اقتداء امام علی(ع) به خلفاء در نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

اقتداء امام علی(ع) به خلفاء در نماز (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۵۵

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۰

جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '

کاربر ناشناس

185.181.182.102

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 == مصلحت حفظ وحدت مسلمین ==
-توجه به شرایط [[اسلام]] و مسلمانها پس از رحلت پیامبر(ص)، درک بهتری از درستی روش امام در پی‌گیری روش مسالمت آمیز با خلفاء، به دست می‌دهد. مردم قبائل مختلف شبه جزیره [[عربستان]] در سالهای آخر عمر پیامبر(ص) به اسلام روی آوردند، لذا هنوز [[ایمان]] واقعی در دل آنها ریشه نگرفته بود و هر حادثه ای هر چند کوچک می‌توانست تزلزل اعتقادی آنها را فراهم آورد خطر دیگری که جهان اسلام، با آنها مواجه بود مسئله [[ارتداد]] بود به این معنا که پس از رحلت پیامبر گروهی از قبایل تازه مسلمان، با حکومت مرکزی به مخالفت برخاسته و از پرداخت [[مالیات]] اسلامی، امتناع نمودند، علاوه بر اینها خطر مدعیان نبوت مانند [[مُسیلمه]] و [[سَجاح]] و [[طُلیحه]]، کیان اسلام را تهدید می‌کرد. با توجه به این شرایط حساس بود که امام جهت حفظ [[وحدت مسلمین]] و جلوگیری از بروز جنگهای خونین داخلی، مصلحت دید که با خلیفه بیعت نماید.
+توجه به شرایط [[اسلام]] و مسلمانها پس از رحلت پیامبر(ص)، درک بهتری از درستی روش امام در پی‌گیری روش مسالمت آمیز با خلفاء، به دست می‌دهد. مردم قبائل مختلف شبه جزیره [[عربستان]] در سالهای آخر عمر پیامبر(ص) به اسلام روی آوردند، لذا هنوز [[ایمان]] واقعی در دل آنها ریشه نگرفته بود و هر حادثه‌ای هر چند کوچک می‌توانست تزلزل اعتقادی آنها را فراهم آورد خطر دیگری که جهان اسلام، با آنها مواجه بود مسئله [[ارتداد]] بود به این معنا که پس از رحلت پیامبر گروهی از قبایل تازه مسلمان، با حکومت مرکزی به مخالفت برخاسته و از پرداخت [[مالیات]] اسلامی، امتناع نمودند، علاوه بر اینها خطر مدعیان نبوت مانند [[مُسیلمه]] و [[سَجاح]] و [[طُلیحه]]، کیان اسلام را تهدید می‌کرد. با توجه به این شرایط حساس بود که امام جهت حفظ [[وحدت مسلمین]] و جلوگیری از بروز جنگهای خونین داخلی، مصلحت دید که با خلیفه بیعت نماید.
 امام(ع) در تحلیل موضع خود می‌گوید: و ایم الله لولا مخالفه الفرقه و ان یعود الکفر و یبور الدین لکنّا علی غیر ما لنا لهم علیه.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ج۱، ص۳۰۷.</ref>(به خدا سوگند اگر ترسی از بروز اختلاف و بازگشت کفر و از بین رفتن دین نبود، رفتاری غیر از آنچه انجام دادیم، در پیش می‌گرفتیم) پس ضرورت وحدت میان مسلمان‌ها و حفظ حوزه اقتدار اسلام در برابر بیگانگان ایجاب می‌نمود که امام از صف مسلمین خارج نشود. در [[نماز جمعه|جمعه]] و [[نماز جماعت|جماعت]] شرکت کند و خلیفه را ارشاد نماید. البته انجام این امور، مانع از آن نبود که علی(ع) در هر فرصت مناسب، حق خود را اظهار و نسبت به جفای خلفاء شکایت نماید، که خطبه‌های فراوانی در [[نهج البلاغه]] شاهد این مدعی است.<ref>نگاه کنید به مطهری، مرتضی، امامت و رهبری، انتشارات صدرا، چاپ دوم، ۱۳۶۴، ص۲۰، بخش مقدمه.</ref>