پیش نویس:زیارت: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۶۹: خط ۶۹:


# سلیمان بن عبدالله بن عبدالوهاب از حدیث فوق حرمت زیارت قبور را این گونه نتیجه می ­گیرد: در نفی مذکور در حدیث «شدّ الرحال» زیارت قبور و مشاهد نیز داخل می باشد؛ یا به اعتبار این که نهی از چنین سفری شده است و به تبع از سفر برای زیارت قبور و مشاهد نیز نهی شده است و یا به اعتبار این که نفی استحباب از چنین سفری شده است و در نتیجه از زیارت قبور و مشاهد نیز نفی استحباب شده است. اما در یک روایت صحیح به صراحت با صیغه نهی آمده است. بنابراین نهی برای آن متعین می ­شود و به همین علت صحابه منع را از آن فهمیده اند.»<ref>{{پک|1=بن عبد الله بن محمد بن عبد الوهاب|2=1415|ک=يسير العزيز الحميد في شرح كتاب التوحيد|ص=313|ج=1}}</ref>
# سلیمان بن عبدالله بن عبدالوهاب از حدیث فوق حرمت زیارت قبور را این گونه نتیجه می ­گیرد: در نفی مذکور در حدیث «شدّ الرحال» زیارت قبور و مشاهد نیز داخل می باشد؛ یا به اعتبار این که نهی از چنین سفری شده است و به تبع از سفر برای زیارت قبور و مشاهد نیز نهی شده است و یا به اعتبار این که نفی استحباب از چنین سفری شده است و در نتیجه از زیارت قبور و مشاهد نیز نفی استحباب شده است. اما در یک روایت صحیح به صراحت با صیغه نهی آمده است. بنابراین نهی برای آن متعین می ­شود و به همین علت صحابه منع را از آن فهمیده اند.»<ref>{{پک|1=بن عبد الله بن محمد بن عبد الوهاب|2=1415|ک=يسير العزيز الحميد في شرح كتاب التوحيد|ص=313|ج=1}}</ref>
# ابن تیمیه در این رابطه می ­گوید: «سفر کردن برای وقوف در غیر عرفات، مسجد الاقصی و هم چنین قبر سایر انبیاء و مشایخ جایز نیست و مسلمانان بر این معنی اتفاق نظر دارند. بلکه آن چه ظهور بیشتری دارد این است که علماء معتقدند هیچ کسی نباید برای زیارت قبری از قبور سفر کند. ریشه اعتقاد مذکور این است که دین مبتنی بر دو اصل است؛ یکی اینکه تنها خدای یگانه ای که شریک ندارد باید عبادت شود و عبادت غیر از او شرک است. دیگر این که عبادت خدا نیز تنها از راهی باید باشد که تشریع شده است. لذا نباید خدای متعال با بدعت عبادت شود؛ چناچه که خداوند فرمود است: فمن كان يرجو لقاء ربه فليعمل عملا صالحا ولا يشرك بعبادة ربه احدا. و ...».<ref>{{پک|1=بن تيمية الحراني أبو العباس|2=بی تا|ک=كتب ورسائل وفتاوى شيخ الإسلام ابن تيمية|ص=150-151|ج=26}}</ref>
# ابن تیمیه در این رابطه می ­گوید: «سفر کردن برای وقوف در غیر عرفات، مسجد الاقصی و هم چنین قبر سایر انبیاء و مشایخ جایز نیست و مسلمانان بر این معنی اتفاق نظر دارند. بلکه آن چه ظهور بیشتری دارد این است که علماء معتقدند هیچ کسی نباید برای زیارت قبری از قبور سفر کند. ریشه اعتقاد مذکور این است که دین مبتنی بر دو اصل است؛ یکی اینکه تنها خدای یگانه ای که شریک ندارد باید عبادت شود و عبادت غیر از او شرک است. دیگر این که عبادت خدا نیز تنها از راهی باید باشد که تشریع شده است. لذا نباید خدای متعال با بدعت عبادت شود؛ چناچه که خداوند فرمود است: {{قرآن|فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا|ترجمه= پس کسی که دیدار [پاداش و مقام قرب] پروردگارش را امید دارد، پس باید کاری شایسته انجام دهد و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نکند.}}<ref>{{پک|1=بن تيمية الحراني أبو العباس|2=بی تا|ک=كتب ورسائل وفتاوى شيخ الإسلام ابن تيمية|ص=150-151|ج=26}}</ref>


== نقد دلیل ==
== نقد دلیل ==
۱٬۳۵۲

ویرایش