اسراف در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

موضع قرآن درباره پرهیز از اسراف چیست؟

{{پاسخ}}

مفهوم اسراف: راغب اصفهانی می‌گوید: «اسراف به معنی تجاوز از حد و معیار در هر کاری است که از انسان سر بزند و گاهی به خروج از اعتدال در مقدار خرج و مال و زمانی هم به چگونگی بذل مال و مورد آن اطلاق می‌شود.»<ref>راغب اصفهانی، مفردات راغب، ذیل کلمه سرف.</ref>

بر پایه شواهد فراوان در قرآن و حدیث، اسراف به هر گونه تجاوزکاری و زیاده‌روی گفته می‌شود و در هر حال اسراف، عملی است ممنوع و محکوم، مورد خشم و انزجار خداوند متعال و از آن به شدت منع شده است.

مفهوم تبذیر: تبذیر بر خلاف اسراف و تنها واژه‌ای اقتصادی است. تبذیر از ریشه «بذر» یعنی تفریق و پخش کردن چیزی؛ اصلش از ریختن و پاشیدن بذر است که به‌طور استعاره درباره کسی که مال خود را بیهوده تلف و پخش می‌کند، به کار رفته است و نیز گفته شده است که تبذیر، انفاق مال در راه معصیت است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۸۵.</ref>

اسراف از نظر قرآن: در قرآن کریم واژه «اسراف» و مشتقات آن ۲۳ مرتبه بکار رفته است که در هر مورد، مفهومی ویژه دارد. در غالب موارد مقصود از اسراف جنبه‌های اخلاقی، عقیدتی و تجاوز از حدود الهی است، و تنها در چهار مورد جنبه مالی را شامل می‌شود که با دو آیه «تبذیر» شش آیه می‌شود.

تمامی آیات مربوط به اسراف را می‌توان به‌طور کلی به دو بخش تقسیم کرد:

== اسراف در مال ==

آیات مربوط به زیاده‌روی در مصرف مال شامل دو بخش است:

الف: اسراف در مصرف شخصی: می‌فرماید:{{قرآن|کلوا من ثمره اذا اثمروأتوا حقه یوم حصاده ولا تسرفوا انه لا یحب المسرفین}}<ref>انعام / ۱۴۱.</ref>؛ از میوه آن به هنگامی که به ثمر می‌نشیند بخورید و حق آن را به هنگام درو بپردازید؛ اسراف نکنید که خداوند مسرفین را دوست نمی‌دارد».

بنابراین اسرافی که در بعد اقتصادی مورد توجه است و موجب تضعیف بنیه مالی محرومان و لذت طلبی مسرفان می‌شود و از بلاهای اجتماعی است و فقر و محرومیت را به دنبال دارد.

ب: اسراف به خاطر دیگران: وقتی انفاق از حد خارج شود نسبت به انفاق شونده و انفاق کننده هر دو عوارض سوء و زیانبار خواهد داشت، به این جهت است که قرآن مجید وقتی در آیاتی از سوره شریفه فرقان ویژگی‌های مؤمنان و بندگان واقعی را برمی‌شمارد؛ یکی از آن ویژگیها را این گونه معرفی می‌فرماید:{{قرآن| اذا انفقوا لم یسرفوا و لم یقتروا…}}<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۱۵۱.</ref>کسانی هستند که هرگاه انفاق کنند نه اسراف می‌کنند و نه سخت‌گیری، بلکه در میان این دو اعتدالی دارند)). حساب هر چیزی در پیشگاه خداوند متعال بر اساس حکمت بالغه او و مصلحت و عدالت و از روی اندازه و بدور از افراط و تفریط است.

== اسراف در غیر مال ==

الف: اسراف در قتل: دومین بخش از اسراف را می‌توان اسراف در امور غیر مادی دانست که خود چند قسم است: در دوران جاهلیت رسم بر این بود که هرگاه کسی از روی ظلم و تعدی به قتل می‌رسید، بستگان مقتول با توجه به خوی و خصلت جاهلی و حس کینه‌توزی و انتقام جویی چند نفر از بستگان قاتل را به قتل می‌رساندند. قرآن این تجاوز و انتقام‌جوئی را مردود دانسته و در سوره اسرا آیه ۳۳ می‌فرماید: «اما در قتل اسراف نکنید.» یعنی برای قتل یک نفر، یک نفر را به قتل برسانید آن هم از روی حق.

ب: اسراف در نفس: کسی که از نظام اعتدال خارج می‌شود و با ارتکاب گناه و معصیت از حریم انسانی خود تجاوز می‌کند اسرافکار است خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَه اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ}}<ref>زمر / ۵۳.</ref>؛ «بگو ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید از رحمت خداوند نومید نشوید که خداوند همه گناهان را می‌آمرزد».

هر نوع گناه، اسراف و تجاوز ازحد فطری و طبیعی انسان است که با ارتکاب آن از مسیر اعتدال بیرون می‌رود و به راه زوال و نیستی کشانده می‌شود و این درست خلاف آن هدف عالی است که انبیای الهی برای آن مبعوث شده‌اند. قرآن در این باره می‌فرماید: {{قرآن|وَلَقَدْ جَاء تْهُمْ رُسُلُنَا بِالبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کثِیرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِک فِی الأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ}}<ref>مائده / ۳۲.</ref>؛ «و رسولان، با دلایل روشن به سوی بنی اسرائیل آمدند، اما بسیاری از آنها بر روی زمین تعدی و اسراف کرده‌اند».

== آثار و زیان‌های فردی اسراف ==

اسراف کردن آثار زیانباری در افراد می‌گذارد از جمله:

۱. خشم الهی: اسراف‌کار چون تعادل و توازن اقتصادی جامعه را برهم می‌زند، از رحمت خدا بدور و گرفتار خشم خدا می‌شود، همان گونه که در قرآن آمده است: {{قرآن|إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ|ترجمه=خداوند اسرافکاران را دوست نمی‌دارد.|سوره=انعام|آیه=۱۴۱}}

۲. محرومیت از هدایت: خدای متعال که همواره درهای رحمتش بر بندگان گشوده است که خود را {{قرآن|غَافِرِ الذَّنبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ<ref>غافر / ۳.</ref> معرفی کرده است لکن نسبت به اسرافکاران می‌فرماید: {{قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کذَّابٌ|ترجمه=همانا خداوند کسی را که اسرافکار و دروغگوست هدایت نمی‌کند.|سوره=غافر|آیه=۲۸}}

۳. هلاکت: اسراف از هر نوعی که باشد انسان را به نابودی می‌کشد. قرآن مجید این حقیقت را در سوره انبیا آیه ۹۶ چنین بیان می‌فرماید: «ما به وعده خویش وفا کردیم و آنها و هر که را خواستیم نجات دادیم و مردم مسرف را هلاک کردیم»<ref>انبیاء / ۹۶.</ref>

۴. کیفر اخروی: کیفر کسانی که از حدود الهی تجاوز کرده و اوامر و نواهی خدا را نادیده گرفته باشند، تنها فقر و تنگدستی در دنیا نیست بلکه عذاب اخروی نیز در انتظار آنان است. قرآن مجید در این باره در سوره طه آیه ۱۲۷می‌فرماید: «این چنین جزا می‌دهیم کسی را که اسراف کند و ایمان به آیات پروردگارش نیاورد، عذاب آخرت شدیدتر است، و در جای دیگر می‌فرماید: {{قرآن|وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَی اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ|ترجمه=و به یقین بازگشت مادر قیامت به سوی خداست؛ به راستی که مسرفان اهل دوزخند.|سوره=غافر|آیه=۴۳}}

۱ـ تفسیر موضوعی، جامعه در قرآن، آیت الله جوادی آملی.

 

 

|شاخه فرعی۱ = مسایل اجتماعی در قرآن

|شاخه فرعی۲ = مسایل اقتصادی در قرآن

|شاخه فرعی۳ =

  | شناسه =

  | تیترها =

  | ویرایش =

  | لینک‌دهی =

  | اولویت =

  | کیفیت =