۸٬۳۱۸
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'اهل‌بیت' به 'اهل بیت'
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص') |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اهل‌بیت' به 'اهل بیت') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[معجزه]] کاری است که بوسیله [[پیامبران]] الهی و [[امامان]] شیعه برای اثبات مقام الهی‌شان صورت گرفته است. [[فاطمه زهرا(س)]] نه پیامبر بوده و نه [[امام]]؛ ولی حجت خداوند بود که فعل، قول و تقریر او حجت است. در طول زندگی آن حضرت نیز نشانه‌ها و علاماتی از او ظاهر گردیده است از جمله: | [[معجزه]] کاری است که بوسیله [[پیامبران]] الهی و [[امامان]] شیعه برای اثبات مقام الهی‌شان صورت گرفته است. [[فاطمه زهرا(س)]] نه پیامبر بوده و نه [[امام]]؛ ولی حجت خداوند بود که فعل، قول و تقریر او حجت است. در طول زندگی آن حضرت نیز نشانه‌ها و علاماتی از او ظاهر گردیده است از جمله: | ||
*ابن‌عباس می‌گوید: روزی [[پیامبر اکرم(ص)]] وارد خانه فاطمه زهرا(س) شد؛ حسن(ع) و حسین(ع) در خواب بودند و بیدار شدند. در این هنگام [[علی(ع)]] وارد شد، رسول خدا(ص) رو به طرف آسمان نموده فرمود: خدایا، اینها | *ابن‌عباس می‌گوید: روزی [[پیامبر اکرم(ص)]] وارد خانه فاطمه زهرا(س) شد؛ حسن(ع) و حسین(ع) در خواب بودند و بیدار شدند. در این هنگام [[علی(ع)]] وارد شد، رسول خدا(ص) رو به طرف آسمان نموده فرمود: خدایا، اینها اهل بیت من هستند هر پلیدی را از آنان دور گردان. در این حال حضرت زهرا(س) در خلوتگاه رفت و دو رکعت نماز خواند، پس دست به سوی آسمان برافراشت و گفت: الهی اینک محمد(ص) پیامبر تو و علی(ع) پسر عموی پیامبرت، حسن و حسین فرزند زاده پیامبرت هستند. خدایا مائده‌ای (نعمت) آسمانی بر ما بفرست، چنانچه که بر بنی‌اسرائیل فرستادی و آنها خوردند و ناسپاسی کردند و بر ما بفرست که ما از ایمان آورندگان هستیم. | ||
ابن‌عباس می‌گوید: هنوز سخن فاطمه(س) تمام نشده بود که ظرفی بزرگ که بوی آن نیکوتر از مُشک و عنبر بود نمایان شد. فاطمه آن را گرفته نزد پیامبر(ص) و علی(ع) گذاشت؛ چون علی(ع) به آن نگاه کرد فرمود: ای فاطمه، این را از کجا آوردی، در حالی که چیزی نزد شما نبود؟ رسول خدا(ص) فرمود: یا ابالحسن(ع) میل کن و سؤال نکن، شکر خدا را که فرزندی به ما روزی گردانیده است مانند [[مریم دختر عمران]]، هرگاه که ذکریا(ع) به محراب عبادت بر او وارد می‌شد، نزد او روزی می‌یافت…<ref>محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه، تهران، دارالکتب اسلامیه، ج۱، ص۱۳۰.</ref> | ابن‌عباس می‌گوید: هنوز سخن فاطمه(س) تمام نشده بود که ظرفی بزرگ که بوی آن نیکوتر از مُشک و عنبر بود نمایان شد. فاطمه آن را گرفته نزد پیامبر(ص) و علی(ع) گذاشت؛ چون علی(ع) به آن نگاه کرد فرمود: ای فاطمه، این را از کجا آوردی، در حالی که چیزی نزد شما نبود؟ رسول خدا(ص) فرمود: یا ابالحسن(ع) میل کن و سؤال نکن، شکر خدا را که فرزندی به ما روزی گردانیده است مانند [[مریم دختر عمران]]، هرگاه که ذکریا(ع) به محراب عبادت بر او وارد می‌شد، نزد او روزی می‌یافت…<ref>محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه، تهران، دارالکتب اسلامیه، ج۱، ص۱۳۰.</ref> | ||