آیة الکرسی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۲۵۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
(بارگزاری اولیه)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در اين مورد دو نظريه مطرح مي باشد:
آیات ۲۵۵ تا ۲۵۷ [[سوره بقره]]، آیة الکرسی نامیده می‌شود. در مورد شأن و جایگاه آیة الکرسی روایاتی وارد شده است. امام علی(ع) در مورد اهمیت آیة الکرسی می فرمایند: اگر بدانيد كه اين آيه چيست و در اين آيه چه چيزي هست در هيچ حالي آن را ترك نخواهيد كرد. عده‌ای از علما آیة الکرسی را منحصر در آیه ۲۵۵ می‌دانند و عده‌ای خواندن سه آیه را برای ادای این آیه ضروری می دانند.


۱. مرحوم سيد محمد كاظم يزدي در كتاب شريف عروه الوثقي در بحث صلاه ليله الدفن (نماز وحشت ميت ک ر اولين شب دفن ميت خوانده مي شود) آورده اند كه اين نماز دو ركعت است و بعد از حمد در ركعت اوّلي آيه‌الكرسي از اول آيه ۲۵۵ تا آخر آيه ۲۵۷ سوره بقره {{قرآن|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ . لا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَه الْوُثْقَى لا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ . اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<nowiki> خوانده مي شود به طوري كه در ادامه بحث مي فرمايند: اگر آيه‌الكرسي فراموش شود. در صورت اجير بودن نمازش صحيح نيست و بايد دوباره بخواند.}}</nowiki><ref>. يعنی اگر پول گرفته بود تا نماز شب اول قبر را بخواند.</ref> فلذا از ظاهر فتواي ايشان بر مي آيد كه «آيه الكرسي شامل» سه آيه مي باشد.
==متن آیه==
{{قرآن بزرگ|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ |ترجمه=خداست كه معبودى جز او نيست؛ زنده و برپادارنده است؛ نه خوابى سبک او را فرو مى‌گيرد و نه خوابى گران؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، از آنِ اوست. كيست آن كس كه جز به اذن او در پيشگاهش شفاعت كند؟ آنچه در پيش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مى‌داند. و به چيزى از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمى‌يابند. كرسى او آسمانها و زمين را در بر گرفته، و نگهدارى آنها بر او دشوار نيست، و اوست والاى بزرگ. (۲۵۵) در دين هيچ اجبارى نيست. و راه از بيراهه بخوبى آشكار شده است. پس هر كس به طاغوت كفر ورزد، و به خدا ايمان آورد، به يقين، به دستاويزى استوار، كه آن را گسستن نيست، چنگ زده است. و خداوند شنواى داناست. (۲۵۶) خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌اند. آنان را از تاريكيها به سوى روشنايى به در مى‌برد. و[لى‌] كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرورانشان [همان عصيانگران] طاغوتند، كه آنان را از روشنايى به سوى تاريكيها به در مى‌برند. آنان اهل آتشند كه خود، در آن جاودانند. (۲۵۷)|سوره=بقره|آیه=۲۵۵-۲۵۷|۲۵۵|لا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَه الْوُثْقَى لا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ|۲۵۶|اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ|۲۵۷}}


مرحوم امام خميني (ره) در تعليقه اش بر عروه الوثقي مي فرمايند: اين حكم بنا بر احتياط مي باشد. چنانكه در روايات هم وارد شده كه مستحب است تا {{قرآن|هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}} آخرآيه ۲۵۷ قرائت شود<ref>عروه الوثقي با تعليقه امام خميني (ره)، چاپ مؤسسه تنظيم نشر آثار امام (ره)، چاپ اول، ص۴۹۸.</ref>.
==جایگاه==
[[شيخ طوسي]] در [[کتاب امالی شیخ طوسی|امالي]] از [[امام علی(ع)]] روايت كرده است كه «باور نمي كنم كه كسي كه اسلام را فهميده باشد و يا در اسلام متولد شده باشد و صبح كند شب را و اين آيه را نخواند {{قرآن|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ.}} آنگاه فرمود:‌ اگر بدانيد كه اين آيه چيست و در اين آيه چه چيزي هست در هيچ حالي آن را ترك نخواهيد كرد».<ref>طوسي، امالي، ج۲، ص۱۲۲.</ref>


۲ . مرحوم علامه طباطبائي فرموده اند: آيه الكرسي در {{قرآن|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ<ref>. يعنی فقط شامل آيه ۲۵۵ سوره بقره می شود.</ref> ختم مي شود و فقرات ديگر جزء آيه الكرسي نيست و در ادعيه ونمازهاي مستحبي كه خواندن آيه الكرسي وارد شده به همين مقدار اكتفاء مي شود و جمع كثيري از علماء و مفسرين نيز همين نظريه را صحيح مي دانند و از روايات هم اين معني استفاده مي شود}}<ref>مهر تابان، يادنامه علامه طباطبائي، ص۱۸۰.</ref>.
اين احترام به خاطر معارف دقيق و لطيفي است كه در اين آيه آمده است و آن معارف عبارت است از: توحيد خالصي كه آيه شريفه متضمن آن است.


<nowiki>شيخ طوسي در امالي به سند خود از ابي امامه باهلي روايت كرده كه گفته است: از علي(ع) شنيدم كه مي فرمود: «باور نمي كنم كه كسي كه اسلام را فهميده باشد و يا در اسلام متولد شده باشد و صبح كند شب را و اين آيه را نخواند: {{قرآن|اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَه وَلا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ</nowiki><ref>. يعنی فقط شامل آيه ۲۵۵ سوره بقره می شود.</ref>
==تعداد آیات==
در مورد تعداد آیات، آیة الکرسی دو نظريه مطرح است:


آنگاه فرمود:‌اگر بدانيد كه اين آيه چيست و در اين آيه چه چيزي هست در هيچ حالي آن را ترك نخواهيد كرد».<ref>طوسي، امالي، ج۲، ص۱۲۲.</ref>
* [[سید کاظم یزدی]] در كتاب شريف [[عروة الوثقي]] در بحث [[نماز ليلة الدفن]] آورده است، كه اين [[نماز]] دو ركعت است و بعد از [[سوره حمد|حمد]] در ركعت اوّل آيه‌الكرسي از اول آيه ۲۵۵ تا آخر آيه ۲۵۷ سوره بقره خوانده مي شود. ایشان در ادامه بحث مي‌فرمايد: اگر آيه‌الكرسي فراموش شود. در صورت اجير بودن نمازش صحيح نيست و بايد دوباره بخواند. از ظاهر فتواي ايشان بر مي آيد كه «آيه الكرسي شامل» سه آيه مي باشد.  


اين احترام به خاطر معارف دقيق و لطيفي است كه در اين آيه آمده است و آن معارف عبارت است از: توحيد خالصي كه آيه شريفه متضمن آن است.
امام خميني در تعليقه اش بر عروه الوثقي مي فرمايد: اين حكم بنا بر احتياط مي باشد. چنانكه در روايات هم وارد شده كه مستحب است تا {{قرآن|هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}} آخرآيه ۲۵۷ قرائت شود.<ref>عروه الوثقي با تعليقه امام خميني (ره)، چاپ مؤسسه تنظيم نشر آثار امام (ره)، چاپ اول، ص۴۹۸.</ref>.
 
* [[علامه طباطبائي]] می‌فرماید: آيه الكرسي در فقط شامل آيه ۲۵۵ سوره بقره است و فقرات ديگر جزء آيه الكرسي نيست و در ادعيه و [[نمازهاي مستحبي]] كه خواندن آيه الكرسي وارد شده به همين مقدار اكتفاء مي شود و جمع كثيري از علماء و مفسرين نيز همين نظريه را صحيح مي دانند و از روايات هم اين معني استفاده مي شود.<ref>مهر تابان، يادنامه علامه طباطبائي، ص۱۸۰.</ref>.


<span></span>
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
==مطالعه بيشتر==
 
*. مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج۲، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
۱. مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج۲، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
*. طباطبايي علامه محمد حسين، تفسير الميزان، ج۲ ، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
 
* قرشي، سيد علي اکبر، تفسير احسن الحديث، ج۱، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
۲. طباطبايي علامه محمد حسين، تفسير الميزان، ج۲ ، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
* سيوطي، جلال الدين، الدرالمنثور في تفسير المأثور، ج۱، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
 
* قرائتي، محسن، تفسير نور، ج۱، ذيل آيه ۲۵۵ بقره
۳. قرشي، سيد علي اکبر، تفسير احسن الحديث، ج۱، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
 
۴. سيوطي، جلال الدين، الدرالمنثور في تفسير المأثور، ج۱، ذيل آيه ۲۵۵ بقره  
 
۵. قرائتي، محسن، تفسير نور، ج۱، ذيل آيه ۲۵۵ بقره
 
<span></span>


==منابع==
==منابع==
<references />
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ =  
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ = اسامی سوره‌ها و آیات
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =  
}}
}}
automoderated
۱٬۲۷۴

ویرایش