حرکت امام حسین(ع) از مکه به کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

به نقل از [[شیخ مفید]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] برای خارج شدن از مکه به‌سوی عراق حج خود را ناتمام گذاشت. او برای این کار نیت خود را از [[حج تمتع]] به [[عمره مفرده]] برگرداند و از [[احرام]] خارج شد: «وقتی امام حسین(ع) تصمیم گرفت به عراق برود، خانه خدا را [[طواف]] و بین صفا و مروه سعی کرد و از اِحرام خود خارج شد و آن را عُمره قرار داد؛ زیرا با دستگیر‌شدن در بین مناسک نمی‌توانست اعمال حج را به پایان برساند؛ چون می‌خواستند او را دستگیر کنند و نزد [[یزید بن معاویه]] ببرند؛ از این روی امام با خانواده خود و شیعیانِ همراهش از مکه خارج شدند».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد|سال=۱۳۹۹|نام=محمد بن محمد|نام خانوادگی=نعمان|ناشر=بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات|جلد=2|صفحه=66}}</ref>  

برخی دیگر، برخلاف نظر کسانی چون شیخ مفید گفته‌اند امام حسین(ع) برای عمره تمتع محرم نشد و عمره تمتعش را به عمره مفرده تبدیل نکرد، بلکه حضرت با عمره مفرده وارد مکه شد و با طواف وداع یا عمره مفردۀ ماه ذی‌الحجه، بدون تبدیل نیت، از مکه خارج شد.<ref>ابراهیمی، ابراهیم، «نقد و تحلیل رویکردهای حج امام حسین(ع)»، در پژوهش‌های قرآن و حدیث، شماره ۱، پاییز و زمستان ۱۳۸۸ش، ص۲۱–۲۲.</ref> برای این نظر شواهدی ارائه شده است؛ از جمله:

# [[امام حسین(ع)]]، بنابر شواهد بسیار، از [[شهادت]] خود در کربلا به علم امامت اطلاع داشت و تصمیم او برای رفتن از مکه قطعی بود. همچنین پیش از حرکت از مدینه به سوی مکه، در عالم خواب از پیامبر(ص) شنیده بود: «ای حسین! گویا به همین زودی می‌بینم که در سرزمینی به نام کربلا کشته و ذبح می‌شوی».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=امالی|سال=1376|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=تهران، انتشارات کتابچی|صفحه=152}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حیاة الامام الحسین(ع)|سال=۱۳۳۴|نام=باقر شریف|نام خانوادگی=قرشی|ناشر=قم، مدرسه علمیه ایروانی|صفحه=259}}</ref>