روابط مسلمانان با غیرمسلمانان: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:
نكته‌اي را كه در باب اين دسته آيات بايد يادآور شد، اين است كه آنچه نكوهش شده است، دوست داشتن كافران، اعتماد کردن برآنها و در نتیجه مسلط شدن آنها بر مسلمانان است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان فی تفسیر القرآن|ترجمه عنوان=محمد باقر موسوی همدانی|سال=1374|نام=محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=دفتر انتشارات اسلامی|جلد=5|صفحه=603|مکان=قم}}</ref> <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نمونه|سال=۱۳۷۱|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|ناشر=دار الکتب الاسلامیه|جلد=4|صفحه=410|مکان=تهران}}</ref>اين بدان معناست كه دوستي، سبب كشش روحی به سمت کافران، بي‌ارادگي و تاثير اخلاقي از آنان، مقهور شدن، خودباختگي در برابر بيگانگان و قبول سيادت آنان شود. اما ابراز دوستي در معاشرت‌ها، با حفظ استقلال و شخصيت ديني، مانعي ندارد. بلكه مورد تشويق قرآن است که می‌گوید خدا شما را از نيكى كردن و رعايت عدالت نسبت به كسانى كه در راه دين با شما پيكار نكردند و از خانه و ديارتان بيرون نراندند نهى نمى‏‌كند؛ چرا كه خداوند عدالت‏‌پيشگان را دوست دارد: {{قرآن|لا يَنْهاكُمُ‏ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ|سوره=ممتحنه|آیه=۸}} در ادامه می‌گوید که خدا تنها شما را از دوستى و رابطه با كسانى نهى مى‏‌كند كه در امر دين با شما پيكار كردند و شما را از خانه‌هاي‌تان بيرون راندند يا به بيرون‏راندن شما كمك كردند و هر كس با آنان رابطه دوستى داشته باشد، ستمگر است: {{ قرآن|إِنَّما يَنْهاكُمُ‏ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ قاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ وَ ظاهَرُوا عَلى‏ إِخْراجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ|سوره=ممتحنه|آیه=۹}}
نكته‌اي را كه در باب اين دسته آيات بايد يادآور شد، اين است كه آنچه نكوهش شده است، دوست داشتن كافران، اعتماد کردن برآنها و در نتیجه مسلط شدن آنها بر مسلمانان است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان فی تفسیر القرآن|ترجمه عنوان=محمد باقر موسوی همدانی|سال=1374|نام=محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=دفتر انتشارات اسلامی|جلد=5|صفحه=603|مکان=قم}}</ref> <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نمونه|سال=۱۳۷۱|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|ناشر=دار الکتب الاسلامیه|جلد=4|صفحه=410|مکان=تهران}}</ref>اين بدان معناست كه دوستي، سبب كشش روحی به سمت کافران، بي‌ارادگي و تاثير اخلاقي از آنان، مقهور شدن، خودباختگي در برابر بيگانگان و قبول سيادت آنان شود. اما ابراز دوستي در معاشرت‌ها، با حفظ استقلال و شخصيت ديني، مانعي ندارد. بلكه مورد تشويق قرآن است که می‌گوید خدا شما را از نيكى كردن و رعايت عدالت نسبت به كسانى كه در راه دين با شما پيكار نكردند و از خانه و ديارتان بيرون نراندند نهى نمى‏‌كند؛ چرا كه خداوند عدالت‏‌پيشگان را دوست دارد: {{قرآن|لا يَنْهاكُمُ‏ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ|سوره=ممتحنه|آیه=۸}} در ادامه می‌گوید که خدا تنها شما را از دوستى و رابطه با كسانى نهى مى‏‌كند كه در امر دين با شما پيكار كردند و شما را از خانه‌هاي‌تان بيرون راندند يا به بيرون‏راندن شما كمك كردند و هر كس با آنان رابطه دوستى داشته باشد، ستمگر است: {{ قرآن|إِنَّما يَنْهاكُمُ‏ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ قاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ وَ ظاهَرُوا عَلى‏ إِخْراجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ|سوره=ممتحنه|آیه=۹}}


اين آيات، نشان مي‌دهد كه رفتار دوستانه با آنان كه سر جنگ ندارند پسنديده است و نسبت به دشمنان نيز خداوند مي‌خواهد دشمني به دوستي بدل گردد.<ref>خطيب، عبدالكريم، التفسير القرآنى للقرآن، بيروت، دار الفكر العربي، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۱۴، ص۹۰۳.</ref>به اين ترتيب افراد غير مسلمان به دو گروه تقسيم مى‏شوند: گروهى كه در مقابل مسلمين ايستادند و شمشير به روى آنها كشيدند، تكليف مسلمانان اين است كه از هر گونه پيوند دوستى با این گروه خوددارى کنند. اما دسته ديگرى بودند كه در عين كفر و شرك كارى به مسلمانان نداشتند، نه با آنها پيكار مى‏كردند، حتى گروهى از آنها پيمان ترك مخاصمه با مسلمانان بسته بودند، نيكى كردن با اين دسته اظهار محبت با آنها بى‏مانع بود و اگر معاهده‏اى با آنها بسته بودند بايد به آن وفا كنند و در اجراى عدالت بكوشند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ اول، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۳۱.</ref>
اين آيات، نشان مي‌دهد كه رفتار دوستانه با آنان كه سر جنگ ندارند پسنديده است و نسبت به دشمنان نيز خداوند مي‌خواهد دشمني به دوستي بدل گردد.<ref>خطيب، عبدالكريم، التفسير القرآنى للقرآن، بيروت، دار الفكر العربي، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۱۴، ص۹۰۳.</ref>به اين ترتيب افراد غير مسلمان به دو گروه تقسيم مى‏شوند: گروهى كه در مقابل مسلمين ايستادند و شمشير به روى آنها كشيدند، تكليف مسلمانان اين است كه از هر گونه پيوند دوستى با این گروه خوددارى کنند. اما دسته ديگرى بودند كه در عين كفر و شرك كارى به مسلمانان نداشتند، نه با آنها پيكار مى‌كردند، حتى گروهى از آنها پيمان ترك مخاصمه با مسلمانان بسته بودند، نيكى كردن با اين دسته اظهار محبت با آنها بى‏‌مانع بود و اگر معاهده‌‏اى با آنها بسته بودند بايد به آن وفا كنند و در اجراى عدالت بكوشند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ اول، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۳۱.</ref>
 
مسلمانان موظفند نسبت به افراد غير مسلمان، با اخلاق حسنه و [[عدالت اجتماعی از دیدگاه امام علی(ع)|عدل اسلامي]] عمل نمايند و حقوق انساني آنان را رعايت كنند. اين اصل، در باره كساني اعتبار دارد كه بر ضد اسلام و مسلمانان توطئه و اقدام نكنند. در اين مسالمت‌آميزي بايد شرايط عزت مسلمانان مراعات گردد: {{قرآن|وَلِلَّهِ الْعِزَّه وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ|سوره=منافقون|آیه= ۸}}


=== شرکت در مجالس غير مسلمانان===
=== شرکت در مجالس غير مسلمانان===
خط ۴۶: خط ۴۸:
<ref>بخارى، محمد بن اسماعيل، صحيح البخاري، مصر- قاهره، جمهوريه مصر العربيه، وزاره الاوقاف، المجلس الاعلى للشئون الاسلاميه، لجنه إحياء كتب السنه - مصر - قاهره، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق، ج‏۲، ص۳۸۶.</ref>
<ref>بخارى، محمد بن اسماعيل، صحيح البخاري، مصر- قاهره، جمهوريه مصر العربيه، وزاره الاوقاف، المجلس الاعلى للشئون الاسلاميه، لجنه إحياء كتب السنه - مصر - قاهره، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق، ج‏۲، ص۳۸۶.</ref>


معاشرت با غير مسلمانان تا موقعي است که آنها به باورهاي اسلامي اهانت نکرده و دشمني نورزند و قرآن کريم به اين شرط اشاره کرده است: {{قرآن|و خداوند در قران براي شما نازل کرده که هر گاه بشنويد افرادي آيات خدا را انکار و مسخره مي‌کنند با آنها ننشينيد تا به سخن ديگري بپردازند و گرنه شما هم مثل آنان خواهيد بود. خداوند منافقان و کافران را همگي در دوزخ جمع مي‌کند.|سوره= نساء| آیه=۱۴۰}}
معاشرت با غير مسلمانان تا موقعي است که آنها به باورهاي اسلامي اهانت نکرده و دشمني نورزند و نشستن با این افراد به مرور زمان مومنان را همانند آنها خواهد کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن و السنه|سال=1406|نام=محمد|نام خانوادگی=صادقى تهرانى|ناشر=فرهنگ اسلامى|صفحه=7|صفحه‌ها=388|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر الکاشف|ترجمه عنوان=موسی دانش|سال=۱۳۷۸|نام=مغنیه|نام خانوادگی=محمد جواد|ناشر=بوستان کتاب|جلد=2|صفحه=730|مکان=قم}}</ref> قرآن کريم به اين شرط اشاره کرده است: {{قرآن|وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا في‏ حَديثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقينَ وَ الْكافِرينَ في‏ جَهَنَّمَ جَميعاً|ترجمه=و خداوند (اين حكم را) در قرآن بر شما نازل كرده كه هر گاه بشنويد افرادى آيات خدا را انكار و استهزا مى‌‏كنند، با آنها ننشينيد تا به سخن ديگرى بپردازند! و گر نه، شما هم مثل آنان خواهيد بود. خداوند، منافقان و كافران را همگى در دوزخ جمع مى‌‏كند.|سوره=نساء|آیه=۱۴۰}}


=== رابطه با حفظ اسرار اسلامي===
=== رابطه با حفظ اسرار اسلامي===
منظور از اسرار هر چيزي است که غير مسلمانان و يا دشمنان بتوانند در وقت مناسب آن را به ضرر مسلمانان به کار برند؛ اعم از نکته ضعف‌هاي اقتصادي، سياسي، نظامي و... خداوند متعال در اين باره به مسلمانان هشدار مي‌دهد که مبادا آنها را محرم اسرار خود بدانید: {{قرآن|اي کساني که ايمان آورده ايد! محرم اسراري از غير خود انتخاب نکنيد، آنها از هر گونه شر و فسادي درباره شما کوتاهي نمي کنند، آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشيد.|سوره= آل عمران|آیه=۱۱۸}}
منظور از اسرار هر چيزي است که غير مسلمانان و يا دشمنان بتوانند در وقت مناسب آن را به ضرر مسلمانان به کار برند؛ اعم از نکته ضعف‌هاي اقتصادي، سياسي، نظامي و... خداوند متعال در اين باره به مسلمانان هشدار مي‌دهد که مبادا آنها را محرم اسرار خود بدانید: {{قرآن|يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ لا يَأْلُونَكُمْ خَبالاً وَدُّوا ما عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ وَ ما تُخْفي‏ صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ|ترجمه=اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد! محرم اسرارى از غير خود، انتخاب نكنيد! آنها از هر گونه شرّ و فسادى در باره شما، كوتاهى نمى‏‌كنند. آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشيد. (نشانه‏‌هاى) دشمنى از دهان (و كلام) شان آشكار شده؛ و آنچه در دل‌هاي‌شان پنهان مى‏‌دارند، از آن مهم‌تر است. ما آيات را براى شما بيان كرديم اگر انديشه كنيد!|سوره=آل عمران|آیه=۱۱۸}}


=== ازدواج با غیر مسلمانان===
=== ازدواج با غیر مسلمانان===
خط ۵۵: خط ۵۷:


حرام بودن ازدواج مسلمان با كافر مشرك، اعم از ازدواج مرد مسلمان با زن كافر و زن مسلمان با مرد كافر، دراين دو آيه شريفه به طور صريح بيان شده است. خداوند متعال در باره زناني که با اسلام آوردن شوهرشان، هنوز در کفر خود باقي مانده‌اند دستور مي‌دهد که همسران‌شان را نگه ندارند: {{قرآن|و هرگز زنان کافر را در همسري نگه نداريد.|سوره=ممتحنه|آیه=۱۰}}
حرام بودن ازدواج مسلمان با كافر مشرك، اعم از ازدواج مرد مسلمان با زن كافر و زن مسلمان با مرد كافر، دراين دو آيه شريفه به طور صريح بيان شده است. خداوند متعال در باره زناني که با اسلام آوردن شوهرشان، هنوز در کفر خود باقي مانده‌اند دستور مي‌دهد که همسران‌شان را نگه ندارند: {{قرآن|و هرگز زنان کافر را در همسري نگه نداريد.|سوره=ممتحنه|آیه=۱۰}}
=== زندگي مسالمت‌آميز با غیر مسلمانان ===
مسلمانان موظفند نسبت به افراد غير مسلمان، با اخلاق حسنه و [[عدالت اجتماعی از دیدگاه امام علی(ع)|عدل اسلامي]] عمل نمايند و حقوق انساني آنان را رعايت كنند: {{قرآن|لَا يَنْهَاکمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوکمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوکم مِّن دِيَارِکمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ|سوره=سوره ممتحنه|آیه=۸}}
اين اصل، در باره كساني اعتبار دارد كه بر ضد اسلام و مسلمانان توطئه و اقدام نكنند. در اين مسالمت‌آميزي بايد شرايط عزت مسلمانان مراعات گردد: {{قرآن|وَلِلَّهِ الْعِزَّه وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ|سوره=منافقون|آیه= ۸}} مسلمانان وظيفه دارند در تمام شئون زندگي اين عزت و آقايي خود را حفظ كنند.


== اصول و مرزهاي اسلامي در روابط بين المللي با غير مسلمانان==
== اصول و مرزهاي اسلامي در روابط بين المللي با غير مسلمانان==
trustworthy
۳٬۲۱۰

ویرایش