه‏ي سوره‏هاي قرآن است. اصولاً ثبت بسم اللَّه الرحمن الرحيم در متن قرآن مجيد در آغاز همه‏ي سوره‏ها، خود گواه زنده‏ي اين امر است؛ زيرا مي‏دانيم در متن قرآن چيز اضافه‏اي نوشته نشده است و ذكر بسم اللَّه در آغاز سوره‏ها از زمان پيامبرصلي الله عليه وآله تاكنون معمول بوده است . <ref>همان ، ص۱۷ .</ref>
+فخر رازي نيز بعد از آوردن حدود هفده دليل آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را متواتر و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:
+* روایت ام سلمه از پیامبر(ص)، که [[سوره فاتحه]] را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین [[ابی هریره]] از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} است.
-و به اعتقاد اهل بيت رسول الله‏صلي الله عليه وآله آيه‏ي "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" آيه‏اي مستقل و جزء قرآن کریم است.
+* اهتمام صحابه به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
-امامان معصوم اصرار داشتند كه در نماز بسم اللَّه را بلند بگويند.
-امام باقرعليه السلام در مورد كساني كه آيه‏ي بسم اللَّه را در نماز نمي‏خوانند و يا جزء سوره نمي‏شمارند، فرمود: "سرقوا اكرم آيه"؛ بهترين آيه‏ي قرآن کریم را به سرقت بردند. <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.</ref>
-امّا در ميان علما و دانشمندان اهل تسنن اين مسئله اختلافي است. نويسنده‏ي تفسير المنار مي‏گويد: "مسلمانان اجماع دارند بر اين كه بسم اللَّه الرحمن الرحيم آيه‏اي از قرآن کریم، در همه‏ي سوره‏ها مي‏باشد؛ چرا كه در آغاز هر سوره‏اي جزء سوره‏ي برائت آمده است؛ در حالي كه صحابه توصيه مي‏كردند كه قرآن کریم را از آن‏چه جزو قرآن کریم نيست دور نگه دارند و وارد قرآن کریم ننمايند و به همين دليل "آمين" را در آخر سوره‏ي فاتحه ذكر نكرده‏اند".
-ايشان آورده‏اند: "علماي مكه - اعم از فقها و قاريان قرآن کریم - از جمله ابن‏كثير و اهل كوفه از جمله عاصم و كسائي از قراء و بعضي از صحابه و تابعين از اهل مدينه و هم‏چنين شافعي و پيروان او در يكي از دو قولش معتقدند كه بسم اللَّه جزو سوره است، هم‏چنين علماي اماميه و از صحابه، علي‏عليه السلام و ابن عباس و عبداللّه بن عمرو ابوهريره و از تابعين سعيدبن جبير و عطا و زهري و ابن‏المبارك اين عقيده را برگزيده‏اند؛ پس. از مجموع گفته‏ها استفاده مي‏شود كه حتّي اكثريت قاطع اهل تسنن نيز بسم اللَّه را جزو سوره ی قرآن کریم مي‏دانند. <ref>تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.</ref>
-نويسنده‏ي تفسير كبير فخر رازي نيز حدود هفده دليل براي جزء قرآن و سوره بودن آيه مي‏آورد و مي‏گويد: "به حد تواتر رسيده است كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" كلام خداست كه بر پيامبرصلي الله عليه وآله نازل شد و در قرآن ثابت است".
-ايشان آورده‏اند: "علما و قراء مدينه و بصره و فقهاي كوفه {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} را جزو سوره‏ي فاتحه نمي‏دانند؛ و قراء مكه، كوفه و اكثر فقهاي حجاز آن را آيه‏اي از فاتحه مي‏دانند".
-ما در اين مقال يازده دليل را از تفسير كبير ذكر مي‏كنيم كه بسم اللَّه جزو سوره های قرآن کریم است:
-۱- شافعي از ام‏سلمه روايت كرده است كه پيامبرصلي الله عليه وآله سوره‏ي فاتحه الكتاب را قرائت نمود و {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} را آيه‏اي و {{قرآن|الحمد لله رب العالمين}} را آيه‏اي و {{قرآن|الرحمن الرحيم}} را آيه‏اي و "مالك يوم الدين" را آيه‏اي و {{قرآن|اياك نعبد و اياك نستعين}} را آيه‏اي و {{قرآن|اهدنا الصراط المستقيم}} را آيه‏اي و{{قرآن|صراط الذين انعمت عليهم غير المغضوب عليهم وَلاالضالين}} را آيه‏اي شمردند. در اين حديث تصريح شده است كه {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} جزو فاتحه است.
-۲- ابي هريره نقل نموده از پيامبرصلي الله عليه وآله كه فرمود: فاتحه الكتاب هفت آيه دارد: اولي آن{{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} است؛
-۳- ثعلبي از جابر بن عبدالله نقل مي‏كند كه پيامبرصلي الله عليه وآله از من سؤال نمود كه هنگام نماز چه مي‏گويي؟ گفتم: {{قرآن|الحمد لله رب العالمين}} فرمود: بگو {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم ...}}.
-۴- "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" در قرآن کریم، مكتوب شده است و هر چه كه از قرآن کریم نباشد، نوشته نمي‏شده است؛ چرا كه آن‏ها )صحابه( منع كردند از نوشتن اسامي سور در قرآن کریم و منع كردند از علامات بر اعشار و اخماس و غرض اين است تا غير قرآن در قرآن کریم خلط نشود؛ پس اگر "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" از قرآن کریم نمي‏بود وارد قرآن کریم نمي‏كردند ( مكتوب در قرآن کریم نمي‏شد) وقتي كه همه‏ي صحابه و علما بعد از آن‏ها اجماع دارند بر نوشتن آن در قرآن، پس از قرآن مي‏باشد.
 ۵- مسلمانان اجماع دارند كه آن‏چه ما بين دفعتين است، كلام خداست و "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" موجود بين دفعتين است؛ پس واجب است كه او را از كلام خدا بدانيم و از سُور قرآن کریم.